ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΟΥΤΗ: “ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΤΡΑΓΙ”
Τα διηγήματα τούτα του Γ. Τσούτη έχουν το καθένα την ευαισθησία του. Με τον ευθύγραμμο αφηγηματικό τρόπο γραμμένα δεν μπορεί κανείς να τους επιδαψιλεύσει τον παλαιομοδιτισμό και να τα ακυρώσει εκ προοιμίου - όπως γίνεται με τους πολύ νέους κριτικούς”, αν υπάρχουν τέτοιοι. Και περί αυτού έχουμε ιδίαν αντίληψη.
Ο διηγηματογράφος Γ. Τσούτης έχει την πρόθεση να μας ταξιδέψει τη σκέψη μας μ’ ένα δικό του, αφηγηματικό, Ξύλινο Καράβι (ομώνυμο διήγημά του). Μνήμες πολλές ξεμπουκάρουν από άλλες εποχές και σπρώχνουν το καράβι στο αρχιπέλαγο του χθες. Μας φέρνει ο αγέρας τους στην εποχή της Κατοχής κι άλλοτε σ’ εκείνη του εμφύλιου. Ο ποιητής της “Λιτανείας του Αιγαίου” δεν έγραψε απλά μερικά διηγήματα προς “τέρψη και σκεδασμό”. Έγραψε με συνέπεια πασχίζοντας να φέρει στη ζωή μας, με τα γλαφυρά του αφηγηματικά κείμενα, την αίγλη του ηρωισμού, της τιμής και της αξιοπρέπειας που έχουν χαθεί. Ο Γ. Τσούτης είναι αυθόρμητος, αγνός και ζωντανός αφηγητής. Με το “άσπρο” του “τραγί” μας έδωσε άλλα πέντε-έξι ακόμα ωραία και συγκινητικό αφηγήματα. Μας τα πρόσφερε για το τώρα και το αύριο “διανθισμένα” μ’ ένα δικό του ποιητικό κλίμα όπου ευδοκιμεί θαυμάσια ο προσωπικός δικός του λόγος, ο απέριττος. ο απλός, ο κρυστάλλινος, ο ακραιφνής έμφορτος από σαφήνεια και διαύγεια. Ένας λόγος που μας μαθαίνει ποιος είναι εκείνος που ταξιδεύει διαρκώς μέσα στα όνειρά μας... Και είν’ εκείνος που αλλάζει αδιάκοπα σε τρόπον ώστε να μην ποτέ πεθαίνει... Γιώργος Παπαστάμος
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου