ΣΤΑ ΠΈΤΡΙΝΑ σοκάκια του Αυλωναρίου, εκεί που ο αέρας μυρίζει γη και ιστορία, το όνομα του Νικόλα Παπαγεωργίου, του αγαπημένου «Κολιομπαγιώτα», παραμένει χαραγμένο σαν παλιό, καλό σημάδι. Γεννημένος στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, κουβαλούσε μέσα του τη σπίθα μιας Ελλάδας που ήθελε να προκόψει. Μόλις 12 χρονών παιδί, άφησε την ασφάλεια του χωριού για τη μεγάλη περιπέτεια της Αθήνας. Εκεί, ανάμεσα στις μηχανές, τα γρανάζια και τα λάδια των συνεργείων, έμαθε την τέχνη που θα γινόταν το πεπρωμένο του, το αυτοκίνητο. Όμως η καρδιά του παρέμενε δεμένη με το χωριό. Μετά τη στρατιωτική του θητεία, η επιστροφή στο Αυλωνάρι δεν ήταν μια απόφαση, ήταν ανάγκη.
Το 1935, η ζωή του γλύκανε. Παντρεύτηκε την Τριανταφυλλιά Κωνσταντίνου, την όμορφη κόρη του μαστρο-Δημήτρη του τσαγκάρη, και μαζί ξεκίνησαν να χτίζουν το δικό τους σπιτικό. Ήταν η εποχή που ο Νικόλας έφερε την επανάσταση στο χωριό, το πρώτο λεωφορείο-ταξί, που το ονόμασε «Άγιος Νικόλαος». Με την εικόνα του Αγίου στο ταμπλό για φυλαχτό, το όχημά του έγινε το συνδετικό νήμα του Αυλωναρίου με τον κόσμο. Στη διαδρομή για τη Χαλκίδα και την Αθήνα, ο Νικόλας δεν μετέφερε επιβάτες. Μετέφερε ελπίδες, πραμάτειες, γράμματα και νέα. Κάθε δρομολόγιο ήταν μια ιεροτελεστία, μια μάχη με τους χωματόδρομους της εποχής, που πάντα κέρδιζε ο έμπειρος οδηγός. Αργότερα, το τιμόνι του λεωφορείου έδωσε τη θέση του στο φορτηγό. Μαζί με τον Πτολεμαίο Παπασταματίου, τον Σταύρο Παπαγεωργίου και τον Χρήστο Δαλιάνη από το Οριό, έστησαν μια εταιρεία που στήριξε την οικονομία της περιοχής. Ήταν άνδρες μιας άλλης κοπής, που ο λόγος τους ήταν συμβόλαιο και το χέρι τους πάντα έτοιμο για δουλειά. Πίσω στο σπίτι, η κληρονομιά του μεγάλωνε μέσα από τα μάτια των τριών παιδιών του, του Μίμη, του Παναγιώτη και της Ευαγγελίας. Σήμερα, όταν ο ήλιος δύει πίσω από τους λόφους του Αι-Γιώργη, αν βρεθείς στο δρόμο της παλιάς αγοράς του Αυλωναρίου και κλείσεις τα μάτια σου, μπορεί να ακούσεις τον ήχο της μηχανής του «Αγίου Νικολάου» και να δεις τον Κολιομπαγιώτα να χαιρετά ευγενικά, συνεχίζοντας το αιώνιο δρομολόγιό του στη μνήμη και την καρδιά του τόπου του.Στη φωτογραφία το λεωφορείο "Άγιος Νικόλαος" στη πλατεία του Αυλωναρίου
ΣΤΑ ΠΈΤΡΙΝΑ σοκάκια του Αυλωναρίου, εκεί που ο αέρας μυρίζει γη και ιστορία, το όνομα του Νικόλα Παπαγεωργίου, του αγαπημένου «Κολιομπαγιώτα», παραμένει χαραγμένο σαν παλιό, καλό σημάδι. Γεννημένος στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, κουβαλούσε μέσα του τη σπίθα μιας Ελλάδας που ήθελε να προκόψει.
Μόλις 12 χρονών παιδί, άφησε την ασφάλεια του χωριού για τη μεγάλη περιπέτεια της Αθήνας. Εκεί, ανάμεσα στις μηχανές, τα γρανάζια και τα λάδια των συνεργείων, έμαθε την τέχνη που θα γινόταν το πεπρωμένο του, το αυτοκίνητο. Όμως η καρδιά του παρέμενε δεμένη με το χωριό. Μετά τη στρατιωτική του θητεία, η επιστροφή στο Αυλωνάρι δεν ήταν μια απόφαση, ήταν ανάγκη.
Το 1935, η ζωή του γλύκανε. Παντρεύτηκε την Τριανταφυλλιά Κωνσταντίνου, την όμορφη κόρη του μαστρο-Δημήτρη του τσαγκάρη, και μαζί ξεκίνησαν να χτίζουν το δικό τους σπιτικό. Ήταν η εποχή που ο Νικόλας έφερε την επανάσταση στο χωριό, το πρώτο λεωφορείο-ταξί, που το ονόμασε «Άγιος Νικόλαος».
Με την εικόνα του Αγίου στο ταμπλό για φυλαχτό, το όχημά του έγινε το συνδετικό νήμα του Αυλωναρίου με τον κόσμο. Στη διαδρομή για τη Χαλκίδα και την Αθήνα, ο Νικόλας δεν μετέφερε επιβάτες. Μετέφερε ελπίδες, πραμάτειες, γράμματα και νέα. Κάθε δρομολόγιο ήταν μια ιεροτελεστία, μια μάχη με τους χωματόδρομους της εποχής, που πάντα κέρδιζε ο έμπειρος οδηγός.
Αργότερα, το τιμόνι του λεωφορείου έδωσε τη θέση του στο φορτηγό. Μαζί με τον Πτολεμαίο Παπασταματίου, τον Σταύρο Παπαγεωργίου και τον Χρήστο Δαλιάνη από το Οριό, έστησαν μια εταιρεία που στήριξε την οικονομία της περιοχής. Ήταν άνδρες μιας άλλης κοπής, που ο λόγος τους ήταν συμβόλαιο και το χέρι τους πάντα έτοιμο για δουλειά. Πίσω στο σπίτι, η κληρονομιά του μεγάλωνε μέσα από τα μάτια των τριών παιδιών του, του Μίμη, του Παναγιώτη και της Ευαγγελίας.
Σήμερα, όταν ο ήλιος δύει πίσω από τους λόφους του Αι-Γιώργη, αν βρεθείς στο δρόμο της παλιάς αγοράς του Αυλωναρίου και κλείσεις τα μάτια σου, μπορεί να ακούσεις τον ήχο της μηχανής του «Αγίου Νικολάου» και να δεις τον Κολιομπαγιώτα να χαιρετά ευγενικά, συνεχίζοντας το αιώνιο δρομολόγιό του στη μνήμη και την καρδιά του τόπου του.
Στη φωτογραφία το λεωφορείο "Άγιος Νικόλαος" στη πλατεία του Αυλωναρίου
ΣΤΑ ΠΈΤΡΙΝΑ σοκάκια του Αυλωναρίου, εκεί που ο αέρας μυρίζει γη και ιστορία, το όνομα του Νικόλα Παπαγεωργίου, του αγαπημένου «Κολιομπαγιώτα», παραμένει χαραγμένο σαν παλιό, καλό σημάδι. Γεννημένος στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, κουβαλούσε μέσα του τη σπίθα μιας Ελλάδας που ήθελε να προκόψει.
Μόλις 12 χρονών παιδί, άφησε την ασφάλεια του χωριού για τη μεγάλη περιπέτεια της Αθήνας. Εκεί, ανάμεσα στις μηχανές, τα γρανάζια και τα λάδια των συνεργείων, έμαθε την τέχνη που θα γινόταν το πεπρωμένο του, το αυτοκίνητο. Όμως η καρδιά του παρέμενε δεμένη με το χωριό. Μετά τη στρατιωτική του θητεία, η επιστροφή στο Αυλωνάρι δεν ήταν μια απόφαση, ήταν ανάγκη.
Το 1935, η ζωή του γλύκανε. Παντρεύτηκε την Τριανταφυλλιά Κωνσταντίνου, την όμορφη κόρη του μαστρο-Δημήτρη του τσαγκάρη, και μαζί ξεκίνησαν να χτίζουν το δικό τους σπιτικό. Ήταν η εποχή που ο Νικόλας έφερε την επανάσταση στο χωριό, το πρώτο λεωφορείο-ταξί, που το ονόμασε «Άγιος Νικόλαος».
Με την εικόνα του Αγίου στο ταμπλό για φυλαχτό, το όχημά του έγινε το συνδετικό νήμα του Αυλωναρίου με τον κόσμο. Στη διαδρομή για τη Χαλκίδα και την Αθήνα, ο Νικόλας δεν μετέφερε επιβάτες. Μετέφερε ελπίδες, πραμάτειες, γράμματα και νέα. Κάθε δρομολόγιο ήταν μια ιεροτελεστία, μια μάχη με τους χωματόδρομους της εποχής, που πάντα κέρδιζε ο έμπειρος οδηγός.
Αργότερα, το τιμόνι του λεωφορείου έδωσε τη θέση του στο φορτηγό. Μαζί με τον Πτολεμαίο Παπασταματίου, τον Σταύρο Παπαγεωργίου και τον Χρήστο Δαλιάνη από το Οριό, έστησαν μια εταιρεία που στήριξε την οικονομία της περιοχής. Ήταν άνδρες μιας άλλης κοπής, που ο λόγος τους ήταν συμβόλαιο και το χέρι τους πάντα έτοιμο για δουλειά. Πίσω στο σπίτι, η κληρονομιά του μεγάλωνε μέσα από τα μάτια των τριών παιδιών του, του Μίμη, του Παναγιώτη και της Ευαγγελίας.
Σήμερα, όταν ο ήλιος δύει πίσω από τους λόφους του Αι-Γιώργη, αν βρεθείς στο δρόμο της παλιάς αγοράς του Αυλωναρίου και κλείσεις τα μάτια σου, μπορεί να ακούσεις τον ήχο της μηχανής του «Αγίου Νικολάου» και να δεις τον Κολιομπαγιώτα να χαιρετά ευγενικά, συνεχίζοντας το αιώνιο δρομολόγιό του στη μνήμη και την καρδιά του τόπου του.
Στη φωτογραφία το λεωφορείο "Άγιος Νικόλαος" στη πλατεία του Αυλωναρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου