«… φτάσαμε στον Εύριπο (Χαλκίδα). Μια μέρα, ενώ καθόμασταν στο κάστρο πλάι στη θάλασσα, [ο αδελφός του Βεζίρη] έβγαλε από τον κόρφο του ένα πολύτιμο ρολόι, στολισμένο με πετράδια. Κοιτάξτε αυτό το ρολόι, να το δείτε, μου είπε. Πράγματι δεν είχα ξαναδεί ρολόι σαν κι αυτό, και το εκτίμησα δεόντως. Έχει όμως την ιστορία του, συνέχισε, να σας την πω; Απάντησα ορίστε. Και άρχισε να διηγείται: Την εποχή του σουλτάνου Μουράτ [του Γ΄, 1574-95] ζούσε ένας μάστορας ρολογάς, ονόματι Ρουστέμ Αγάς· τον ήξερα. Ήταν πολύ διάσημος τότε. Έφτιαξε τούτο το ρολόι για τον καπού αγασί Γαζανφέρ Αγά, μάλιστα ο τελευταίος του έδωσε ο ίδιος τα πετράδια για τη διακόσμηση. Όταν ο Γαζανφέρ Αγάς εκτελέστηκε, ο δήμιος πήρε το ρολόι από τον κόρφο του και το πούλησε στον Τιρνακτσή Χασάν Πασά. Όταν κι εκείνος εκτελέστηκε, πάλι το πήρε ο δήμιος και το πούλησε, αυτή τη φορά στον Κασίμ Πασά. Κι εκείνος εκτελέστηκε· ο αδελφός μου το αγόρασε πάλι από τους δήμιους. Τώρα που έπρεπε να ταξιδέψω για δω πέρα, μου έδωσε δυο-τρία ρολόγια για το καράβι, μαζί τους κι αυτό. Αμέσως άφησα το ρολόι, που το κρατούσα μέχρι εκείνη τη στιγμή στο χέρι μου! Τέτοιο κακότυχο, γρουσούζικο πράγμα δεν το χαρίζεις ούτε στον εχθρό σου, όχι να το πάρεις στο χέρι σου, είπα. Πράγματι, έφερε κι εκείνος μια τανάλια και ξεχώρισε τα πετράδια· έκανε το ρολόι κομμάτια και πέταξε τα γρανάζια του στη θάλασσα. Τέτοια κακορίζικη δύναμη έχουν κάποια αντικείμενα.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου