Η Εύβοια, όπως και όλα τα άλλα νησιά του Αιγαιακού Αρχιπελάγους, ελαύνει στον χώρο της λογιοσύνης και των γεωγραφικών εκδόσεων με το χειρόγραφο χαρτογραφικό έργο «Liber Insularum Archipelagi» του Cr.
Buondelmonti (1420)
. Το έργο αυτό έμελλε να επηρεάσει όλα τα μεταγενέστερα χειρόγραφα αλλά και έντυπα παρεμφερή έργα, τα νησολόγια δηλαδή που κυκλοφόρησαν έως τις αρχές του 18ου αιώνα περίπου. Έτσι τόσο το έντυπο νησολόγιο του B. dalli
Sonetti (1485), όπου οι χάρτες συνοδεύονται από έμμετρα κείμενα σε μορφή σονέτων, όσο και αυτό του B.
Bordone (1547), όπου τους χάρτες συμπληρώνει επεξηγηματικό κείμενο για την ιστορία και τη μυθολογία της νήσου, έχουν εμπνευστεί από το πρωτοπόρο αυτό έργο των αρχών του 15ου αιώνα. Μετά τη νικηφόρα για τις χριστιανικές δυνάμεις της Δύσης ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571), στο πρωτοποριακό για την εποχή του νησολόγιο (1574) του G.Fr.
Camocio, το οποίο επηρέασε μεταγενέστερα νησολόγια, όπως αυτό του G.
Rosaccio (1598), υπάρχει χάρτης της Εύβοιας και της Χαλκίδας. Τον χάρτη αυτό της νήσου αντιγράφει παρεμφερές έργο του επόμενου αιώνα (
Sandrart στα 1686). Όπως όλα τα έργα του
είδους, το νησολόγιο του
Antonio Millo (1582-91) εμπλουτίζεται από χαρακτικά που είχαν ήδη δημοσιευθεί σε έντυπες εκδόσεις της εποχής. Στους χάρτες των νησολογίων του ο Αντώνιος σημειώνει τα επικίνδυνα σημεία πλεύσης, και χρησιμοποιεί τα τοπωνύμια των πορτολάνων της εποχής. Ο T.
Porcacchi κυκλοφόρησε μία πολύ πετυχημένη έκδοση (1620)
νησολογίου με τη νέα τεχνική στην χάραξη, αυτήν της χαλκογραφίας.
Σύνταξη: Ιόλη Βιγγοπούλου
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου