14 ΓΕΝΑΡΗ 1822: Ο ΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΤΡΟΥΤΣΟΣ ΣΤ’ ΑΛΙΒΕΡΙ

14 ΓΕΝΑΡΗ 1822: Ο ΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΤΡΟΥΤΣΟΣ ΣΤ’ ΑΛΙΒΕΡΙ – Ο ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΥΣΤΟΣ     «…. Εγώ καθώς το γνωρίζετε καλύτερα, αγαπητοί μου Γαλαξειδιώταις, ημπορώ να ζήσω βασιλικά, με πλούτια, τιμαίς και δόξαις. Οι Τούρκοι, ότι και να ζητήσω μου το δίνουνε παρακαλώντας, γιατί το σπαθί του Οδυσσέως δεν χορατεύει…. Μα σας λέγω την πάσαν αλήθειαν, αδέλφια, δεν θέλω εγώ μονάχα να καλοπερνάω, και το γένος μου να βογγά και στη σκλαβιά να καίεται η καρδιά μου σαν βλέπω και συλλογούμαι πως ακόμα οι Τούρκοι μας τυραγνεύουν». (από την περίφημη επιστολή του Δυσσέα προς τους Καραβοκύρηδες Γαλαξιδιώτες).  «Δε στο είπα γω, Δυσσέα μου, δεν στο είπε γώ παιδί μου,  με τη Βουλή μην πιάνεσαι,  με τους Καλαμαράδες».  (Δημοτικό) Δύο μέρες μετά το χαμό του Ηλία Μαυρομιχάλη φτάνει στ’ Αλιβέρου ο Δυσσέας Αντρούτσος. Η παρουσία του καπετάνιου, με τη γνωστή λεβεντιά κι αντριωσύνη, έδιωξαν το φόβο και τη λύπη, πούφερε ο χαμός του Ηλία. Χωρίς καθυστέρηση, ο Δυσσέας μαζί με τον Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, το Ν. Κριεζώτη, το Βάσσο και χίλια τετρακόσια παλικάρια προχώρησε κατά της Κάρυστος, σταματώντας σ’ απόσταση μιας ώρας από αυτήν. Ο Δυσσέας όμως δεν έμελλε να πολεμήσει κατά του Ομέρμπεη, γιατί ο Άρειος Πάγος (η κυβέρνησης της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας) τουστειλε διαταγή να γυρίσει αμέσως στη Στερεά Ελλάδα κι αυτός υπάκουσε. Τη διαταγή την έφερε στο Δυσσέα, που βρισκόταν στο Μελισσώνα, ο Παϊσιος Κλεόβουλος, ο γνωστός Οχτωνιάτης. Πολλοί κατηγόρησαν το Δυσσέα για τούτη του την ενέργεια. Ο Ιωάννου γράφει ότι «φήμη δε κοινή υπάρχει, ότι ο Οδυσσεύς ηγοράσθη από του Ομέρμπεη εν τη περιστάσει ταύτη». Ο Τρικούπης αναφέρει ότι «Οι έφοροι δι’ επιστολής εζήτησαν λόγον περί της αναχωρήσεως και ουδεμίαν έλαβον απάντησιν. Ότι εκ τούτων και δώρον καπνού του Ομέρ βέη προς αυτόν ηγέρθη και υπόνοια». Βέβαια θαταν αστείο να πιστέψομε ότι το λιοντάρι της Γραβιάς έγινε ξαφνικά προδότης. Για τούτο ειδικά το περιστατικό την απάντηση δίνει ο Γουναρόπουλος: «Ψευδέστατον, ως μοι είπεν αυτός ο Ομέρ εν Θεσσαλονίκη». Αλλά πέρα από τη μαρτυρία του Ομέρ είναι γνωστή η αντιπάθεια πούτρεφαν ο Μαυροκορδάτος, ο Κωλέτης και ο Αρειος Πάγος στο Δυσσέα. Και που με μια πιθανή νίκη του στην Κάρυστο, έβλεπαν ότι θα γινόταν πανίσχυρος στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα. Αλλά ας αφήσουμε ένα τίμιο αγωνιστή του ’21 τον Κάρπο Παπαδόπουλο, να μας πεί για το Δυσσέα και τον Τρικούπη: «Ο κ. Σπυρίδωνας Τρικούπης έγραψεν ιστορίαν της Ελλάδος δια να δικαιολογήσει την εαυτού διαγωγήν και γυναικαδέλφου του Α. Μαυροκορδάτου, οίτινες διέτρεξαν το πολιτικόν στάδιον, καθ’ όλην την διάρκειαν του αγώνος. Αλλ’ ο ιστορικός άνθρωπος, ούτος ηλεκτρισθείς από συμφέροντα και επιληψίμου διαγωγής αμφοτέρων αυτών, απαμαύρωσεν την μεγαλοπρέπειαν της ιστορίας του, γράψας μεροληπτικώς και εμπαθώς υπερπλουτίσας αυτήν με άπειρα ψεύδη. Όστις αφού δεν ευαρεστήθη ν’ αναφέρει τα σωτηριώδη γεγονότα ταύτα περί του Οδυσσέως, τον αποκαλεί ως εκ συστήματος και προδότην της πατρίδος. Διατί; Διότι αντέπραττεν ο Οδυσσεύς εις το σύστημα το Τρικουπαϊκόν και Μαυροκορδατικό, δι ου παντείοις τρόποις προσεπάθησαν να υποτάξουν την Ελλάδα εις ξένην επίβουλον πολιτικήν και εις σιδηρούν βραχίονα». ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: 1) Ιωάννου (σελ. 97-102), 2) Κουτσονίκας (σελ. 70), 3) Γουναρόπουλος (σελ. 261-266), 4) Τρικούπης (Β’ τόμος 148 -150), 5) Χατζηκωνσταντής (σελ. 64-67), 6) Φουσάρας (σελ. 17-18), 7) Νικολάου Κ. Μπελάρα: Το Ελύμνιον: Αθήνα 1969 (σελ. 164), 8) Καδίτης (σελ. 55-60), 9) Ντεγιάννης (Α’ τόμος – σελ. 98-100) , 10) Κλαδάς (σελ. 184-185), 11) Δεμερτζής – Κοκκίνης (σελ. 16), 12) Αλεξάνδρου Δ. Κριεζή: Απομνημονεύματα (Γκιορνάλε δια την ανεξαρτησίαν του Εθνους – 1889) Επανέκδοση : Απομνημονεύματα Αγωνιστών του ’21: Εκδοτικός οίκος Χ. Κοσμαδάκη, τόμος 5 (σελ. 88-89), 13) Χρυσολόγης (σελ. 137) , 14) Εκδοτική (τόμος Β’ – σελ. 223), 15) Παπαστάμος (σελ.109-110), 16) Κάρπου Παπαδοπούλου: « Απάνθισμα του ιστορικού αγώνος των Ελλήνων»: Εκδόσεις Παπαζήση – 1976 (σελ.59). Το έργο γράφτηκε «Εν Μεσολογγίων την 6 Ιανουαρίου 1858» αλλ’ έμεινε θαμμένο 116 ολάκερα χρόνια, γιατί όπως γράφει ο Κάρπος στον πρόλογο «επειδή δεν μας περισσεύουν λεπτά αποτην διατροφήν μας θέλει μένουν κλειστά εις το κιβώτιόν μας, κληρονομιά εις ον τινα είναι προορισμένον», 17) Αναμνήσεις Αντωνίου Γεωργαντά (γραμματέας του Αντρούτσου), «Απομνημονεύματα αγωνιστών του ’21 – Εκδοτικός οίκος Κοσμαδάκη τόμος 12ος (σελ. 141), 18) Ιστορία Εκπαιδευτικής περιφέρειας Κύμης (σελ. 175). Κ.ΣΓΟΥΡΟΣ