Ο ΤΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΩΡΕΩΝ

ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΒΟΙΚΑ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΖΑΠΠΑ             Η φιλόστοργη θάλασσα του βόρειου Ευβοϊκού κρατούσε - στις ρηχοπατιές της αυτή τη φορά - ποιος ξέρει πρίν από πόσους αιώνες, και ένα άλλο έργο της αρχαίας ελληνικής τέχνης, ένα μαρμάρινο ταύρο. Το αρχαίο γλυπτό βρισκόταν στην περιοχή  του λιμανιού  των Ωρεών, στην άκρη της θάλασσας. «Μέρος του ταύρου - μου έγραφε στις 2.4.1969 ο πρόεδρος της Κοινότητας Ωρεών Γ. Σταμπόρης, απαντώντας σε γράμμα μου - εξείχε πάντοτε επί της αμμουδιάς, ουδείς όμως  υποπτεύετο περί τίνος επρόκειτο.  Ανεκαλύφθη εις τας 20.8.1965 όταν εγίνετο εκσκαφή θεμελίων δια την προέκτασιν του κρηπιδώματος προς την βορείαν πλευράν του λιμένος, οπότε ο μηχανικός εκσκαφεύς  συνάντησε τον εν λόγω ταύρον». Από τη Λιμενική Αρχή ειδοποιήθηκε αμέσως η Αρχαιολογική Υπηρεσία και οι αρχαιολόγοι, Άγγελος Δεληβοριάς και Δημήτρης Λαζαρίδης, που ήρθαν,  κατευθύνανε τις εργασίες ώστε να αποκαλυφθεί ο ταύρος, να συρθεί στη συνέχεια  από ελκυστήρα σε απόσταση 60 μ. περίπου από το σημείο που ανακαλύφθηκε και να τοποθετηθεί σε βάθρο   Από αρχαιολογική έκθεση[1] μαθαίνουμε ότι κατά την εκτέλεση λιμενικών έργων «ανευρέθη την 21.8.1965 μαρμάρινος ελληνιστικός ταύρος, μήκους 3.20 μ., σώζ. υψ. 1.30 μ. περίπου, εις την γνωστήν και εκ του αναλόγου μνημείου του Κεραμεικού στάσιν επιθέσεως. Σώζονται ακέραια και εις αρίστην διατήρησιν, ο κορμός και η κεφαλή, ελλείπουσιν δε μόνον τα άλλοτε ένθετα κέρατα και τα σκέλη, από των μηρών, παλαιόθεν αποκοπέντα. Η μικρά έρευνα, η επιχειρηθείσα εις την πέριξ  του χώρου ανευρέσεως του αρχαίου περιοχήν ουδέν ατυχώς απέδωσεν».                         Συμπληρωματικά για την τελική του τοποθέτηση μαθαίνουμε[2] ότι «αποφασισθείσης της εν υπαίθρω ανιδρύσες τουλίαν αξιολόγου αγάλματος ταύρου (μήκ. 3.28, μέγ. ύψ. 1.30 μ.) .... Επελέγη ο νοτίως του ναού της Μεταμορφώσεως, επί της παραλιακής οδού κοινοτικός χώρος, ο κείμενος πρό της διαμορφουμένης  μεγάλης πλατείας της Κοινότητος Ωρεών. Το άγαλμα εσύρθη μετά μεγάλης δυσκολίας..... Το βάθρον, κατασκευασθέν εξ οπλισμένου σκυροδέματος και επικαλυφθέν δια πλακών ανοικτού καστανοχρώμου μαρμάρου Καπανδρίτη, αδρομερώς ειργασμένου, έχει μήκος 3.20 μ....... Δια της ανιδρύσεως του ταύρου επί του βάθρου ανεδείχθη όλη η πλαστική αξία του λαμπρού τούτου έργου και η προς τα εμπρός ορμητική κίνησις του ζώου. Εις τας εργασίας ανιδρύσεως του ταύρου έλαβον μέρος ο γλύπτης Κων. Περράκης και ο δεξιοτέχνης μαρμαροτεχνίτης Σπ. Καρδάμης».             Ο πρόεδρος της Κοινότητας, ανάμεσα σ' άλλα, μου σημειώνει ότι «εκεί που ευρέθη ο ταύρος και εντός της θαλάσσης διακρίνονται θεμέλια και μεγάλες τετράγωνες και ορθογώνιες πλάκες».             Αυτά είναι όσα αναφέρονται για το μαρμάρινο ταύρο των Ωρεών. Πού να φανταζόντουσαν οι ψαράδες, που κοπάναγαν και παρούλιζαν τα χταπόδια τους πάνω στην άσπρη πέτρα του γιαλού, και οι γυναίκες που πλένανε ρούχα, ότι η άσπρη εκείνη σκληρή επιφάνεια ήταν η πλάτη ή τα καπούλια του αρχαίου ταύρου, που δεχόταν αδιαμαρτύρητα την ταπείνωση! [1] Αρχαιολογικόν Δελτίον τ. 21, 1966, σ. 232 [2] Αρχαιολογικόν Δελτίον τ. 22,  1967, σ. 260