- ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ Γ .ΛΑΔΟΓΙΑΝΝΗ
Οσάκις μελετάμε τα βαθυστόχαστα κείμενα της συγχωριανής μας συγγραφέως Γ. Λαδογιάννη έχουμε την αίσθηση μιας ανερμήνευτης αγωνίας. Και αποκτούμε μονομιάς τη γνώμη ότι κάτι περισσεύει απ’ την ψευδαίσθηση της ματαιότητας. Γιατί, για μας, είναι τω όντι εντυπωσιακά τα κείμενα της Γεωργίας Λαδογιάννη, τα έχοντα μια βαθύτερα άμεση σχέση με τη Νεοελληνική Λογοτεχνία - του Μεσοπολέμου Κυρίως. Τα προλεγόμενα του βιβλίου των “Κειμένων” τα έχει ο καθηγητής Γιάννης Παπακώστας και τα επαινεί ευσχήμως και με αντικειμενικότητα τα κριτικά τούτα κείμενα της Γ.Λ. Και ομολογεί πως η κριτική - και μάλιστα τέτοια κριτική, που αποτελεί και
επίτευγμα ύφους - βοηθά την προσέγγιση της λογοτεχνίας και στέκει δημιουργική απέναντι στην Τέχνη και την Επιστήμη.
Η Γ.Λ. έχοντας πάντα γνώμη βαρύνουσα και έχοντας η ίδια περάσει από την περιπέτεια της γραφής με συνέπεια και γνώση- την ηξεύρω από παιδί, διψασμένη πάντα για αλήθεια και δικαιοσύνη - επιδιώκει τη διερεύνηση του έργου μερικών συγγραφέων και ποιητών, προσωπικής επιλογής. Από τη σοβαρή αυτή διερεύνηση προέκυψαν τα ωραία της Λαδογιάννη Μελετήματα. ΄Οπου και εξετάζονται και συζητούνται - στο σύνολο τούτων των Μελετημάτων - θέματα και απόψεις, των: Παλαμά, Βλαχογιάννη, Σικελιανού, Θεοτοκά, Τερζάκη, Βάρναλη, Σεφέρη, Καββαδία, Κονδυλάκη. Μεγάλη είναι, επίσης, η συμβολή της συγγραφέως και καθηγήτριας στο Παν/μιο των Ιωαννίων κ. Γ.Λ. στην προβολή της πνευματικής μας ζωής και εξέταση της, επίσης, πνευματικής κίνησης στην επαρχία - Ήπειρο - από τις αρχές του αιώνα. Τούτο γίνεται από το λογογράφο, δηλαδή η εξέταση διερευνητικού χαρακτήρα της επαρχιακής Πνευματικής κίνησης μέσω των πολυσήμαντων περιοδικών: “Αλεξανδρινή Τέχνη”, της Καβαφικής Περιόδου, της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, “Ηπειρωτική Εστία” των Ιωαννίνων και “Κόνιτσα” της ομώνυμης πόλης. Εδώ η εξέταση παίρνει ευρύτερες διαστάσεις. Εκτείνεται πέρα απ’ τα φιλολογικά διαφέροντα και εισέρχεται στα πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα της ελληνικής περιφέρειας, την εποχή της έκδοσης των περιοδικών αυτών. Πολύ σημαντικό αποδείχνεται και ένα άλλο βιβλίο της Γ.Λ. τυπωμένο στον ίδιο εκδοτικό οίκο “Ελληνικά Γράμματα” - 1995. Είναι το “Επί Σκηνής Λόγος”. Το προλογίζει ο καθηγητής Ε. Καψωμένος. Έργο κατά τη γνώμη μας πολλαπλώς ερμηνευτικό, με ποικίλη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα θεματογραφία. Προγενέστεροι λόγιοι ελάχιστα είχαν ασχοληθεί ή και καθόλου με τέτοιου είδους θέματα. Οι δραματουργοί συγγραφείς των οποίων έργα εξετάζει, ερευνά και κρίνει η Λαδογιάννη είναι έργα του Δημ. Χατζή, του Ευάγγελου Αβέρωφ, του Β. Ρώτα, του Εμ. Ροίδη και του Γιάννη Σκαρίμπα. Των τελευταίων αυτών τα έργα τα εξετάζει συγκριτικώς: πρόκειται για την “Πάπισσα Ιωάννα” και το “Πάτερ Συνέσιος. Η συγγραφέας των “Κριτικών Μελετημάτων” και του “Επί Σκηνής Λόγου” ασχολείται θεματαγραφικά με τα πιο ετερόκλητα είδη του λόγου, με εντυπωσιακή επιτυχία. Έχει το χάρισμα να δημιουργεί πάντα την αρμόδια, στα κειμενά της ατμόσφαιρα. Να περνάει από τον σεισμό στο συνειρμό, με παγωμένο πάντα το ύφος και το ύφος της.
Γ. ΠΑΠΑΣΤΑΜΟΣ
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου