ΓΕΦΥΡΑ

eviahistοry.gr

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2020

«Ανδρέας Σ. Ιωάννου «Ανθολογία Ευβοέων Ποιητών»

Ένα ενδιαφέρον απάνθισμα ποιημάτων
«Ανδρέας Σ. Ιωάννου «Ανθολογία Ευβοέων Ποιητών» Έκδοση της Βιβλιοθήκης Χαλκίδας, Μάιος 2008
Αφοσιωμένοι στον τόπο τους οι Ευβοείς, αυτόχθονες και ετερόχθονες, όπως δείχνουν και οι δραστήριες ενώσεις τους, αποφάσισαν την επανέκδοση μιας παλαιάς και σήμερα πλέον δυσεύρετης ανθολογίας, που κατέγραφε το ποιητικό γίγνεσθαι κατά την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία. Το Εφορευτικό Συμβούλιο της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Χαλκίδας, σε συνεργασία με την Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών, το Σύνδεσμο

ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ


HISTORY












MANIKA
The early foundation of Halkida is located 5km northeast, in Manika. The area flourished between 2900 and 2300BC, due to the fashioning of metal. The enormity and the organization of the settlement is surprising. Latter settlements developed and after a time, they were united to make the city of Halkida at the location where it still lays.

CITIES OF EVIA
Halkida and Eretria were two of the most significant cities of Evia. The important locations of North Evia are considered to be Oreoi and Istiaea. Homer describes Istiaea as ‘rich in vines’, due to the fertile plain Kalada (Ksirias). There are two theories about these cities. The first is that Istiaea and Oreoi are the same city during different periods, while others talk about two different cities. Close to them there flourished another city, Athinae-Diades, which – according to tradition – was built by Kekropas.
Kirinthos is mentioned by Homer as one of the Greek cities that sent a fleet to the Trojan War. Close to Kirinthos, three other cities prospered: Methoni, Trihi and Orovies. The last one was known for the oracle of Apollo the Cellery-bounded.
Also, Elymnion and Aeges were known for the significant temple of Poseidon.
In South Evia, we find Amarinthos with the temple of Artemis the Amarisias and farther down lay Tamynae, Dystos and Kimi. The latter’s ancient location is not found; it is suggested that there lays the legendary Oehalea. In the area of Karystia, there flourished Karystos, Styra dna Geraestos.

THE END OF THE KINGS
After the death of king Amfidamantas of Halkida on the early 8th century, the establishment of kingship ends and oligarchy takes over. The power comes to the hands of Ippovotes – rich landowners. The same phenomenon occurs in Eretria. That period, with the co-operation of the two cities, we have the first wave of massive colonization.

COLONIZATION
On the 11th century, Avades settled on Chios and the shores of Minor Asia. From the 8th century, it is evident that the two largest cities of Evia co-operated in order to make a successful settlement in their new establishment. The cape of Pallini (Kassandra) was colonized by the Eretrians. The Halkideans colonized on Sithonia, with thirty establishments, the most important of which was Olythos.
The oldest settlement of Evia on the Italian peninsula dates back to the Mycenaean era. Between 775 and 750BC, Kimi was founded. The people of Kimi colonized on the three islands that lay on the cape of Napoli and created the settlements of Kaprea, Pontia and Pandateira. On 730BC, they created Rigio in Calambria, the southest edge of Italy, from where they became able to control the commercial routes of the Western Mediterranean. At the same period, settlers from Halkida along with the Kimeans of Campagna and other settlers from Evia founded Xagli. During the end of the 6th century, the dwellers of Rigio and Xagli created Ipponio on the Tyrrinean shores. Later, the settlers of Xagli were established at Imera, which became a great commercial center and rivaled Carthagena.

On 734BC, the Chalkideans founded Naxos on the eastern shore of Sicily. Six years later the dwellers of Naxos founded Leontinous and then Catane. Colonies were also created on the shores of Africa and Eastern Mediterranean.

THE ALPHABET
The Euboeans who colonized on Kimi of Campagna gave to the people of N. Italy the Chalkidean or Evian alphabet, and also the art of working copper. It would not be an exaggeration to suggest that the presence of the settlers became the basis to the development of the Western European civilization.

LILANTION PEDION
The sources of the river Lilas come from the mountain of Dyrfis. The river transfers soil which settles on the Lilantion Pedion and therefore makes the area exceptionally fertile. This productive plain caused the rivalry of the two most important cities of Evia. Halkida and Eretria raged long-term wars which resulted to the destruction of both. Since then, no other city dared to claim the area. The long warfare for Lilantion Pedion seems a bit obscure. It is not yet clear if the victory belonged to the Halkideans or if there was indeed a victorious part after all. The war ended with a great fight of the cavalry, during which Kleomachos – an ally of Halkideans from Thessalia – was distinguished with his heroic death.
The historian Stravon speaks of a quite curious agreement between the two opponents which demonstrates the heroic spirit of that time. According to this agreement, there was only permitted physical involvement in battle. The use of weapons such as bows, arrows and catapults was banned.

HESIOD AND HOMER
During the fight for Lilantion Pedion, the Halkidean king Amphidamas fell. His sons and his brother, Panides, arranged a poetry contest between the poets Hesiod and Homer, to his memory. Hesiod won the prize, which he dedicated to the temple of the Muses that is found in Helikon. They say that Homer’s poem was better but it spoke of war. So the judges, tired of the long-term battles denied him the prize.
UNTIL BYZANTIUM
With the Lilantean Wars, the two cities, Halkida and Eretria begin to decline. During the Persian Wars, the Evian cities offered their help, while Eretria suffers ultimate destruction due to the aid she offered to the cities of Minor Asia against the Persians.

The alliance between Halkida, Thebes and Sparta against Athens also has destructive results for Halkida. This is the period when the class of ippovotes is lost.

There comes also a time of revolutions against Athens, and an alliance with Thebes during the battle at Leuktra.

In 334BC, Halkida grows bigger and acquires a fort.
The Macedoneans become its rulers and the Romans follow. During the time of Justinian, a bridge and its fortification is mended. It is probably at that time that the Old-Christian church of Aghia Paraskevi is built.

In 880BC, the general Oeneates defeats the Saracens of Osman Amira, using the Greek Fire.

VENETIAN OCCUPATION
In 1204, after the fall of Constantinople with the IV Crusade, the Flemish knigh, Zacques d’ Avence acquires the government of Evia. After his death during a battle in 1209, Evia passes to the power of Bonifatio Momferaticus. Evia is divided in three parts and is given to three barons from Verona, who call themselves Tritimores. Evia and Halkida are named ‘Negroponte’. That period, there appears of the most mysterious men of history, a knight called Lycarios. He was the one to free all Evia for a short time in the name of Byzantium.

The history of Evia at that time is ultimately connected to the family adventure of the Tritimores who ruled from 1205 until 1470, until the island was conquered by Mohamed the Conqueror.

TURKISH OCCUPATION
In 1470, after a 28-day resestance, Mohamed the Conqueror takes control of Halkida, losing 77.000 soldiers. Halkida drowns in its blood and the Venetian ruler meets his death by sawing at the bridge.
Halkida becomes the headquarters to the administration of ‘Egriboz’. Murozini attempts to regain control, but he fails.
In 1821, Evia revolts but four years later the revolution is brought to an end. However, the city is liberated in 1833. Great figures that are distinguished in battle are Aggelis Govios from Limni and Kriezotis.

AFTER THE LIBERATION
In 1830, when the rest of Greece was already liberated from the Turkish occupation, there come the protocols of London. The Turks are recognized as the legal owners of the island, so the financially ruined Greeks have to pay for them in order to get them back. What’s more, they have to meet the standards of the rich Europeans who come to buy the wealthiest parts and become landowners. In 1833, Evia becomes a part of the Greek Government.

UNTIL TODAY
With the eradication of the Greeks from Minor Asia, many immigrants settle in Evia, they create new towns and villages and give a boost to the financial situation of the island. During World War II, the Evian people resist against the German conquerors. The end of the war finds Greece divided in two sides, and a civil war follows.
more......

Χρονολόγιο Γιάννη Σκαρίμπα




1893: Γέννηση του Σκαρίμπα στις 28 Σεπτεμβρίου, στην Αγία Ευθυμία Παρνασσίδος από τον Ευθύμιο Σκαρίμπα και την Ανδρομάχη Σκαρτσίλα. Ο πατέρας του ήταν απόγονος του Σουλιώτη Φήμου Μαζγάκη, ο οποίος υπηρέτησε στην αυλή του Αλή Πασά· η μητέρα του «παραδοσιακή αρχοντοπούλα και γλωσσομάθισα», κατά την έκφραση του ίδιου, είχε αποκτήσει καλή μόρφωση.
1900-1910: Ακολουθώντας τις μετακινήσεις της οικογένειας (ο πατέρας του αρχικά ήταν ράφτης και αργότερα διορίστηκε τελωνειακός δεκάρχης στο Αίγιο), κάνει τις εγκύκλιες σπουδές του σε διαφορετικά μέρη: τελειώνει το δημοτικό σχολείο (τέσσερις τάξεις) στην Ιτέα Σαλώνων, το Σχολαρχείο στο

Η ΧΑΛΚΙΔΑ ΤΟΥ ΣΚΑΡΙΜΠΑ



ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ της στενής σύνδεσης λογοτεχνών με μια συγκεκριμένη πόλη ή περιοχή, που αποτελεί είτε τον χώρο γέννησης και βίωσης των παιδικών χρόνων του λογοτέχνη είτε το μόνιμο ή και περιστασιακό χώρο διαμονής του, παρατηρείται και στο νεοελληνικό χώρο, με διασημότερες περιπτώσεις τη Σκιάθο και το παπαδιαμαντικό έργο, την Αλεξάνδρεια και τον Καβάφη, τη Θεσσαλονίκη και τον Γιώργο Ιωάννου. Το φαινόμενο αυτό, που οφείλεται είτε στη λειτουργική και ενεργητική παρουσία του συγκεκριμένου τόπου στο λογοτεχνικό δημιούργημα είτε στην επιμονή του λογοτέχνη να ζει και να δημιουργεί στον συγκεκριμένο τόπο είτε σε εξωλογοτεχνικές -συχνά τοπικιστικές- συνιστώσες, μένει να μελετηθεί συνθετικότερα.

Ο Σκαρίμπας της Χαλκίδας ή η Χαλκίδα του Σκαρίμπα;







ΠΩΣ ΘΑ ήταν η Σκιάθος δίχως τον Παπαδιαμάντη, η Θεσσαλονίκη δίχως τον Ιωάννου, η Χαλκίδα χωρίς τον Σκαρίμπα; Ασφαλώς η ύπαρξή τους θα ήταν ηπιότερη και η ιστορία τους φτωχότερη, εφόσον η γραφή στοιχειοθετεί για το χώρο και το χρόνο τρόπο ύπαρξης. Αν έρθουμε στον Σκαρίμπα, που μας ενδιαφέρει εδώ, και αντιστρέφουμε το παραπάνω

Τρίτη 28 Ιουλίου 2020

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΥΛΩΝΟΣ





ΤΟΥ ΚΏΣΤΑ ΣΓOΎΡΟΥ


Οι πρώτες εκλογές (δημοτικές) στην πατρίδα μας έγιναν το Μάρτη του 1835. Με το διάταγμα της 27/9-1-1834 «περί σχηματισμού και διαιρέσεως των Δήμων» ορίζεται ότι «οι δημοτικοί σύμβουλοι εκλέγονται από τους «μάλλον φορολογουμένους» δημότας υπό τον όρον ότι ούτοι δεν θα είναι ολιγώτεροι του 1/3 του συνόλου των κατοίκων...». «Οι δημοτικοί σύμβουλοι και ισάριθμοι «μάλλον φορολογούμενοι» δημόται (το δημαιρεσιακόν συμβούλιον) εκλέγουν τρεις υποψηφίους δημάρχους, εκ των οποίων εκλέγει τον ένα ο Βασιλεύς ή ο Νομάρχης...». «Η Κυβέρνησις έχει δικαίωμα να παύη ανά πάσα στιγμήν τους Δημάρχους, παρέδρους και δημοτικούς συμβούλους».
Όπως μπορεί λοιπόν να βγει ’πό τούτο το διάταγμα στις τότε «εκλογές» δεν ψηφίζανε όλοι οι Έλληνες πολίτες, αλλά μόνον οι «μάλλον φορολογούμενοι» δηλαδή οι πλούσιοι. Οι φτωχοί Έλληνες κι ανάμεσά τους τ’ απομεινάρια του ιερού αγώνα για εθνική και κοινωνική λευτεριά, οι ήρωες του 1821, δεν είχανε ψήφο. Βέβαια κι η ψήφος των «μάλλον φορολογουμένων» ήτανε «μάλλον» τυπική γιατί την ουσιαστική «ψήφο» είχε ο βασιλιάς ή ο Νομάρχης.

EUBÖA


EUBÖA


Euböa ist mit einer flache von 3.772,9 km 2  und einer Bevölkerung von 215.316 Einwobnern die zweit größte  griechische  Insel. Sie hat eine Gesamtküstenlänge von  678 km und ist etwa 175 km lang und 8 bis 50 km breit. Zum Verwaltungsbezirk Euböa gehört auch die Insel Skyros, ein Kleiner Teil des Festandes sowie eine große Anzahl von Felseninseln.
Eböa ist die Insel der Vielfalt und der Überraschungen. Der nördliche und der zentrale Inselteil ist  grüm mit üppiger Vegetation und vielen endemischen Pflanzen. Der Südteil ist trocken und feslig und erinert stark an die Zykladen. Euböa überrascht mit der Vielfalt und der Menge der Möglichkeiten, die sie bietct.  Wenn man die Insel selbst sowie  ihre Museen besucht,reist man durch die historische und prähistorische Zeit. In Nordeuböa, in Kerassia Kann man das Paläontologische Museum besuchen. In den Archäologischen Museen von Chalkis  von  Eretria und Skyros sind Funde aus der historischen  und prähistorischen Zeit zu besichtigen.  Byzantinische  Monumente und venezianisch

L''île d'Eubée


L''île d'Eubée


1/La situation

L'île d'Eubée est la deuxième plus grande île de la Grèce.  L'île se trouve à coté du continent, au sud-est du département de Steréa Ellada.  La surface de l'île d'Eubée est de 3772,9 km2, elle a une
longueur de 175 km et une largeur entre 8 et 50 km, elle compte 215 316 habitants.  Elle a 678 km de plages.
L'île d'Eubée est divisée en plusieurs départements et en différentes îles dont Skyros en fait partie.

ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΦΟΡΕΣΙΕΣ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ ΑΠΟ ΞΕΝΟΥΣ ΠΕΡΙΗΓΗΤΕΣ





Τίτλος
Πανηγύρι στην Αγία Άννα στην Εύβοια.
Πρωτότυπος τίτλος
Danse à Hagia-Anna.
Χρονολογία έκδοσης
1881
Έκδοση
BELLE, Henri. Trois années en Grèce, Παρίσι, Librairie Hachette, 1881.
Σελίδα
94
Τίτλος
Γυναίκα από το Μαντούδι, Εύβοια.
Πρωτότυπος τίτλος
Femme de Mantoudi.
Χρονολογία έκδοσης
1881
Έκδοση
BELLE, Henri. Trois années en Grèce, Παρίσι, Librairie Hachette, 1881.
Σελίδα
91

Nεαρη αλβανιδα
Έκδοση
BARTHOLDY, Jakob Ludwig Salomo. Voyage en Grèce fait dans les années 1803 et 1804, par J. L. S. Bartholdy; Contenant les détails sur la manière de voyager dans la Grèce et l’Archipel; la descrition de la vallée de Tempé; un tableau pittoresqe des sites les plus remarquables de la Grèce et du Levant; un coup-d'oeil sur l'état actuel de la Turquie et de toutes les branches de la civilization chez les Grecs modernes; un voyage de Négrepont, dans quelques contrées de la Thessalie, en 1803, et l'histoire de la guerre de Souliotes contre Ali-Vesir, aven la chute de Souly en 1804, Traduit de l'Allemand par A. du C, τ. IΙ, Παρίσι, Dentu, M.D.CCC.VII [=1807].



Τίτλος
Γυναίκα από το Μαντούδι Ευβοίας με παραδοσιακή ενδυμασία.
Πρωτότυπος τίτλος
A Greek woman of Mantoudi in the national dress.
Χρονολογία έκδοσης
1890
Έκδοση
MAHAFFY, John Pentland. Greek Pictures, drawn by Pen and Pencil, by J. P. Mahaffy, M.A., D.D. Fellow of Trinity College, Dublin, author of ‘Social Life in Greece,’ ‘Greek Life and Thought,’ ‘Rambles and Studies in Greece,’ etc., Λονδίνο, The Religious Tract Society, 1890.








Δευτέρα 27 Ιουλίου 2020

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ






Εφ. Εύριπoς, φ. 1998 (30.7.1905)


ΕΝΤΥΠΩΣΕIΣ ΚΑI ΣΚΕΨΕIΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡI


 Κατά καθήκov χρovoγραφικόoφείλω σήμερov vα λάβω ως θέμα μoυ τηv
εμπoρoπαvήγυρίv μας. Αλλ' oφείλω και κάτι άλλo ακόμη vα oμoλoγήσω ότι πoτέ δεv ευρέθηv εις δυσκoλωτέραv θέσιv εις ηv περιέστηv απoφασίσας επίτέλoυς vα λάβω αvά χείρας τηv πέvvα μoυ και vα χαράξω γραμμάς γ ι α τ π α ζ ά ρ ι.
 Θα επρoτίμωv σας βεβαιώ vα υπoχρεωθώ vα τovίσω μίαv ωδήv εις τηv

Κυριακή 26 Ιουλίου 2020

ΡΟΜΑΝΤΙΚΉ ΧΑΛΚΙΔΑ

του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΘΕΟΧΑΡΗ




Ένας περίπατος στη παλιά πόλη ήταν και είναι μια πορεία γεμάτη συγκινήσεις.
Κάτι πλανιέται ακόμα μέσα στους δρόμους τους παλιούς κάτι από τη πονεμένη ευγένεια της Φραγκιάς κι απ τη βαριά νωχέλεια του ανατολίτη επιδρομέα.'Ένας περίπατος  ανάμεσα από
Προσθήκη λεζάντας
ιστορία,παρελθόν, ζωή και φωτεινές σελίδες πολιτισμού.
Μερικά βήματα φτάνουν για να βρεθεί κανείς μισόν αιώνα μακριά κι απ τα παλιά μόνιππα,εκεί όπου τα σπίτια έχουν κρατήσει τις παλιές  τζαμαρίες και τις πλακόστρωτες αυλές,τις λοξευτές εξώθυρες οπλισμένες με βαριές πόρτες στολισμένες με σιδερένια καρφιά.
 Πολλά πράγματα εχει να δει κανείς στη παλιά πόλη ,πολλά που και οι ίδιοι οι Χαλκιδαίοι δε θέλησαν να τα πονέσουν, να τα αγαπήσουν και να τα σπρώξουν έξω απο την αφάνεια σε ζωικό

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΦΟΡΕΣΙΕΣ ΦΩΤΟ-ΑΡΧΕΙΟ

Παραδοσιακή  φορεσιά Περιχώρων Χαλκίδος.Λεύκωμα «Ελληνικές φορεσιές» ( με 65 έγχρωμες εικόνες ελληνικών ενδυμασιών) της Αθηνάς Ταρσούλη, 1941.

WALPOLE Robert

Δρακόσπιτο στην κορυφή του όρους Όχη, στην Εύβοια: 1. Οπίσθια όψη της εισόδου και τμήματος της πρόσοψης. 2. Κάτοψη. 3. Αρχιτεκτονικό σχέδιο της εισόδου στον χώρο.



ME TO BΛΕΜΜΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΗΓΗΤΩΝ

Χάρτης της Εύβοιας με τις ακτές της Αττικής και της Βοιωτίας (Γεννάδειος Βιβλιοθήκη).
Η Εύβοια, όπως και όλα τα άλλα νησιά του Αιγαιακού Αρχιπελάγους, ελαύνει στον χώρο της λογιοσύνης και των γεωγραφικών εκδόσεων με το χειρόγραφο χαρτογραφικό έργο «Liber Insularum Archipelagi» του Cr. Buondelmonti (1420)Το έργο αυτό έμελλε να επηρεάσει όλα τα μεταγενέστερα χειρόγραφα αλλά και έντυπα παρεμφερή έργα, τα νησολόγια δηλαδή που κυκλοφόρησαν έως τις αρχές του 18ου αιώνα περίπου. Έτσι τόσο το έντυπο νησολόγιο του B. dalli Sonetti (1485), όπου οι χάρτες συνοδεύονται από έμμετρα κείμενα σε μορφή σονέτων, όσο και αυτό του B. Bordone (1547), όπου τους χάρτες συμπληρώνει επεξηγηματικό κείμενο για την ιστορία και τη μυθολογία της νήσου, έχουν εμπνευστεί από το πρωτοπόρο αυτό έργο των αρχών του 15ου αιώνα. Μετά τη νικηφόρα για τις χριστιανικές δυνάμεις της Δύσης ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571), στο πρωτοποριακό για την εποχή του νησολόγιο (1574) του G.Fr. Camocioτο οποίο επηρέασε μεταγενέστερα νησολόγια, όπως αυτό του G. Rosaccio (1598), υπάρχει χάρτης της Εύβοιας και της Χαλκίδας. Τον χάρτη αυτό της νήσου αντιγράφει παρεμφερές έργο του επόμενου αιώνα (Sandrart στα 1686). Όπως όλα τα έργα του

Σάββατο 25 Ιουλίου 2020

Η ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ

«Η άφιξη του βασιλιά Όθωνα στην Αθήνα» από τον Peter von Hess, 1839. «The Entry of King Otto in Athens» by Peter von Hess, 1839




Ο Όθων, βασιλεύς των Ελλήνων ελέω θεού, αποβιβάστηκε στο Ναύπλιο στις 25 Ιανουαρίου (8 Φεβρουαρίου) μαζί με τρεις χιλιάδες Βαυαρούς μισθοφόρους στρατιώτες. Στον κόλπο τους Ναυπλίου  κατέπλευσαν επίσης

217 λέξεις για το βιβλίο του Γιάννη Σκαρίμπα, το 1821 και η αριστοκρατία του.


Σκαρίμπειος λόγος με τις γνωστές ιδιορρυθμίες της σύνταξης και της γραμματικής. Εμμονή σε αξίες, όπως η φράση του Ταλλεϋράνδου «Υπάρχει ένα πολύ τρομερότερο όπλο από τη συκοφαντία – η αλήθεια» ή ο χαρακτηρισμός «αλλουβρεχείτες» για τους ιστορικούς που αποσιωπούν την ουσία της επανάστασης του 1821.
Ευκαιρία έχει και το γεγονός ότι ο Σκαρίμπας με το λόγο του θίγει σε κάθε ευκαιρία και την

"Η Στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι

J.Sherer 1844 βλέπουμε την μορφή που είχε το κάστρο του πορθμού μέχρι το 1857
REY, Etienne.
Το έργο "Η Στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι" είναι μια χειρόγραφη αυτοβιογραφία ενός υπαξιωματικού, η ταυτότητα του οποίου, ωστόσο, παραμένει άγνωστη.
Η γέφυρα του Ευρίπου από τα βόρεια.

WORDSWORTH, Christopher




 Έλληνας του εξωτερικού, πολύ μορφωμένος είχε την θέληση να υπηρετήσει τον ελληνικό στρατό αν και δεν ήταν υποχρεωμένος και στο τέλος το μετάνιωσε.  
Έρχεται από την Κωνσταντινούπολη με τη φαντασία και τον ενθουσιασμό του να πλάθουν ιδανικές συνθήκες για τον ελληνικό στρατό. Από την πρώτη στιγμή η απογοήτευση του θα τον οδηγήσει στο δίλημμα αν θα πρέπει να στρατευτεί ή όχι
Ο αφηγητής θα πάει στη Χαλκίδα και στη συνέχεια στα σύνορα, κοντά στην Αταλάντη για να απαλλάξουν τη χώρα από τους ληστές. Μέσα στη από την εξιστόρηση θα σχηματίσουμε την εικόνα όχι μόνο της Ελλάδας στα σύνορα που εκτείνονταν τότε, αλλά για τη Θεσσαλονίκη και την ακμαία εβραϊκή κοινότητα της και για την Καβάλα. Στο τέλος θα βρεθεί στην Αθήνα, σε γραφική υπηρεσία και θα μας δώσει μία άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή της Ελλάδας του 19ου αι., ας πούμε ανακαλύπτει ότι πήρε κάποια χρήματα για οδοιπορικά, χρήματα που ο ίδιος ποτέ δεν πήρε! 
Μέσα στις σελίδες του βιβλίου κατοπτρίζονται τα ήθη και οι θεσμοί του νεοελληνικού κράτους

Το βιβλίο τυπώθηκε για πρώτη φορά το 1870 στην Βραϊλα της Ρουμανίας από τον Χ.Δημόπουλο σε δυο τόμους.Αν και πρόκειται για ένα αξιοσημείωτο έργο όσον αφορά την συνεισφορά του στην διάνθηση της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι δεν βρήκε μεγάλη απήχηση στο κοινό και δεν γνώρισε ιδιαίτερη αναγνώριση.

Η «Στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι» αποτελεί τη μοναδική γραπτή μαρτυρία για τα ελληνικά ήθη στα μέσα του 19ου αιώνα.

 Ο συγγραφέας της σατιρίζει, χωρίς να είναι αρνητικός και χωρίς να χάνει την αισιοδοξία του, την καθημερινή ζωή ενός κράτους, του

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2020

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΡΕΤΡΙΑ




Του Γιάννη Μαγκούτα


Θρησκεία : Ναοί και ιερά


ΓΕΝΙΚΑ


          Η θρησκεία των Ελλήνων , στα πολύ παλιά χρόνια , βασιζόταν στη θεοποίηση των κυριότερων στοιχείων της φύσης , στα οποία αργότερα έδωσαν ανθρώπινη μορφή.
          Το δωδεκάθεο πήρε την τελική του διαμόρφωση προς τα τέλη των γεωμετρικών χρόνων. Σ’ αυτό μεγάλο ρόλο διαδραμάτισαν και οι επικοί μας ποιητές Όμηρος και Ησίοδος , που έζησαν κατά τον 8ο π.χ. αιώνα.

ΠΡΟΣΩΠΑ

ΧΑΛΚΙΔΑ

Η Σειρήνα της Χαλκίδας
Αρχές του 1900 η δημοτική αγορά της πόλης σχεδόν καινούργια σε σχήμα Π, στο σημείο που ήδη από την εποχή της τουρκοκρατίας,εδώ γίνονταν αγοραπωλησίες μεταξύ των κατοίκων στο

ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΑΣ


ΣΚΊΤΣΑ