ΠΡΟ-ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΙΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝ ΕΥΒΟΙΑ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ

ΠΡΟ-ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΤΙΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝ ΕΥΒΟΙΑ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ

 ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ της εθνεγερσίας και τα μάτια σας! Μας έλεγε ένας δάσκαλος στο Πανεπιστήμιο: ο Απόστολος Δασκαλάκης! Τίποτα δεν έχουμε το δικαίωμα να λησμονήσουμε απ’αυτόν. Όποιος γίνεται επιλήσμων του Αγώνα, λησμονεί κάτι, από τον εαυτό του, ως Έλλην. Η σημασία των όσων διαδραματίσθηκαν κατά τα Μεγάλα εκείνα χρόνια- όπως τα έλεγε ο Επαχτίτης – έχουν υψίστη σημασία και για το μέλλον μας ως λαού και ως Έθνους. Πόση, μεγίστη σπουδαιότητα έχουν – τα γεγονότα του ιερού μας αγώνα, διαφαίνεται και από τις «δηλώσεις», που κάνει σήμερα σε «διπλωματικό επίπεδﻨο προαιώνιος Εχθρός μας: Επιθυμεί, ως εκ προοιμίου, να «ακυρώσει» τους απελευθερωτικούς μας αγώνες. Στέργει να μας φέρει στους πρώτους σκοτεινούς χρόνους της τουρκοκρατίας. Αυτός είναι ο σκοπός και ο στόχος των ισλαμιστών Μουλλάδων του Ερμπακάν. Εμείς, ωστόσο, τι κάνουμε; Πώς αντιδρούμε σ’αυτές τις προκλήσεις; Κι όχι μόνο σαν σύνολο, αλλά και ως άτομα.

 Καθένας ξεχωριστά. Και για ν’ αντιδράσει κανείς αποτελεσματικά, σε τέτοιες προκλήσεις, που είναι της συγκαιρινής ιστορίας χρειάζεται σ’ ένα μέγιστο βαθμό το ευανάγνωστο της εθνικής μας αυτογνωσίας. Πριν προχωρήσουμε σε όποια μας διαδικασία, στον τομέα αυτό, επιβάλλεται να ξέρουμε: Τι και πώς θ’απαντήσουμε στο διερώτημα: Μήπως μάθαμε να ζούμε απροβλημάτιστοι μέσα σ’ ένα κυκεώνα από αντιρρήσεις;;;;; Κι άλλο ίσως να μη ξέρουμε από το να αρνούμεθα. Λες και διαβάζουμε μυθιστόρημα της δεκαετίας του 50. Ενώ οι επιστήμονες – Τουρκολόγοι μας – Έλληνες, χτυπούν νυχθημερόν συναγερμό και μας προστάζουν εγρήγορση!!! Αλλά εμείς, επειδή δεν ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει, μήτε αφυπνιζόμαστε μήτε και ξυπνάμε. Αρκούμαστε στην απάθεια και στη λήθη! Και αφού, ό,τι λέγεται δεν είναι προσταγή – και νάναι, είναι της απρόσωπης ιστορίας – εμείς αδρανούμε. Και πολύ αργά καταλαβαίνουμε, πως οι χειρότερες δυσκολίες του ανθρώπου – των ημερών μας ιδίως – ξεκινούν από την ώρα που μπορεί να κάνει κανείς ό,τι θέλει. Και ας «κάνει»… Ωστόσο, δεν μπορεί να λησμονήσει τον τρόπο έστω (ας το πούμε έτσι) που ελευθερώθηκε απ’ την φρικτότερη σκλαβιά τετρακοσίων χρόνων. Γι’ αυτό το 21 επιβάλλεται να ζει στη μνήμη του καθένα. Στη μνήμη του Λαού! Κι όχι μόνο σε πανελλήνιο επίπεδο, παρά και σε τοπικό και σε ατομικό. Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν κατά τόπους είναι ανάγκη να γίνουν γνωστά απ’ το πατριδογνωστικό ακόμα μάθημα του Δημοτικού. Πρέπει να διερευνηθούν. Να ψηλαφίσουμε το σώμα τους με ειλικρίνεια. Να τ’ απαλλάξουμε από την όποια προσποίηση,

πρόσχωση, πρόσμειξη… αλλοίωση!! Κάθε γεγονός πρέπει να κρατήσει ακέρια και ξεκάθαρη την Ιστορική του γνησιότητα και αλήθεια. Για να επιτευχθεί αυτό, πρέπει να καταφύγουμε στις αυθεντικές πηγές. Και στο δικό μας, το Ευβοϊκό 21, είναι λίγες – ελάχιστες. Έγκυρες και με υπευθυνότητα γραμμένες είναι δύο: Του Πηλιώτη Καλόγηρου Ναθαναήλ Ιωάννου τα «Ευβοϊκά» και του Ναυάρχου Αλεξ. Κριεζή ( του ελληνικού στόλου του Ευρίπου). Τα Απομνημονεύματα – η Τζιορνάλε Περί της ανεξαρτησίας του Έθνους. Είναι και δυο απομνημονευματογράφοι – προσφάτως ανακαλυφθέντες – ο Ιωάννης Μαυρομμάτης και ο Οικονόμου, που έγραψαν για το Ευβοϊκό 21. Τους παρουσίασαν οι Ευβοείς συγγραφείς Δεμερτζής και Κοκκίνης στο βιβλίο τους «Το εικοσιένα στην Εύβοια» στα 1962. Όλες οι άλλες πηγές των Υδραίων Ναυμάχων, του ιστορικού Σπυριδ. Τρικούπη του Σουλιώτη οπλαρχηγού Λάμπρου Κουτσονίκα, σημειώνουν παρεμπιπτόντως, τα γεγονότα στο Γριπονήσι .Όπως δα το ίδιο κάνει κι ο Μακρυγιάννης, στα περίφημα “απομνημονεύματά” του. Σπουδαία σημασία έχουν για την τοπική μας εικοσιένικη Ιστορία και τα χρονικά του στρατηγού Πίσσα και Κάρπου Παπαδόπουλου. Αυτά, αναφέρονται στην εκστρατεία του Φαβιέρου, στην Κάρυστο (1826). Τα γραφέντα υπό των ξένων Ιστορικών: Πουκεβίλλ, Γκόρντον και πέντ’ έξι άλλων είναι εξαιρετικής σημασίας. Πλείστα όσα - ενδιαφέροντα σημεία τους, μεταφράστηκαν αριστοτεχνικά από τον αείμνηστο συνάδερφα και Ιστορικό Γιώργο Ντεγιάννη, Τα χωρία αυτά τα χρησιμοποίησε, ξυγγράφοντας τον “Ν. Κριεζώτη” του, σε δύο τόμους. Στο σημερινό μας αφιέρωμα - εμείς, εκτός από τις ανωτέρω προμνημονευθείσες πηγές. στηριχθήκαμε και σε άγνωστο άλλα δημοσιεύματα, έγγραφα και συγγράματα. Όλες αυτές α νέες - βιβλιογραφικές παρορμήσεις οφείλονται στο άξιο επιστήμονα - ιστορικό: Αντώνη Παύλου. Το ευβοϊκό εικοσιένα... ως ενιαία αυθύπαρκτη και ξεχωριστή ιστορία - από της εκρήξεως της επαναστάσεως μέχρι της

απελευθερώσεως του νησιού μας - δεν γράφτηκε ακόμα. Κατά τη διάρκεια του εκπνέοντας 20ου μας αιώνα, γράφτηκαν από σπουδαίους Ευβοείς. - κυρίως ανθρώπους των Γραμμάτων - πλείστα όσα άρθρο, μελετήματα, χρονικά και φιλοτεχνήθηκαν πορτραίτα των λιμπερατόρων - Μπολιβάρηδων του Ευβοϊκού 21, Γοβγίνα, Χαραχλιάνη, Κριεζή από λογοτέχνες. Από τον Ζάππα έως τον Φουσάρρα και λοιπούς. Όμως η Ιστορία, όπως προείπαμε, της Ευβοϊκής επαναστάσεως. παραμένει ακόμα άγνωστη, ως σύνολο. Κι αυτός που ίσως την γράψει, στους μελλούμενους καιρούς του 21ου αιώνα. Θα πρέπει, για να είναι αντικειμενικός να ξεφύγει μια για πάντα από τα αναληθή σχήματα του Ι9ου αιώνα. Να ξεπεράσει τα χοντρά ψέματα και τις μεγαλόστομες φημολογίες. Να ακυρώσει τον διάχυτο ρομαντισμό της εποχής και να ρίξει άπλετο φως στη σύγχυση και στα προσωπικά των μικροπρεπών εντόπιων απομνημονευματογράφων. Ελπίζουμε πως με αυτό το αφιέρωμα κάτι θα προσφέρει και στον τωρινό και στον αυριανό αναγνώστη. Ένα πρόσθετο κάτι στην μεγάλη ελληνική πνευματική περιπέτεια της Ιστορίας, που όπως ειπώθηκε στο Φως και στο Νερό πατάει.C’ est tout αυτό είναι όλο για να είναι το πάν! Για την Εύβοια, για την Ελλάδα!