ΤΑΜΥΝΕΣ

                           πρώην  Δήμος Ταμυνέων

        

       Ο δήμος Ταμυνέων (που γλυκοκουβεντιάζει με τους όμορους δήμους Αμαρυνθίων,  Δυστίων, Αυλώνος και Κονιστρών), καταλαμβάνει σημαντικό μέρος της Νοτιοκεντρικής – των Δυτικών Κοτυλαίων ορέων – μεσόγειας (ημιορεινής, ορεινής ή πεδινής εκτάσεως της) ευβοϊκής χώρας, γης και ευμορφότατου παράκτιου τμήματος του υπήνεμου Νότιου Ευβοϊκού κόλπου, όπως είναι οι περιοχές: του Καράβου, του Κάμπου, της Ακτής Νηρέως, του Μεσονησίου.

        Στο σημερινό δήμο Ταμυνέων, που την ονομασία του έχει λάβει από την αρχαία πόλη Τάμυνα, ανήκουν  εκτός από το Αλιβέρι (την πρωτεύουσα του δήμου) και τα ακόλουθα Δημοτικά Διαμερίσματα ή οι οικισμοί:  Άγιος Λουκάς,  Άγιος Ιωάννης, Γαβαλάς, Θαρούνια, Λάτα, Καλέντζι (Πράσινο), Κάραβος,  Κατακαλού, Κουστουμάλλο,  Μυλάκι, Παναγιά, Παραμερίτες,  Παρθένι,  Τραχήλι.

          Η ανθρώπινη παρουσία στην ευρύτερη περιοχή του δήμου Ταμυνέων είναι μακραίωνη και ανάγεται στα προϊστορικά βαθύσκια βάθη. Αποδεικτικό στοιχείο του γεγονότος η ανεύρεση πλούσιων αρχαιολογικών ευρημάτων σε διάφορες θέσεις, όπως στην περιοχή του Α.Η.Σ. Αλιβερίου, του Μυλακίου, του Κάμπου  Αλιβερίου, των Θαρουνίων, του Παρθενίου, του Τραχηλίου, κ.τ.λ.

           Η παρουσία αυτή δεν ήταν στατική, μα εξελεκτική. Έτσι, βλέπουμε πολλάκις στον ίδιο ακριβώς χώρο τη μία ιστορική φάση να διαδέχεται δίχως διακοπή η επόμενη. Αυτό δείχνουν τα ποικίλα αρχαιολογικά  στις προαναφερθείσες – αλλά και σε άλλες – θέσεις, ευρήματα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η περίπτωση της εκτάσεως όπου το εργοστάσιο της Δ.Ε.Η. και ο  γύρος της χώρος. Εκεί, τον άνθρωπο της Λίθινης εποχής διαπιστώνουμε πως διαδέχεται ο απόγονός του της εποχής του Χαλκού και αυτόν ο άνθρωπος της Μυκηναϊκής, Κλασικής, Ρωμαϊκής,  Βυζαντινής  και ύστερης εποχής. Είναι ο παράλιος τόπος της Ματσουκέλλας, όπου είχε ρίξει άγκυρα ο προϊστορικός αλιέας ή γεωργοκτηνοτρόφος, ο έμπορος ή επεξεργαστής τού  – εκ Μήλου – ηφαιστιογεννούς πετρώματος οψιανός, ο σμιλευτής κομψών μεταλλικών ή πήλινων αντικειμένων, ο κατασκευαστής των λαμπρών ιερών του Απόλλωνα ή του Δία στις Τάμυνες ή τον Πορθμό, ο λιθοξόος και πλαστουργός θαυμαστών αγαλμάτων ή χριστιανικών ιερών, και ούτω καθ’ εξής…

       Και μετά, οι ποικιλώνυμοι κατακτητές: Ρωμαίοι, Σταυροφόροι Λατίνοι, Μογγόλοι Τούρκοι, Δυτικοευρωπαίοι Ιταλογερμανοί…

       Αναλόγως, κινούνται τα πράγματα και στους άλλους σημαντικούς τόπους του δήμου, όπως θα διαφανεί στα αναλυτικά, επιλεκτικώς παρουσιαζόμενα – στο κάθε εξεταζόμενο λήμμα – στοιχεία,  και πάντα σύμφωνα με τα  στενά εκτατικά πλαίσια ετούτης της εργασίας, στην οποία όμως έγινε προσπάθεια μιας  σφαιρικής αποτυπώσεως της διαιώνιας παρουσίας τού κάθε μέρους στη σύνολη ιστορική,  εξελικτική του διαδρομή.        

       Στα όρια του ιστορικού δήμου Ταμυναίων θα συναντήσουμε  ιδαιτέρως σημαντικές θέσεις, όπως είναι: οι οικισμοί του Αγίου Λουκά ή των Θαρουνίων με το περιώνυμο σπήλαιό τους, το επίνειο του Αλιβερίου και θέρετρο  χιλιάδων επισκεπτών που ακούει στο όνομα Κάραβος, η ραγδαίως αναπτυσσόμενη Ακτή Νηρέως, η ακτή του Ποντικού ή του Ριφιού, τα βιομηχανικά συγκροτήματα  της Δ.Ε.Η και της Α.Γ.Ε.Τ. Ηρακλής, το επιβλητικό Ριζόκαστρο του Αλιβερίου, η Κοκκινοκκλησιά και ο Θολωτός/Μυκηναϊκός τάφος του Κατακαλού, οι εγκαταστάσεις εξορύξεως λιγνίτη στον Άγιο Λουκά, οι ιχθυοκαλλιεργητικές μονάδες της Κακιάς Σκάλας, ο καλοσυνάτος Χόνδρς και ο πρόσχαρος Ίμβρασσος ποταμός, τα γλυκάερα πλάγια των Κοτυλαίων και του Σερβουνίου, η μαστοφόρος λεκάνη της Μάνας Αλιβερίου και τα τόσα, τόσα άλλα…