Γεώργιος Γ. Μέρμηγκας

Αρχές του εικοστού αιώνα. Το τραίνο της γραμμής Αθήνα-Χαλκίδα φέρνει στο νησί μας τους Ευβοιώτες πούχανε κατέβει στην πρωτεύουσα για δουλειές. Ανάμεσα σ' αυτούς και δυο πατριώτες από την περιοχή Κύμης. Που, τι πιο φυσικό, συζητάνε για τα προβλήματα του τόπου τους. Λέει λοιπόν σε κάποια στιγμή ο ένας απ' αυτούς.
Τάμαθες; Ο Αξύλιθος (Οξύλιθος) θα γένει πρωτεύουσα κι η Ποταμία συμπρωτεύουσα.
Ποιός σου τόπε, ρωτάει ο άλλος.
Είπε το ο βασιλιάς.

Κι η απάντηση απορία.
Είπε το τσ' ο Μέρμηγκας.
Η απορία του αγαθού Κουμιώτη δεν ήτανε για το αν μπορούσε να γίνει ο Οξύλιθος πρωτεύουσα της χώρας μας, αλλά για το αν είχε δώσει την έγκρισή του ο Μέρμηγκας.1
 
 
Αυτό το χαρακτηριστικό συμβάν του τραίνου Αθήνας - Χαλκίδας φανερώνει με τρομερή καθαρότητα την προσωπικότητα του Μέρμηγκα και το ρόλο πούπαιξε στην διαμόρφωση της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης της περιοχής μας, στα τέλη του 19^ου και στις αρχές του 20ου αιώνα.
Καταλυτικός λοιπόν ο ρόλος του. Πάνω απ' όλα κι από την κυβέρνηση κι από του βασιλιά τη γνώμη του Μέρμηγκα η θέληση. Τίποτα δε γινόταν στην περιοχή μας χωρίς τη δική του έγκριση. Και κανείς δεν πίστευε ότι μπορούσε να γίνει κάτι εάν η πληροφορία δεν συνοδευόταν από την είδηση για την έγκριση του Μέρμηγκα.
 
Αυτός ήταν λοιπόν ο Μέρμηγκας. Που για τριάντα περίπου χρόνια ρύθμιζε τα πάντα στην περιοχή Αυλωναρίου. Γεώργιος Γ. Μέρμηγκας ήταν τ' όνομά του. Κι είχε γεννηθεί στο Ναύπλιο το 1848.2 Στα 1880 ήταν εγκατεστημένος στον Πειραιά. Κύρια ασχολία του το εμπόριο. Μαζί με τ' αδέλφια του είχε μεγάλα εμπορικά καταστήματα. Κι είναι περίεργο το πως βρέθηκε στ' Αυλωνάρι.
Βέβαια για το Μέρμηγκα δεν έχει γραφεί τίποτα. Το σίγουρο όμως είναι ένα. Ότι στο πατρικό του Μέρμηγκα στον Πειραιά δούλευε σαν οικιακή βοηθός μια γυναίκα από τ' Αυλωνάρι, η Πάτρα, η μάνα του «Μπακέλου». Φαίνεται λοιπόν ότι η γυναίκα αυτή έφερε το Μέρμηγκα στ' Αυλωνάρι. Που εκείνη την εποχή, γύρω στα 1880, δεν είχε δικό του πολιτευτή. Στις επαφές λοιπόν πούχε ο Μέρμηγκας με τους ντόπιους παράγοντες πείστηκε να πολιτευτεί στην Επαρχία Καρυστίας.3
Έτσι εγκαταστάθηκε στ' Αυλωνάρι, αν και για τυπικούς λόγους, πολιτογραφήθηκε δημότης του Δήμου Κονιστρίων. Σαν επίσημη κατοικία του δήλωνε τον Πειραιά, όπου βέβαια πήγαινε πολύ συχνά, για εμπορικές υποθέσεις. Το σπίτι που έμενε ο Μέρμηγκας βρίσκεται στην πάνω πλατεία του Αυλωναρίου κι είναι το σπίτι πού 'μενε η μακαρίτισσα η «Μηδάλω». Η Πάτρα, η μάνα του «Μπακέλου» εξακολουθούσε να προσφέρει τις υπηρεσίες της στο Μέρμηγκα και στ' Αυλωνάρι. Μάλιστα ο πολιτευτής της Καρυστίας πολλές φορές έτρωγε και κοιμόταν στο σπίτι της στ' Αλώνια.4
 
Η πολιτική του δραστηριότητα
 
Ο Γεώργιος Μέρμηγκας εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής Καρυστίας το 1885. Η θητεία του στη Βουλή ήταν από 9 Μάη 1885 μέχρι 5 Γενάρη 1886.
Άλλοι βουλευτές της Επαρχίας Καρυστίας ήτανε την ίδια εποχή ο Νικόλαος Μπαλάφας (που κι αυτός είχε συγγενικός δεσμούς με τ' Αυλωνάρι), ο Δημήτριος Νικολαΐδης και ο Παναγιώτης Λεβάντης από τ' Αλιβέρι (αντιπρόσωπό του στ' Αυλωνάρι -αντίθετο του Μέρμηγκα- είχε τον Παναγιώτη Χροναίο, το Μπουλιέρη, που τον πρότεινε και για δήμαρχο, αλλά έχασε για 2-3 ψήφους).
Βουλευτή τον ξαναβρίσκομε στα 1899. Οι «ανακηρυχθέντες υποψήφιοι Καρυστίας κατά την συνεδρίασιν την γενομένην την 14 Ιανουαρίου 1899 υπό του Πρωτοδικείου Χαλκίδος»5 ήσαν οι: Κωνστ. Αντωνιάδης, Π. Λεβέντης, Ν. Μπαλάφας, Κ. Σαραφιανός, Ιω. Ρούντος, Κ. Δούνης, Ιω. Στεφάνου, Γ. Χατζηνικολής, Δ. Φασούλης.
Στα ανακοινωθέντα «επίσημα αποτελέσματα του Νομού Ευβοίας»6 εκλέχτηκαν στην επαρχία Καρυστίας οι: Κ. Σαραφιανός (5731 ψήφους), Γ. Χατζηνικολής (5656), Π. Λεβέντης (5556), Κ. Δούνης (5546), Γ. Μέρμηγκας (5498).
Η θητεία του Γ. Μέρμηγκα στη Βουλή ήταν από 4 Μάρτη 1899, μέχρι 8 Απρίλη 1902.
Από το Δεκέμβρη του 1899 μέχρι το Δεκέμβρη του 1903 Δήμαρχος Αυλώνος ήταν ο γιατρός Αναστάσιος Διαμαντίδης. Στις εκλογές του Δεκέμβρη 1903 αντίπαλοι για τη Δημαρχία Αυλώνος ήταν ο Διαμαντίδης κι ο Νικόλαος Ποθητάκης. Ο Μέρμηγκας πέρα από τη δική του συμμετοχή στη Βουλή των Ελλήνων, επηρέαζε και τις εξελίξεις στο Δήμο Αυλώνος. Συγκεκριμένη βέβαια κομματική τοποθέτηση δεν είχε. Καθαρόαιμος «παλαιοκομματικός» πήγαινε μια από δω και μια από κει, ανάλογα με τις δικές του επιδιώξεις. Έτσι τον άνθρωπο που κατέβαζε για δήμαρχο τη μια τετραετία, τον πολεμούσε την άλλη.
Θ' αναφέρουμε ένα σατυρικό του Αυλωναρίου από εκλογές του προηγούμενου αιώνα με αντίπαλους το Διαμαντίδη και τον Ποθητάκη.
«Ο Διαμαντίδης γάιδαρος
κι ο Μέρμηγκας σαμάρι,
ο Κρούσταλλης πέταλο
κι ο Ποθητάκης Καβαλάρης»6
Η λαϊκή σοφία έχει αποδώσει τέλεια εδώ την προσωπικότητα του Μέρμηγκα. Σαμάρι λοιπόν ο Μέρμηγκας, που εύκολα πήγαινε από τη μια μεριά στην άλλη. Σ' αυτή την εκλογή προστάτευε το Διαμαντίδη στην άλλη τον Ποθητάκη. Ανάλογα με το που τον βόλευε και βέβαια οι αμετάκλητοι μονομάχοι (Διαμαντίδης, Ποθητάκης) που χρωμάτισαν με την προσωπικότητά τους την ιστορία του Δήμου μας (το σατυρικό βέβαια είναι φτιαγμένο από τους οπαδούς του Ποθητάκη) κι ο πιστός του Διαμαντίδη, Κρουστάλλης (ήτανε δάσκαλος στ' Αυλωνάρι και «πέθαινε» για το γιατρό το Διαμαντίδη), που λαός τον παρομοίαζε με πέταλο...
Τις εκλογές του Δεκέμβρη 1903 τις κέρδισε ο Νικολός Ποθητάκης και κυβέρνησε το Δήμο Αυλώνος μέχρι τον Ιούνη του 1907.
 
Η ρουσφετολογική δραστηριότητα του Μέρμηγκα
 
Μύστης, σπουδαίος, του ρουσφετιού ο Μέρμηγκας, άφησε εποχή με την «περίτεχνη» ρουσφετολογική του δραστηριότητα. Άφθονα τα βολέματα κι η καθημερινή ασχολία του Μέρμηγκα, ταχτοποίηση υποθέσεων των «ημετέρων». Και βέβαια αυτή είναι η «θετική» μεριά του ρουσφετιού. Όμως υπάρχει κι η «αρνητική». Που κάνομε ζημιά στο αντίθετο, προκειμένου να υπηρετήσουμε το συμφέρον του δικού μας. Κι ασφαλώς σ' αυτή τη δραστηριότητα δεν μπορούσε να υστερήσει ο Μέρμηγκας.
Θ' αναφέρω ένα χαρακτηριστικό περιστατικό πού 'γινε τα τέλη του 19^ου αιώνα. Τότε κάποιος Ωρολογιάτης αποφάσισε να φτιάξει ανεμόμυλο στο χωριό του και μάλιστα στην «περίοπτη» θέση που σήμερα είναι χτισμένος ο Αγιαντρέας. Την ίδια εποχή, στην πρωτεύουσα του Δήμου, το Αυλωνάρι, ύπήρχαν δυο ανεμόμυλοι, που ανήκαν στα μεγάλα σόγια των Ποθητακιάνων και των Διαμαντιδιάνων, που βέβαια θα ζημειωνόντουσαν από τη λειτουργία του Ωρολογιάτικου ανεμόμυλου. Κι επειδή δε μπορούσαν να κάνουν τίποτ' άλλο, ζήτησαν την «προστασία» του Μέρμηγκα. Ο Βουλευτής «μίλησε» σχετικά στον αρμόδιο υπάλληλο πούρθε για το καθορισμό της θέσης του ανεμόμυλου. Έτσι αυτός μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά, βρήκε ότι η θέση που επρόκειτο να γίνει ο ανεμόμυλος ήτανε «αντικανονική», για να εγκρίνει τελικά μια άβολη θέση, πολύ μακριά από το χωριό. Έτσι, για το καλό των κομματαρχέων του Αυλωναρίου και με την παρέμβαση του Μέρμηγκα, θάφτηκαν τα συμφέροντα του Ωρολογιάτικου ανεμόμυλου.7
 
«Ένας καινούργιος δρόμος ανοίγει τα μάτια ενός τυφλού». Τούτη η φράση που ειπώθηκε από κάποιο μηχανικό το 1902 στ' Ωρολόγι, είν' απόλυτα ενδειχτική της αξίας πούχει για ένα τόπο ο καινούργιος δρόμος. Κι όμως ο δρόμος Αλιβερίου-Κύμης που περνάει μέσα από τα χωριά του Δήμου Αυλώνος, που άνοιξε τα μάτια των τυφλών στα 1902 χαράχτηκε και φτιάχτηκε με αίμα. Με τις καμπούρες φυλάγανε οι χωριάτες τα χτήματά τους, μη και περάσει ο δρόμος μέσ' από τούτα.
Και βέβαια σ' ένα τέτοιο «πανηγύρι» δεν ήτανε δυνατό να μην πάρει μέρος κι ο Μέρμηγκας. Καθοριστική η θέλησή του για το άνοιγμα του δρόμου. Εκατοντάδες σαν αποτέλεσμα της θέλησής του οι στροφές, για να «παρακαμφθούν» τα χτήματα των εδικών του. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Ωρολογίου. Εκεί, ο δρόμος ήτανε να περάσει μέσα από το χωριό. Όμως θα έκοβε το χωράφι του Παπά-Προκόπη Τσαντίλη, του παπά του Ωρολογίου, πούταν ο φίλος του Μέρμηγκα. Έτσι με την παρέμβαση του βουλευτή, ο δρόμος πέρασε πιο κάτω κι έτσι δε θίχτηκε το χτήμα του παπά. Όμως και στη νέα του χάραξη βρέθηκαν αρνητές. Και φυσικά έγινε «μάχη». Ένα βράδυ λοιπόν, στη θέση του σημερινού πρακτορείου αυτοκινήτων του Ωρολογίου, συζητάνε μηχανικοί εργάτες και κάμποσοι Ωρολογιάτες, που αντιδικούσαν για το άνοιγμα του δρόμου. Παράμερα ήτανε καθισμένος ένας τυφλός. Τότε, κάποιος μηχανικός, για να δώσει έμφαση στην αξία που έχει ο δρόμος για τ' Ωρολόγι, είπε την πραγματικά σοφή φράση: «Ο καινούργιος δρόμος θ' ανοίξει τα μάτια αυτού του τυφλού». Σοφή κουβέντα, που όμως δεν έπεισε το χωριάτη, μια που ήξερε ότι για να μην περάσει ο δρόμος από του παπά το χωράφι, θα πέρναγε από το δικό του...8
 
Συντριβή Μέρμηγκα στις εκλογές Φεβρουαρίου 1905
 
Στις βουλευτικές εκλογές της 20 Φεβρουαρίου 1905 ο Γ. Μέρμηγκας θα έχει αντίπαλους όλους τους παράγοντες του Αυλωναρίου. Διαμαντίδης, Παναγιώτου, Ποθητάκηδες, Διονέλλης, Παπαβασιλείου θα πολεμήσουν το Μέρμηγκα, που φυσικά θα συντριβεί. Ήρθε δέκατος μεταξύ έντεκα υποψηφίων.
Στη σχετική ανταπόκριση του «Ευρίπου» από την Καρυστία, που προηγήθηκε των εκλογών, διαβάζουμε σχετικά.9
«Καταρτίσθησαν πλέον οριστικώς αμφότεροι οι συνδυασμοί της Επαρχίας μας, ων ο μεν εις απαρτιζόμενος εκ των κ.κ. Ν. Σταματιάδου, Ν. Μπαλάφα, Θεοτοκικών, Μιχ. Στεφανίδου, Π. Λεβέντη, Δηλιγιαννικών, και Ιω. Χατζηνικολή, μη ανήκοντος έτι, ως το πρώτον πολιτευομένου, εις ουδεμίαν πολιτ. απόχρωσιν, και υποστηριζόμενος υπό των εν τη επαρχία φίλων του κ. Κοντοσταύλου, εν Στύρω υπό του πρώην Δημάρχου κ. Γιαλούρη, του νυν Δημάρχου και των Μαυρικαίων, εν Κύμη υπό του πρώην βουλευτού και δημάρχου κ. Παπανικολάου και του ιατρού Α. Αντωνοπούλου, του Δημάρχου Κοτυλαίων Ν. Στυλιανίδου, εν Κονίστραις υπό των κ.κ. Δ. Μπαλάφα, Αδελφών Σπυροπούλων, Παπαθεοδώρου, Μασκαλάρη, Δημ. Βάχλα, εν τω Δήμω Αυλώνος, υπό των κ.κ. Παναγιώτου, Διαμαντίδου, Ποθητάκη, Διονέλη, αδελφών Παπαβασιλείου και λοιπών, εν Αλιβερίω κατά πάσαν πιθανότητα υπό του πρώην βουλευτού κ. Θεμ. Κόλια, υπό του Δημάρχου Μαρμαρίου και των πλείστων εκ του εν Καρύστω Δημαρχικού κόμματος, συγκεντρών δε εν μια λέξει άπαντα τα στελέχη της Επαρχίας και τα υγια αυτής στοιχεία, δύναταί τις ειπείν ότι ασφαλώς κέκτηται υπέρ αυτού αίσιον της εκβάσεως το αποτέλεσμα μετά πρωτοφανούς μάλιστα και περιφανούς πλειοψηφίας αναμενόμενον. Ουχ ήττον αντιθέτως τούτου τη επιμόνω ενέργεια των κ.κ. Ιω. Βογιατζή και Κ. Δούνη χολωθέντων δια τον εκ του πρώτου αποκλεισμόν των εκ πείσματος φερομένων και εξ υπερβαλλούσης φιλοδοξίας παρρόντων τα πάντα, πεισθέντος και του κ. Κ. Βάρκα, όπως συνεισφέρη την οικοδομικήν ύλην, συνεπάγη και ο έτερος συνδυασμός εκ των κ.κ. Κ. Δούνη (ΚαραπανοΔηλιγιαννικοΘεοτοκικού!), Γ. Μέρμηγκα, πρώην Θεοτοκικού, Ιω. Βογιατζή και Κ. Βάρκα, το πρώτον πολιτευομένων, και Δημ. Νικολαΐδου Ζαϊμικού, φέρων το ιερόν χρίσμα και τας απείρους ευλογίαι του ηγέτου του Εθνικού κόμματος.
Εκτός των συνδυασμών ορφανήν κάλπην θέλει εκθέσει και ο εκ Καρύστου και εν Λαυρίω διαμένων δικηγόρος κ. Ιω. Μπουρνιάς. Καρύστιος»
Να και τα επίσημα αποτελέσματα των εκλογών που δημοσιεύθηκαν στον «Εύριπο».10
Επαρχία Καρυστίας
Επιτυχόντες
Μιχ. Στεφανίδης 6635
Νικ. Σταματιάδης 6402
Ιωάν. Χατζηνικολής 6355
Νικ. Μπαλάφας 6354
Παναγ. Λεβέντης 6125
Επιλαχόντες
Ιωάν. Βογιατζής 5890
Δημ. Νικολαΐδης 5630
Κωνστ. Δούνης 5614
Κωνστ. Βάρκας 5589
Γεώργ. Μέρμηγκας 5437
Ιωάν. Μπουρνιάς 3880
Μετά τις εκλογές ακουγόταν στ' Αυλωνάρι το πιο κάτω σατυρικό:
«Τι ήθελες βρε Μέρμηγκα
να βγάλεις μαύρη κάλπη
να σου βαράνε ντενεκέ
'πο πίσου 'πο την πλάτη».
 
«Η εν τοις ναοίς ψηφοφορία»
 
Ένα σπουδαίο θέμα που απασχολούσε στις αρχές του 20ου αιώνα τις τοπικές κοινωνίες ήταν η ψηφοφορία στις εκκλησίες, ελλείψει άλλων καταλλήλων αιθουσών.
Στο Αυλωνάρι τα πέραν του ποταμού χωριά (Νεοχώρι, Δάφνη, Λοφίσκος, Άγιος Γεώργιος, Ωρολόγι, Μονόδρι, Οριό) ψήφιζαν στον Άγιο Δημήτρη στα Χάνια. Και βέβαια το πολιτικό πάθος υπέβοσκε του θρησκευτικού συναισθήματος. Διαβάζομε σχετικά στον «Εύριπο»:11
«Δυστυχώς όμως παρεξηγήθη ο σκοπός του νομοθέτου και δεν κατενοήθη η ιερότης του δικαιώματος της ψήφου παρά των εκλογέων. Ούτοι εισερχόμενοι εις τους ναούς, λησμονούν να αφήσουν προ της θύρας τα πάθη, τας κακάς έξεις και να προσέρχονται με καθαράν συνείδησιν προ της εν τοις ναοίς ισταμένης κάλπης προς ενάσκησιν του δικαιώματος των. Και εισέρχονται εντός, όπως ήθελον εισέλθει εντός του πρώτου καπηλείου.
Αδιαφορούντες προς την ιερότητα του τόπου, εκτρέπονται εις διαπληκτισμούς και εις έριδας. Τρώγουν προ των εικόνων, καπνίζουν προ του ιερού βήματος, πίνουν ανευλαβώς χωρίς να αισθάνωνται την παραμικράν στενοχωρίαν της συνειδήσεώς των. Προ ουδενός υποκύπτουν. Δεν διστάζουν δε και να εκστομίσουν και τας βαρυτέρας των βλασφημιών επιλανθανόμενοι της ιερότητος του τόπου και της οφειλομένης προς τα άγια και ιερά ευλαβείας.
Ούτως ο ναός μεταβάλλεται εις εντευκτήριον, πανδοχείον, καπηλείον, εις κέντρον εκλογικών οργίων αποβάλλων την ιερότητα αυτού και καθιστάμενος τόπος, εν ω πάσα ακοσμία, πάσα ασχημία, πάσα αθεμιτουργία δύναται ελευθέρως να παίξη το μέρος της».
 
Εκλογές Μάρτη 1906
Πικρή ήττα Μέρμηγκα
 
Τον Απρίλη του 1905 θα μειωθούν οι βουλευτικές έδρες της Καρυστίας. Αυτό θα στοιχίσει στο Μέρμηγκα, μετά ένα χρόνο, το χάσιμο της εκλογής. Να το σχετικό δημοσίευμα του «Ευρίπου».12
«Ο αριθμός των Βουλευτών
κατά το νέον νομοσχέδιον
 
Διά του νομοσχεδίου, περί ελαττώσεως του αριθμού των βουλευτών, όπερ εψηφίσθη υπό της Βουλής εις γ΄ ανάγνωσιν και καθίσταται νόμος του κράτους, οι βουλευταί κατά την επομένην βουλευτικήν περίοδον θα ανέρχωνται εις 117.
Της Χαλκίδος περιορίζεται ο αριθμός εις τρεις αντί τεσσάρων, της Καρυστίας εις τέσσαρας αντί πέντε και του Ξηροχωρίου εις ένα αντί δύο».
Οι εκλογές θα γίνουν στις 26 Μάρτη 1906 κι ο Μέρμηγκας θα είναι πέμπτος από τους υποψήφιους Καρυστίας. Δυστυχώς όμως θα εκλεγούν τέσσερις κι έτσι ο Μέρμηγκας θα μείνει πάλι έξω από τη Βουλή. Να και τα αποτελέσματα Καρυστίας, δημοσιευμένα στον «Εύριπο».13
Επαρχία Καρυστίας
Επιτυχόντες
Μιχ. Στεφανίδης 6199
Νικ. Μπαλάφας 6019
Ιωάν. Βογιατζής 6001
Αλ. Κοντόσταυλος 5971
Επιλαχόντες
Γεώργ. Μέρμηγκας 5880
Δημ. Νικολαΐδης 5864
Νικ. Σταματιάδης 5613
Ιωάν. Χατζηνικολής 5542
Μελετόπουλος 4174
 
Ο Μέρμηγκας Δήμαρχος Αυλώνος
 
Στις 19 Απρίλη 1907 δημοσιεύται στον «Εύριπο»14 η αγγελία των Δημοτικών εκλογών.
«Αι Δημοτικαί εκλογαί
Εδημοσιεύθη χθες Β. Διάταγμα διά του οποίου ωρίσθη ως ημέρα συγχρόνου ψηφοφορίας καθ' άπαντας τους δήμους του Κράτους προς εκλογήν των δημοτικών αρχών η πρώτη Ιουλίου ενεστώτους έτους, ημέρα Κυριακή από της ανατολής μέχρι της δύσεως του ηλίου, ήτοι από της ώρας 4.31΄ της πρωΐας μέχρι της ώρας 7.19΄ της εσπέρας, και παρακαλούνται οι εκλογές εκάστου δήμου να προτείνωσι τους υποψηφίους αυτών κατά τον νόμον».
Σ' αυτές τις εκλογές το Αυλωνάρι θα έχει την τιμή νάχει υποψήφιο Δήμαρχο το Γεώργιο Γ. Μέρμηγκα και δυο σπουδαίους γιατρούς, τον Αναστάσιο Διαμαντίδη και το Δημήτριο Ποθητάκη. Σχετικό δημοσίευμα του «Ευρίπου»15 της 13 Μάη 1907 αναφέρει:
«Εις το Αυλωνάριον
Εν τω δήμω Αυλώνος θέλει εκθέσει υποψηφιότητα Δημάρχου ο πρώην βουλευτής κ. Μέρμηγκας του οποίου η επιτυχία θεωρείται σχεδόν βεβαία, καθόσον θέλει υποστηριχθή από κοινού υπό των βουλευτών κ.κ. Μπαλάφα και Στεφανίδου.
Αντιθέτος αυτού θέλει υποδειχθή εκ της οικογενείας Ποθητάκη, άλλ' ακόμη δεν ωρίσθη ποιος θα είναι».
Στις 21 Ιούνη 1907 η «Παλίρροια»16 δημοσιεύει τους υποψήφιους Δημάρχους:
«Οι ανακηρυχθέντες υποψήφιοι δια τα δημαιρεσίας.
Κυμαίων

• 1) Ιωάννης Κ. Στεφάνου
• 2) Δημήτρ. Ι. Βάχλας

Κοτυλαίων

• 1) Γεωρ. Ι. Παγώνης
• 2) Σταμάτ. Σκοπελίτης ή Γεωργόπουλος
• 3) Παν. Γ. Ζαφειρίου
• 4) Γέωργ. Ι. Αντωνίου

Κονιστρίων

• 1) Γέωργ. Ν. Βογιατζής
• 2) Δημήτρ. Μ. Βάχλας
• 3) Γεώργ. Παπαθεοδώρου
• 4) Δημήτρ. Ι. Μπαλάφας

Αυλώνος

• 1) Αναστ. Χ. Διαμαντίδης
• 2) Γεώργ. Ν. Μέρμηγκας
• 3) Δημήτρ. Χ. Ποθητάκης
• 4) Γεώργ. Χ. Ποθητάκης

Ταμυνέων

• 1) Δημήτρ. Σ. Χρυσοστάλης
• 2) Γεώργ. Κ. Κόλιας
• 3) Δημήτ. Β. Μπάνος
• 4) Ιωάν. Γαλητόπουλος

Την 1^η Ιούλη του 1907 ο Γέωργιος Γ. Μέρμηγκας, νικητής των εκλογών θα είναι ο νέος Δήμαρχος Αυλώνος, που θα διαδεχθεί το Νικολό Ποθητάκη. Τους νικητές των εκλογών δημοσίευσε ο «Εύριπος»17 στις 21 Ιουλίου 1907.
«Οι κυβερνητικοί δήμαρχοι εν Εύβοια
Πρέπει να σημειωθή και τονισθή ιδιαιτέρως η νίκη της Κυβερνήσεως εις την εκλογήν φίλων Δημάρχων εν Ευβοία.
Ούτω δήμαρχοι φίλοι της Κυβερνήσεως εξελέγησαν οι κ.κ. Σπυρ. Χατζής του δήμου Αιγαίων, Χρ. Σέττας Νηλέως, Αλέξ. Γεροδημητρίου Κηρέως, Κ. Ακριώτης Ληλαντίων, Ξ. Παπαχαραλάμπους Αμαρυνθίων, Π. Πέτρου Αιδηψίων, Μ. Σφακιανάκης Ιστιαίων, Γ. Βογιατζής Κονιστρίων, Γ. Μέρμηγκας Αυλώνος, Ευάγ. Κανακάρης Καρυστίων, Σ. Δόρμπης Στύρων και Γ. Παγώνης Κοτυλαίων.
Εκ των λοιπών δημάρχων οι κ.κ. Μιχ. Κακαράς Χαλκιδέων, Ι. Κ. Στεφάνου Κυμαίων, Β. Αθανασούλας Μεσσαπίων και Σοφ. Στεφανίδης Σκυρέων ανήκουσιν εις το Ραλλικόν κόμμα, ο κ. Σ. Μέργος του δήμου Διρφύων εις το Μαυρομιχαλικόν, δύο δε οι κ.κ. Ι. Γαλιτόπουλος Ταμυνέων και Αρ. Χανζής Μαρμαρίου παραμένουσιν εισέτι αχρωμάτιστοι».
 
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του Μέρμηγκα
 
Στις 22 Οκτώβρη του 1907 συνεδρίασε για πρώτη φορά το νέο Δημοτικό Συμβούλιο Αυλώνος. Όμως ο Δήμαρχος Γ. Μέρμηγκας ήταν απών. Τον αναπλήρωσε σαν Δημαρχών ο γιατρός Δημήτριος Ποθητάκης. Το ίδιο θα γίνει και στις επόμενες συνεδριάσεις μέχρι το Μάη του 1909. Στις αρχές του 1908 ο Γ. Μέρμηγκας φαίνεται να πήρε μέρος σε δυο συνεδριάσεις.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μέρμηγκας ήταν άρρωστος. Μέρα με τη μέρα έσβηνε. Η αρρώστια δεν τον άφηνε να πάει στο Δημαρχείο. Κι είναι κρίμα που ο Δήμος μας στερήθηκε των υπηρεσιών ενός μεγάλου πολιτικού άντρα. Που μαζί με το εκλεχτό Δημοτικό Συμβούλιο, το καλύτερο στην ιστορία του Δήμου μας θάχε βοηθήσει αφάνταστα στην ανάπτυξη της περιοχής του Αυλωναρίου. Το Συμβούλιο του Δήμου Αυλώνος εκτός από τους Ποθητάκηδες, τον Παπαστρατή και τον Αποστολίδη, αποτελούσαν ο γιατρός Γεώργιος Κουτσούκος, ο δικολάβος Παναγιώτης Παναγιώτου, ο γιατρός Ιωάννης Αναστασόπουλος, ο Απόστολος Σιδέρης, ο Τιμολέων Χροναίος, ο Κωνσταντίνος Μπαρακτάρης, ο Αριστείδης Παπαβασιλείου και ο Ζήσης Γκιζελής.
Πρόεδρος του σώματος ήτανε ο Παναγιώτης Παναγιώτου (πούχε γίνει και Δήμαρχος Αυλώνος την τετραετία 1895-1899) που πήρε έξι ψήφους, ενώ ο φαρμακοποιός Θρασύβουλος Παπαστρατής πήρε τέσσερις ψήφους. Πρωτοκολλητής του σώματος είχε βγει «παμψηφεί» ο γιατρός Ιωάννης Αναστασόπουλος.
Η άνοιξη του 1909 ήταν η τελευταία της ζωής του Μέρμηγκα. Άρρωστος βαριά νοσηλευόταν σε Νοσοκομείο των Αθηνών, όπου πέθανε τα μεσάνυχτα της 11^ης του Μάη. Η 12^η του Μάη του 1909 βρήκε το Αυλωνάρι να πενθεί το μεγάλο πολιτικό άντρα που χάθηκε. Το Γεώργιο Μέρμηγκα που αν και δεν ήταν Αυλωναρίτης, συνέδεσε τη ζωή του με τ' Αυλωνάρι και το τίμησε όσο κανείς άλλος. Κι είν' αλήθεια πως ο Μέρμηγκας, που μετά το θάνατό του πέρασε στην περιοχή του θρύλου, «άξιζε» το βαρύ πένθος π' ακολούθησε το χαμό του.
Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αυλώνος, ορφανό από Δήμαρχο συνεδρίασε έκτακτα το βράδυ της 12^ης Μάη. Διαβάζουμε στα «Πρακτικά Δημοτικού Συμβουλίου Αυλώνος».
«Εν Αυλωναρίω και εν τω Δημοτικώ καταστήματι Αυλώνος σήμερον την δωδεκάτην του μηνός Μαΐου 1909 έτους ημέραν Τρίτην και ώραν 6^ην μετά μεσημβρίαν τη προσκλήσει του Α Δημαρχικού παρέδρου Αυλώνος Δημ. Ποθητάκη, συνήλθε το Δημοτικόν Συμβούλιον Αυλώνος εκτάκτως, παρόντος αυτού, ...όπως ανακοινωθεί αυτώ ο θάνατος Δημάρχου Αυλώνος Γεωργίου Μέρμηγκα. Μεθ' ο γενομένης απαρτίας, ο Δημαρχών λαβών τον λόγον ανεκοίνωσεων εις το σώμα ότι χθες περί  το μεσονύκτιον απεβίωσεν εν Αθήναις ένθα ευρίσκετο εν αδεία ο Δήμαρχος Αυλώνος Γεώργ. Γ. Μέρμηγκας και εζήτησεν όπως το σώμα εκφράση τα συλληπητήριά του και κανονίσει τα της κηδείας του».
Η κηδεία του Μέρμηγκα που φυσικά την παρακολούθησαν όλοι οι Αυλωναρίτες και οι γύρω χωριάτες έγινε στ' Αυλωνάρι την 13^η Μάη του 1909 με δαπάνη του Δήμου. Στα «Πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου Αυλώνος» διαβάζομε από το σχετικό απόσπασμα της συνεδρίασης της 4^ης Σεπτέμβρη 1909.
«Ο Δήμαρχος επρότεινεν εις το σώμα ότι κατά την υπ' αριθμ. 46 της 12 Μαΐου ε.ε. πράξιν του, η κηδεία του αποβιώσαντος Δημάρχου του Δήμου τούτου Γ. Μέρμηγκα εγένετο ενταύθα, δαπάνη του Δήμου, εξωδεύθησαν δια μεταφοράν του νεκρού ενταύθα κ.λ.π. δραχμαί εν όλω 255 κατά την περί τούτου από 14 Μαΐου 1909 κατάστασιν του και ητήσαντο όπως το σώμα επιψηφίση την δαπάνην ταύτην».
Αυτή είναι και η τελευταία αναφορά των «Πρακτικών του Δημοτικού Συμβουλίου Αυλώνος» στο όνομα του Μέρμηγκα. Του ανθρώπου που το άστρο του, για τριάντα ολόκληρα χρόνια καταύγασε τον ουρανό του Αυλωναρίου, αλλά κι ολόκληρης της Εύβοιας και που αναμφισβήτητα αποτέλεσε την πρώτη πολιτική φυσιογνωμία στα ογδονταένα (1833-1914) χρόνια της ιστορίας του Δήμου Αυλώνος.
 
Παραπομπές
 

• 1) Διήγηση Φλώρας Ζέρβα, Χριστούγεννα 1976, Αυλωνάρι.
• 2) Παράρτημα της Εφημερίδος της Κυβερνήσεων 1888 - τεύχος Α΄ (σελ. 13) Νομός Ευβοίας: Γενικός κατάλογος των εχόντων κατά τον νομον ΑΦΝΒ΄ τα προσόντα ενόρκου πολιτών, ισχύων δια τα έτη 1889, 1890, 1891 - Δήμος Κονιστρίων.
• 3) Διήγηση καθηγητή Δημητρίου Κ. Σγούρου (1884-1981), Οκτώβρης 1977, Αυλωνάρι.
• 4) Διήγηση Δ. Κ. Σγούρου, Οκτώβρης 1977, Αυλωνάρι.
• 5) Εφημερίδα «Παλίρροια», αρ. 738, 15 Ιανουαρίου 1899.
• 6) Εφημερίδα «Παλίρροια», αρ. 740, 12 Φεβρουαρίου 1899.
• 7) Αναφορά Ευαγγελίας Παππά, κόρης του Ν. Ποθητάκη, Χριστούγεννα 1973, Αυλωνάρι.
• 8) Διήγηση Χριστοδουλιάς Κοίλιαρη, Δεκέμβριος 1983, Ωρολόγι.
• 9) Διήγηση Χριστοδουλιάς Κοίλιαρη, Δεκέμβριος 1983, Ωρολόγι.
• 10) «Εύριπος» αρ. 1879, 27 Ιανουαρίου 1905.
• 11) «Εύριπος» αρ. 1882, 26 Φεβρουαρίου 1905.
• 12) «Εύριπος» αρ. 1882, 26 Φεβρουαρίου 1905.
• 13) «Εύριπος» αρ. 1887, 16 Απριλίου 1905.
• 14) «Εύριπος» αρ. 1926, 20 Μαρτίου 1906.
• 15) «Εύριπος» αρ. 1966, 19 Απριλίου 1907.
• 16) «Εύριπος» αρ. 1967, 13 Μαΐου 1907.
• 17) Εφημερίδα «Παλίρροια», αρ. 1025, 21 Ιουνίου 1907.

«Εύριπος» αρ. 1973, 21 Ιουλίου 1907.