ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ

Το «ΡΟΠΤΡΟ» χτυπά και πάλι την πόρτα της σκέψης μας, φέρνοντας το 76ο τεύχος του. Το πιο εκλεκτό δώρο για τις φετινές γιορτές. Ανοίξτε την πόρτα στον πολιτισμό, τη γνώση και την αισθητική. Διαβάστε το. Αγαπήστε το. Διαδώστε το

Δημήτρης Σγούρος

Υπάρχω και ζώ

  

Με μεγάλη συμμετοχή κόσμου πραγματοποιήθηκε σήμερα η Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση του Vocal lab

στον πολύ ωραίο χώρο του Υπάρχω και ζω στο συμπεριληπτικό καφενείο, το σπίτι πολύωρης απασχόλησης για παιδιά με αυτισμό και αναπηρία.Μια πολύ ωραία εκδήλωση η οποιά μακάρι να βρει μιμητές.

Παραδόσεις (Λαϊκές αφηγήσεις)

Παραδόσεις (Λαϊκές αφηγήσεις)

Οποιον άνθρωπον τον ''ρουφήξει''ο βρυκόλακας πρέπει να τον ποτίσουν νερό με στάχτυ απο σάβανο όπως ανωτέρω έχομεν αναφέρει, αλλοιώς αργοπεθαίνει, χωρίς οι γιατροί να του βρίσκουν καμμιά αρρώστεια. Προσέχουν επίσης να μη μαγαριστούν απο σάλια βρυκόλακος. Λένε πως μπαίνει στα σπίτια και τρώει τα κρεμμύδια, το βούτυρο και ιδίως τα γλυκά μέλι κλπ. Όπου ισχυρίχονται ότι βρίσκουν νυχιές ματωμένες δηλ. Τα χαρακτηριστικά ίχνη που αφήνει.

Λ. Α. αρ. 2042, σελ. 55, Αναστ. Δ. Βλάχου, Βαρελαίοι Μαρμαρίου Ευβοίας, 1953

ΙΦΙΓΕΝΕΙΕΣ

Η Κυριακή 4 Ιανουαρίου έχει κλείσει .Απομένει το Σάββατο 3 Ιανουαρίου για όσους φίλους επιθυμούν να είναι στην μεγάλη μας παρέα .

ΜΝΗΜΕΙΑΚΑ ΚΑΙ ΕΛΥΜΝΙΑ ( 4 )

ΜΝΗΜΕΙΑΚΑ ΚΑΙ ΕΛΥΜΝΙΑ ( 4 )

Προτομή ΑΓΓΕΛΗ ΓΩΒΙΟΥ

Γράφει ο Δημήτρης Αποστόλου - « Ελύμνιος »

Προλογικό

Ένα μικρό έντεχνο οδοιπορικό στα Δημόσια Μνημεία της Πρωτευούσης του Δήμου μας Λίμνης, με συνοπτικά στοιχεία του κάθε Μνημείου...με συνοπτικά « στοιχεία ταυτότητος » του δημιουργού-καλλιτέχνη κι΄από μια ιστορία που διαφορότροπα κάθε φορά, συνδέεται με το καλλιτέχνημα, ή το Μνημείο.

« Η Λίμνη που σε γέννησε στο σπίτι της Μαρίας / ήθελε να ΄σαι μάρμαρο στη μέση της Πλατείας!

Χάνια Αυλωναρίου 1935.Γράφει ο Δημήτρης Σγούρος

Ο ΑΈΡΑΣ ΣΤΑ Χάνια εκείνη την ημέρα του 1935 μύριζε χώμα ποτισμένο από τις πρωινές δροσιές και καπνό από το τζάκι που άναβε νωρίς ο μπάρμπα-Βασίλης στο καπηλειό. Το καπηλειό, αυτό το χαμηλό, λιθόκτιστο κτίσμα αριστερά, δεν ήταν απλά ένα μαγαζί. Ήταν η καρδιά του οικισμού, το σημείο μηδέν, όπου οι κουβέντες, τα νέα και το βαρελίσιο κρασί έρρεαν εξίσου ελεύθερα. Η κατοικία του Βασίλη και της κυράς του, στέρεα και λιτή, έβλεπε τον κόσμο να περνά από τον χωματόδρομο, που δεξιά άνοιγε τη φλέβα του προς το Αυλωνάρι. Ο χωματόδρομος, πλατύς και γαλήνιος, απλωνόταν σαν μια καφέ κορδέλα κάτω από τον δυνατό ήλιο. Εκείνη τη στιγμή, η ηρεμία του διαταράχτηκε μόνο από τον ρυθμικό βηματισμό της γυναίκας με το άλογο. Ήταν μια φιγούρα καθημερινή, αλλά ταυτόχρονα αρχοντική μέσα στην απλότητά της. Κρατούσε τα χαλινάρια με σιγουριά, ενώ το κοπάδι με τα πρόβατα την ακολουθούσε υπάκουα, με τα κουδούνια να δημιουργούν μια γλυκιά, μονότονη μελωδία, τον ήχο της υπαίθρου. Αυτή η γυναίκα, με το βλέμμα στραμμένο στον ορίζοντα, απολάμβανε την ησυχία που τόσο σπάνια έβρισκε κανείς στις μέρες των πόλεων, αλλά τόσο απλόχερα δινόταν εδώ, στο χωριό. Όμως ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο σπάει τη μονοτονία της καθημερινότητας. Το κοπάδι αρχίζει να κάνει κύκλους γύρω από το αυτοκίνητο. Η σκηνή άκρως σουρεαλιστική. Ο θόρυβος της προόδου, σιωπηλός και ακίνητος, περιστοιχισμένος από τη ζεστή, μαλλιαρή, αργή ζωή του κάμπου. Ήταν σαν τα πρόβατα, με την αρχαία σοφία τους, να εξετάζουν το μέλλον, να το περιτριγυρίζουν με αφέλεια και περιέργεια, να προσπαθούν να καταλάβουν το νόημα αυτού του αλλόκοτου, ατσάλινου επισκέπτη που μια μέρα θα άλλαζε για πάντα τους ρυθμούς του κόσμου. Η γυναίκα χαμογέλασε ελαφρά. Άφησε το κοπάδι της να χορτάσει την περιέργειά του. Στα δεξιά, φρέσκια, με τη μυρωδιά του ασβέστη ακόμα έντονη, στέκεται η νεοκτιστη κατοικία του Παναγιώτη Τσαγκάρη. Ήταν το σπίτι του γάμου, χτισμένο με όνειρα και θυσίες. Ο Παναγιώτης είχε παντρευτεί το 1920 την Χρυσαυγή Παπαγεωργίου, μια ένωση που γέμισε τον οικισμό με ελπίδα. Όμως, η Ελλάδα ήταν μικρή για τα μεγάλα όνειρά του. Το σπίτι, πριν προλάβει να ζεσταθεί, ήταν ήδη το σύμβολο μιας επερχόμενης απουσίας. Ο Παναγιώτης είχε πάρει την μεγάλη απόφαση. Ο δρόμος που ξεκινούσε από τη διασταύρωση θα οδηγούσε σύντομα σε έναν άλλον, πέρα από τον ωκεανό, στο Μπούφαλο της Αμερικής. Το σπίτι χτίστηκε για να περιμένει, χτίστηκε για την επιστροφή. Τα Χάνια Αυλωναρίου το 1935 ήταν αυτό ακριβώς. Η αθώα, αργή ζωή του χθες, που συναντούσε την αβέβαιη, γρήγορη υπόσχεση του αύριο, όλα κάτω από τον ήλιο που ζέσταινε εξίσου τον χωματόδρομο, τα πρόβατα, και τα θεμέλια του σπιτιού που χτίστηκε για να περιμένει τον ξενιτεμένο...

Πρόσκληση συμμετοχής στο 10o bio-Mechanical festival

Πολιτιστικός Χώρος Αυλιδείας Αρτέμιδος 27 Ιουνίου - 20 Ιουλίου 2026 Το Θέατρο Χαλκίδας, διοργανώνει για δέκατη χρονιά το bio-Mechanical festival στον Πολιτιστικό Χώρο Αυλιδείας Αρτέμιδος από 27/6 έως 20/7 του 2026.

Το Θέατρο Χαλκίδας προσκαλεί όσους φορείς, συλλόγους, συλλογικότητες ή καλλιτέχνες ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στο φεστιβάλ με δρώμενα, θέατρο, μουσική, χορό, εκθέσεις, προβολές, ή με άλλους τρόπους, να δηλώσουν συμμετοχή στο Φεστιβάλ μέχρι τη Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2026. Η θεματική του 10ουbio-Mechanical festival στον Πολιτιστικό Χώρο Αυλιδείας Αρτέμιδος, συνοψίζεται στον τίτλο

«Όψεις του Φανταστικού»

Οι Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές διοργανώνουν το λογοτεχνικό φεστιβάλ «Όψεις του Φανταστικού» 2025, το οποίο θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2025, στις 18.00, στη Χαλκίδα, στον χώρο Τέχνης Δρώμενα (Ιφιγένειας 8Α, Χαλκίδα).

Το φεστιβάλ αποτελεί έναν καθιερωμένο πλέον θεσμό για τη λογοτεχνία του φανταστικού στην Ελλάδα

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΩΝ ΒΛΑΧΩΝ

Καθώς πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, που οι Βλάχοι τα λένε Cãrtsiunu , άρχιζαν και οι ετοιμασίες. Τα σπίτια στρώνονταν με ό,τι καλύτερο διέθεταν – και τα βλάχικα σπίτια προκαλούσαν το θαυμασμό για τα υφαντά τους. Ετοίμαζαν διάφορα γλυκά, κουλουράκια, γλυκές πίτες, κανταΐφια, μπακλαβάδες και για τις ανάγκες της οικογένειας και για τα παιδιά που τραγουδούσαν τα κάλαντα. Οι φούρνοι στις γειτονιές δε σταματούσαν και ο αέρας μύριζε γλυκίσματα. Το σφάξιμο των γουρουνιών,

Του Αη-Σπυρίδωνα

Του Αη-Σπυρίδωνα

( Με το θρυλικό « ΑΒΕΡΩΦ » )

Από την ναυτολαογραφία της Λίμνης

Γράφει ο Δημήτρης Αποστόλου - « Ελύμνιος »

Το εκκλησάκι

Το « παυσίλυπο » εκκλησάκι του Κοιμητηρίου της Λίμνης στην οδό « Αναπαύσεως » - ο Άγιος Σπυρίδων - χτίστηκε το 1928 από την Μαριγώ Χατζή, εις μνήμην του αποβιώσαντος συζύγου της - παλαιού Δημάρχου Αιγαίων - Σπυρίδωνος Χατζή το 1926, τότε που έγινε και η μεταφορά του

«Αρχαία Εύβοια – Νόμισμα και Μνήμη»

Παρουσίαση Λευκώματος – Ημερολογίου 2026
«Αρχαία Εύβοια – Νόμισμα και Μνήμη»

Σπάνια χάλκινα Ιστιαϊκά Νομίσματα από τη συλλογή του Γιάννη Σκιαθίτη θα παρουσιαστούν για

ΜΝΗΜΕΙΑΚΑ ΚΑΙ ΕΛΥΜΝΙΑ ( 3 )

( Κάθε Μνημείο κι΄από μια ιστορία )

Γράφει ο Δημήτρης Αποστόλου - « Ελύμνιος »

Προλογικά...

Ένα μικρό έντεχνο οδοιπορικό στα Δημόσια Μνημεία της Πρωτευούσης του Δήμου μας Λίμνης, με συνοπτικά στοιχεία του κάθε Μνημείου...με συνοπτικά « στοιχεία ταυτότητος » του κάθε καλλιτέχνη...κι΄από μια ιστορία που διαφορότροπα κάθε φορά, συνδέεται με το καλλιτέχνημα, ή το Μνημείο...

« Σε κλαίει λαός! Πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι / στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι...ώ παλικάρι!..» - Κωστής Παλαμάς.

Παύλος Μελάς : Κι΄ήταν ο προδρομικός ήρωας ( αδελφός της « Ροβιάτισσας » συμπατριώτισσάς

Σκύρος 1930.Εργασίες στήριξης του αγάλματος στην πλατεία Μπρουκ...

Εργασίες στήριξης του αγάλματος στην πλατεία Μπρουκ... 

VOCAL ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Μουσικη, Τέχνη & Συμπερίληψη στην Χριστουγεννιάτικη μας γιορτή με Κάλαντα από την Κλωστή Λαλιά και τραγούδια με τις Vocalocas , τους μαθητές του Υπαρχω και Ζω & του The Vocal Lab.

Στηρίζουμε έμπρακτα το συμπεριληπτικό καφενείο, το σπίτι πολύωρης απασχόλησης για παιδιά με αυτισμό και αναπηρία.

Η Κλωστή Λαλιά: πολυφωνικά κάλαντα του Δωδεκαημέρου της Ελλάδας και του κόσμου. Χριστουγεννιάτικα τραγούδια που αναδύθηκαν από το συλλογικό ασυνείδητο και φέρουν τον απόηχο της αρχαίας δοξασίας.

Vocalocas:

Ένα ανατρεπτικό φωνητικό σύνολο Υπέροχων Γυναικών που θα μοιράσει Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και χαμόγελα με τα τραγούδια και το κέφι τους.

Φωνητικό σύνολο Υπάρχω και ζώ:

Το νεοσύστατο φωνητικό σύνολο του Υπάρχω και ζώ με τις γλυκές μελωδίες των παιδιών, θα δώσει ζεστασιά και αγάπη .

Μαθητές του Vocal lab έρχονται με γνωστές χριστουγεννιάτικες μελωδίες να προσφέρουν χαρά

Στον χωρο θα λειτουργήσει μπαζαρ ανακυκλώσιμης και χειροποίητης τέχνης από νωρίς (17.00) από τον Σύλλογο "Αλυσίδα προσφοράς".

https://www.facebook.com/AlisidaProsforas

Ωρα έναρξης: 19.00

Δίνουμε το παρόν και την ενέργεια μας σε αξιόλογες προσπάθειες με στόχο την προσφορά και τον πολιτισμό.

Μην το χάσετε

ΜΝΗΜΕΙΑΚΑ ΚΑΙ ΕΛΥΜΝΙΑ

ΜΝΗΜΕΙΑΚΑ ΚΑΙ ΕΛΥΜΝΙΑ ( 2 ) ( Κάθε Μνημείο κι΄από μια Ιστορία )

Γράφει ο Δημήτρης Αποστόλου - « Ελύμνιος » Προλογικό Ένα μικρό έντεχνο οδοιπορικό στα δημόσια Μνημεία της πρωτευούσης του Δήμου μας Λίμνης, με συνοπτικά στοιχεία του κάθε Μνημείου, με συνοπτικά « στοιχεία ταυτότητος » του δημιουργού - καλλιτέχνη...κι΄από μια ιστορία που διαφορότροπα κάθε φορά, συνδέεται με το καλλιτέχνημα, ή το Μνημείο... « Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας!..» ( Γιάννης Ρίτσος - Επίτιμος Δημότης Λίμνης ) Άργησε πολύ στην Ελλάδα η πλήρης αναγνώριση της καθολικής Εθνικής μας Αντίστασης, καθώς η ελεύθερη Ευρώπη αποκαθιστούσε την Δημοκρατία στις χώρες της μετά την απελευθέρωση του 1944...και καθώς η συμφερτική διπλωματία των πρώην συμμάχων μας και οι υστερόβουλοι δικοί μας κυβερνόντες φρόντισαν να αναγνωρίσουν ως Αντιστασιακές μερικές μόνον ένοπλες ομάδες που είχαν συνεργασθεί με τον επίσημο Στρατό της Μέσης Ανατολής. Οι Οργανώσεις του ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ, παρά την γενική τους συμμετοχή στην Αντίσταση...αποκλείστηκαν και αντίθετα! κυνηγήθηκαν, γεμίζοντας τα ξερονήσια - τα κολαστήρια εκείνα « Αναμόρφωσης » ( και ουσιαστικά « Σχολεία Εθνικοφροσύνης » ) των κρατουμένων αγωνιστών... Σιωπηρή αναγνώριση άρχισε μέσα στην εικοσαετία του ΄50 - ΄70 να εμφανίζεται από τα Κοινωνικά στρώματα. Μετά την Μεταπολίτευση του ΄74...τα πρώτα Μνημεία αρχίζουν δειλά-δειλά να στήνονται στον Ελλαδικό χώρο... Και επιτέλους το 1982 επί πολιτικής Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ( Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου ), επιτελείται η καθολική αναγνώριση της Εθνικής μας

Αντίστασης - ως θεσμική πλέον ανάδειξη μνήμης!.. Τότε, επί Δημαρχίας Γιάννη Μπλουκίδη - με την συμβολή και της Τοπικής ΠΕΑΕΑ Λίμνης - ανήγειραν το « Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης », μπροστά στην Πλατεία ( έως τότε ) του Δημαρχείου Λίμνης, μετονομασθείσα πλέον ως « Πλατεία Εθνικής Αντίστασης ». « Πιο κοντά, πιο κοντά, μουσκεμένα χιλιόμετρα μαζεύονται γύρω τους... » - Γιάννης Ρίτσος ...αλλά τώρα - Νοέμβριος του 1988 ήταν - και τα « μουσκεμένα χιλιόμετρα » του ποιητή... γίναν λαοθάλασσα Λιμνιωτών που χειροκρότησε τους πεσόντες μα και θανόντες αγωνιστές του Κατοχικού Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου... Εκτελεσθέντες, αγωνισθέντες, πεσόντες, αγνοούμενοι στεριάς και θαλάσσης, μα και εκ πείνης θανόντες... όλοι συνολικά στοιχίσαν στο πανελλήνιο...κάπου μισό εκατομμύριο νεκρούς!.. Ψυχές, που με τους ντόπιους αγωνιστές « μαρμαρώσαν » δοξαστικά σ΄ένα Μνημείο συλλογικής μνήμης... χαριστικό αυτό της Θυσίας και της Τιμής!.. « Μνημείο