. « Τα παραμύθια της Λίμνης »
Λαογραφικό εξιστόρημα του Δημήτρη Αποστόλου - « Ελύμνιου »
« Τα παραμύθια της Λίμνης » που έγραψε ο « Ελύμνιος », δεν είναι παρά ένα ποίημα ριγηλής νοσταλγίας. Ένα ποίημα που το εμπνεύστηκε και το συνέθεσε ένας ποιητής εντελώς μόνος στο δάσος της λήθης – ρεπόρτερ αυτός της χθαμαλής, επαρχιακής μας « αιωνιότητας ». Και μας θύμισε πολλά αυτό το περιπαθές ελύμνιο « παραμύθι », μας έφερε στα δίσεχτα και πικρά και πετρωμένα παιδικά μας χρόνια, με τόση ενάργεια και αισθαντικότητα. Τότες, που σε όμοιες νύχτες ομίχλης, μ΄αυτές που περι-γράφει απαραμύθητα – απαρηγόρητα, θα ΄λεγα ο « Ελύμνιος », καρτερούσαμε πότε θα βγεί ο χρυσός ήλιος της Ελπίδας, για να εξαντλήσει όλο το σκοτάδι, για ν΄αρχίσει...ο μεγάλος λυτρωμός...». ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΣΤΑΜΟΣ.
« Παρεμβασιακά » και Μαντούδια...
Τα πιο πάνω αναγραφόμενα ανήκουν σ΄ένα μεγάλο νεοέλληνα λογοτέχνη – τον Αγιαννιώτη Γιώργο Παπαστάμο, που ακριβώς ( πριν μια γενιά τώρα ), έγραψε εντυπωσιασμένος για « Τα παραμύθια της Λίμνης »...που δεν είναι καν παραμύθια, παρά λαογραφική - λογοτεχνική απεικόνιση της Λιμνιώτικης ιστορίας...μιας σειράς διαχρονικών γεγονότων και παραπληρωματικών βιωμάτων της...Η πρώτη καταγραφή ήρθε στο φως της δημοσιότητας
