ΕΜΒΛΙΑ ΤΣΕΛΕΜΠΗ

ΕΜΒΛΙΑ ΤΣΕΛΕΜΠΗ  Εγριμπότζ   ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ, όλοι οι κάτοικοι είναι ισιόκορμοι και τα μάγουλά τους ροδοκόκκινα. Όλος ο κόσμος φοράει, σαν τους λεβέντες τσόχινα ρούχα, γελέκι και πουκάμισο. Οι γέροι φορούν μισό σαρίκι γύρω στο φέσι τους, τζουμπέ και μπουρνούζι αλτζερίνικο στις πλάτες τους, μεταξωτό ζουνάρι και μπαλάσκα στη μέση τους, πάνινα τουζλούκια ( γκέτες) και στενά τσακσίργια (κοντοβράκια). Οι νέοι έχουν γυμνά τα κανιά τους και κάμποσοι από δαύτους είναι πολύ όμορφοι με τους άσπρους αστραγάλους τους. Οι γυναίκες δεν βγαίνουν καθόλου έξω από τα σπίτια. Ο Θεός να τους δίνη χρόνια γιατί πολλοί είναι τίμιοι άνθρωποι και φιλόξενοι νοικοκυραίοι. Τα σπίτια των γκιαούρηδων είναι νεοχτισμένα και με πολλά πατώματα [….] Κάτω από τούτο το γεφύρι, στο στενό Λεσμέ – Κάγια (Κοφτός Βράχος) η θάλασσα τρέχει μέρα νύχτα σαράντα φορές κατά κάτω και σαράντα φορές κατά πάνω. Το ρεύμα της είναι δυνατό και τρέχει σαν σαϊτα. Από το πρωί ως το μεσημέρι πάει κατά τη δύση κι από το μεσημέρι ως το ηλιόγερμα πάει κατά την ανατολή. Πόσο όμορφα είναι να τρέχη έτσι η θάλασσα μερονυχτίς σε τούτο το στενό! Η γέφυρα του πορθμού του Εγριμπότζ χωρίζεται σε δύο κομμάτια. Το ένα της αποτελεί το μεγάλο γεφύρι με τους νερόμυλους και τ’ άλλο είναι το γεφύρι του πύργου. Το δεύτερο τούτο γεφύρι είναι μικρό και από αυτό περνάνε στον πύργο οι διαβάτες που έρχονται από τη μεριά της Ρούμελης. Κάτω από το άνοιγμα χωράνε να περάσουν κάτεργα. Επάνω βρίσκεται ένα κιόσκι για ψυχαγωγία. Όντας πάνω στο κιόσκι βλέπεις κατά που τρέχει το ρεύμα και πως γυρνούν οι νερόμυλοι. Είναι ο τόπος ψυχαγωγίας των ξένων και των τριγυρνών. Το γεφύρι έχει κι από μια πόρτα στις δυό του άκρες. Το μεσιανό κομμάτι είναι ξύλινο κι οι φύλακες το τραβάνε κάθε νύχτα με μαγγάνια και με σιδερένιες αλυσίδες. Έτσι απομονώνονται πάνω στο νησί ο πύργος του γεφυριού και το παραμέσα μεγάλο κάστρο του Εγριμπότζ. Κυριάκου Σιμόπουλου, Ξένοι Ταξιδιώτες στην Ελλάδα, τόμος Α2 (1500-1700), εκδ. Στάχυ [Αθήνα 2003], σελ. 597-598.