ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΡΙΕΖΩΤΗΣ˙ ΕΥΒΟΕΥΣ, ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ

  ΝΙΚΟΛΑΣ  ΚΡΙΕΖΩΤΗΣ˙  ΕΥΒΟΕΥΣ, ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ

   «Αυτός, κατά τον Αθανάσιο Χρυσολόγη, ην ο Κριεζώτης: Στρατηγέτης του Αγώνος. Ήρως του Ανηφορίτου και φρουρός του Παρθενώνος. Μεταξύ Οδυσσέως και Γκούρα έδραν έχει και τ’ όνομά του θέλει τους αιώνας διατρέχει. Εις την Εύβοιαν πατάξας Όθωνος την τυραννίαν, επροτίμησεν γενναίως την σκληράν αειφυγίαν.»

   Αειφυγία; Μα γιατί ο Νικόλας Χαραχλιάνης, ο επιλεγόμενος Κριεζώτης, από τα μικράτα του (στις γειτονιές και τους λόγγους των Κριεζών, όπου το 1785 γεννήθηκε) κι ως το πέρας του βίου του (στο χωριό Γωνιά της ιωνικής Σμύρνης) τον δρόμο της διαρκούς φυγής επέλεξε, νυχτοήμερα παίζοντας με τη φωτιά και τον θάνατο;

Ο Νικόλας Κριεζώτης δια χειρός Στέλλας Γίγα

  Ήταν μια κρυφή εσωτερική του ανάγκη, που ριζοβολούσε στους Μαραθώνες και τις Θερμοπύλες, ήταν η παρορμητικότητα και το ανυπότακτο του χαρακτήρα του, ήταν το πάθος και ο προς την  ελευθερία έρως, ήταν το υψιπετές πατριωτικό του φρόνημα και

ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια περιληπτική αναφορά στην ιστορία της Εύβοιας. Για περισσότερες πληροφορίες κάθε θέματος πατήστε τις υπογραμμισμένες λέξεις και αυτές θα σας οδηγήσουν σε πιο αναλυτικές αναφορές.

                                                  Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

                                                              ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

Η πρώτη γραπτή αναφορά στο όνομα Εύβοια γίνεται από τους πρώιμους ιστορικούς χρόνους. Συγκεκριμένα γίνεται από τον Όμηρο στους στίχους της Ηλιάδας Β ΄535-542 όπου απαριθμούνται οι Έλληνες που έλαβαν μέρος στην εκστρατεία εναντίον της Τροίας.

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

                                            Ο ΑΓΡΙΟΣ ΛΥΚΟΣ

                                              ΤΗΣ ΔΙΡΦΥΣ

Μυθολογικός Δίρφυος ήρωας γιος του Υριέα και της νύμφης Κλονίης, εγγονός της Πληάδες Αλκυώνης και του Ποσειδώνα, αδελφός του Νυκτιέα. Δεν αναφέρεται πουθενά ποιο ακριβώς μέρος της Δίρφυς ήταν πατρίδα του Λύκου. Από την ονομασία της τοποθεσίας Υέρια ή Ερια από τον πατέρα του Υριέα είναι ο πιθανότερος τόπος καταγωγής του. Μαζί με τον αδερφό του σκότωσαν τον Φλεγύα γιο του Άρη. Μετά τον φόνο οι δύο φυγάδες βρήκαν καταφύγιο στην Θήβα, όπου πολιτικογραφήθηκαν από τον Πενθία ο οποίος ονόμασε τον Λύκο «πολέμαρχο», αρχηγό του στρατού. Μετά τον θάνατο του Πενθία βασίλεψε για είκοσι χρόνια. Στα χρόνια της βασιλείας του η κόρη του αδελφού του απέκτησε γιο από τον Δία. Φοβούμενοι όμως την οργή του θείου της και του πατέρα της κατέφυγε στη Σιφώνα και παντρεύτηκε τον Επωπέα. Ο Λύκος βρήκε εντολή από τον αδελφό του Ναυκτιέα που είχε αυτοκτονήσει να τιμωρήσει τον Επωπέα. Εκστράτευσε εναντίον της Σικνυώνας σκότωσε τον Επωπέα και πήρε αιχμάλωτη την ανηψιά του Αντιόπη. Όταν επέστρεψε στην Θήβα φονεύθηκε με την γυναίκα του Δίρκη από τον Αμφίωνα και τον Ζήθο. Ο Ευριπίδης στην τραγωδία του «Ηρακλής Μαινόμενος» παρουσιάζει διαφορετικά τον μύθο. Ο λύκος της Δίρφυς κατέλαβε τον θρόνο των Θηβών όταν ο Ηρακλής βρισκόταν στον Άδη για να φέρει τον Κέρβερο. Σκοτώθηκε όμως όταν ο Ηρακλής επέστρεψε από τον Άδη.

                                              ΟΙΧΑΛΙΑΣ ΑΛΩΣΗΣ

Ο Μενελέας γιός του Απόλλωνα κληρονόμησε από θεό πατέρα του την ικανότητα στο τόξο. Το όνομα της γυναίκας του Μενελέα ήταν Οιχαλία. Αυτής το όνομα διάλεξε ο βασιλιάς να ονομάσει την πόλη που ίδρυσε. Με ψηλά άπαρτα τείχη η πόλη απέκτησε πολύ γρήγορα φήμη. Ξακουστό βασίλειο που η φήμη του μεγάλωσε ακόμα περισσότερο όταν βασιλιάς έγινε ο γιός του Εύριτος. Λεοντόκαρδος και ρωμαλέος ήταν συγχρόνως ο καλύτερος τοξότης της αρχαιότητας. Ο ευτυχισμένος βασιλιάς είχε τέσσερις γιούς, τον Διήνοντα, τον Κλυτίο, τον Τοξέα και το πιο ευγενικό βασιλόπουλο τον Ίφυτο. Κόρη μια και μονάκριβη η Ιόλη.

ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ

Εικόνα 1.ΜΑΖΟΣΑΥΡΟΣ

Το 1958 ο Α. Ζυγομαλάς δημοσίευσε το σημαντικό κατά την άποψη του εύρημα που ανακάλυψε στην Αιδηψό στα τοιχώματα της σπηλιάς του Σύλλα, κατά την διάρκεια μιας γεωλογικής μελέτης που έκανε στην περιοχή το 1952. Στο βιβλίο περιέχεται και το πάρα πάνω σχέδιο που αναπαριστά το τεράστιο αμφίβιο. Η θεωρία αυτή παρέμεινε ως είχε μιας και ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε από κανέναν

ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

                     

                                                ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Τα τελευταία ευρήματα που ήρθαν στο φως, τα παλαιοντολογικά ευρήματα  των Καμπιών αλλά όλα τα παλαιότερα που έχουν έρθει στο φως της επιφάνειας, μας δίνουν μια  εικόνα για το πώς ήταν η Εύβοια μερικά εκατομμύρια χρόνια πριν και ειδικά την πλειόκαινο υποπερίοδο του καινωζοικού αιώνα. Ο καινωζοικός αιώνας είναι ο τελευταίος γεωλογικός αιώνας ο οποίος ξεκίνησε 60 εκ. χρόνια πριν και συνεχίζεται έως σήμερα. Στα όρια μεταξύ του μεσοζωικού και του καινοζωικού αιώνα έγιναν απότομες αλλαγές και άλλαξαν οι συνθήκες που κανονίζουν την σύνθεση, την ύπαρξη και τη διαβίωση της χλωρίδας. Βγήκαν από την θάλασσα ή αποτελείωσαν τον σχηματισμό τους οι μεγάλες οροσειρές της γης. Οι αλλαγές που έγιναν στον φυτικό και ζωικό κόσμο είναι πολύ σημαντικές. Τα σημερινά είδη φυτών πήραν την θέση που έχουν σήμερα, ενώ εξαφανίστηκαν τελείως τα μεγάλα σαυροειδή ερπετά (δεινόσαυροι κλπ.).Τα ευρήματα ειδικά των Καμπιών της πλειόκαινου υποπεριόδου μας δίνει και μια εικόνα για την περιοχή.
Το κλίμα ήταν τροπικό. Πολύ πυκνά δάση, οργιώδης βλάστηση και πολλά νερά. Ο τάπιρος αν και δεν είναι δεινός κολυμβητής ζούσε σε μέρη που υπήρχε πολύ νερό, ενώ τα μεγάλα φυτοφάγα ζώα που βρέθηκαν ζούσαν σε μέρη με οργιώδη βλάστηση, μιας και οι ανάγκες τους σε τροφή είναι μεγάλες.

ΚΕΡΑΣΙΑ

Τα ευρήματα της Κερασιάς  επίσης μας δίνουν μια εικόνα για το περιβάλλον της Εύβοιας. Τα ευρήματα που έχει φέρει στο στην επιφάνεια ο καθηγητής Χ. Θεοδώρου αφορούν την μειόκαινο περίοδο(6,5εκ.-9 εκ. χρόνια πριν). Πάνω από 24 είδη ζώων έχουν ήδη βρεθεί και όσο θα συνεχίζονται οι εργασίες θα βρίσκονται περισσότερα. 

                                               

                                                         ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Είναι ουσιαστικά το μεταίχμιο της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο άνθρωπος φτιάχνει εργαλεία και από φυγάδας γίνεται σιγά σιγά κυνηγός  και με τα εργαλεία αποκτά ανωτερότητα έναντι των ζώων.

Στην Εύβοια έχουν παρατηρηθεί, καταγραφεί και μελετηθεί αδιάψευστα τεκμήρια της ανθρώπινης παρουσίας ήδη από την πρώιμη παλαιολιθική εποχή.  Από όλη την Εύβοια  έχουν περισυλλέγει δειγματοληπτικά πολλά εργαλεία αποκρουσμένου λίθου τα οποία βρίσκονταν επιφανειακά κοντά σε σπήλαια  ή σε χαρακτηριστικές επιχώσεις του Πλειστοκαίνου, όπως ονομάζεται η γεωλογική περίοδος η οποία χρονολογείται εδώ και περίπου 1,8 εκατομμύρια χρόνια και λήγει με το τέλος της Παλαιολιθικής εποχής, δηλαδή εδώ και 10.000 περίπου χρόνια.

Τα υλικά κατάλοιπα των παλαιολιθικών ανθρώπων που έζησαν στην κεντρική Εύβοια  επιτρέπουν να προτείνουμε μια χρονολόγηση στο τελευταίο τμήμα του Πλειστόκαινου και συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της πρώιμης παγετώδους Wόrm, η οποία χρονολογείται περίπου εδώ και 120-40.000 χρόνια.  Οι θέσεις της κεντρικής Εύβοιας εντάσσονται αβίαστα στο πρότυπο συμπεριφοράς του παλαιολιθικού νομάδα ο οποίος μην έχοντας σταθεροποιηθεί σε μόνιμες εγκαταστάσεις μετακινείται από τα πεδινά προς τα ορεινά και το αντίστροφο, ακολουθώντας την αέναη ενστικτώδη μετανάστευση των κοπαδιών από άγρια ζώα στο πλαίσιο της εναλλαγής των εποχών του έτους.

                                                              ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

Τα ευρήματα αυτά χαρακτηρίστηκαν ως παλαιολιθικά όχι μόνο λόγω του γεωλογικού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο βρέθηκαν αλλά και λόγω της τυπολογίας και των τεχνικών κατασκευής τους. Πρόκειται για χαρακτηριστικούς τύπους της παλαιολιθικής εποχής, κατασκευασμένους με την τεχνική της απόκρουσης, δηλαδή χτυπώντας την σωστά επιλεγμένη για τις ιδιότητές της πρώτη ύλη, τον πυριτόλιθο, με έναν κρουστήρα, που συνήθως αποτελούσε ποταμίσια κροκάλα από συμπαγέστερο και επομένως ανθεκτικότερο πέτρωμα. Από την διαδικασία αυτή παράγονταν αποκρούσματα τα οποία χρησιμοποιούνταν χωρίς περαιτέρω κατεργασία για απλές χρήσεις ή υφίσταντο δευτερογενή επεξεργασία με ένα μικρότερο κρουστήρα, ο οποίος ενίοτε ήταν ξύλινος ή οστέινος, προκειμένου να λάβουν το κατάλληλο σχήμα για πιο εξειδικευμένες και συγκεκριμένες λειτουργίες: ξέστρα για να δουλέψουν το δέρμα, γλυφίδες για το οστό ή το ξύλο, οπείς για τη διάνοιξη τρύπας κ.λ.π. Δίνουν επομένως σημαντικές πληροφορίες για τις δραστηριότητες που ασκούσε ο παλαιολιθικός άνθρωπος.(Χρήστος Ματζάνας).

                                                                 ΝΕΟΛΙΘΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

                       

                                                                 

 Η περίοδος αυτή ονομάστηκε νεολιθική γιατί ο άνθρωπος άρχισε να λειαίνει τις πέτρες που χρησιμοποιούσε για την κατασκευή των εργαλείων και των όπλων του.                                                                               

Στην Ευρώπη ξεκίνησε πριν 6000 χρόνια όταν το κλίμα άρχισε να γίνεται ίδιο με το σημερινό. Τα   ζώα και τα φυτά  εκείνη την περίοδο είναι σχεδόν ίδια με τα άγρια  σημερινά. Είναι η περίοδος που ο άνθρωπος από νομάδας κυνηγός γίνεται αγρότης και κτηνοτρόφος.  Μια από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του ανθρώπου είναι η καλλιέργεια της γης, ενώ η εξημέρωση των ζώων του παρείχε άφθονο κρέας, γάλα και μαλλί. Με την καλυτέρευση του κλίματος ο νεολιθικός άνθρωπος χτίζει καλύβες στην ύπαιθρο και δημιουργεί μια νέα κοινωνική ομάδα ,το χωριό. Η εμφάνιση των χωριών και η κοινωνική ζωή έφερε και την αρχή του  νέου πολιτισμού.  Στην εμφάνιση μοιάζουν πολύ με τον σημερινό άνθρωπο ,και ειδικά στη Μεσόγειο δημιουργείται  «ο αρμονικός δολιχοκέφαλος» ο οποίος  θα δημιουργήσει το σημερινό τύπο «άνθρωπος ο μεσογειακός».

 Νέες μεγάλες ανακαλύψεις δίνουν ώθηση και αλλάζουν εντελώς την μοίρα του ανθρώπινου γένους. Η πλίθα έδωσε  ώθηση στην αρχιτεκτονική, ενώ στο τέλος της περιόδου άνθισε η γλυπτική, η μουσική και η κεραμική.

 Η Εύβοια είναι γεμάτη από υπολλείματα  νεολιθικών οικισμών μιας και οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές. Η συγκέντρωση αυτή των οικισμών έχει σχέση με την ύπαρξη σπηλαίων και κοιλωμάτων τους πρωίμους χρόνους. Οι ποταμοί ,οι πηγές, τα εύφορα πεδινά εδάφη που ευνοούσαν της καλλιέργειες, η πλούσια βλάστηση για την κτηνοτροφία δημιούργησαν από ότι φαίνεται πολύ κοντινούς οικισμούς σε μικρές αποστάσεις μεταγενέστερα. Δεν είναι τυχαίο που οι σημαντικότεροι οικισμοί αυτής της εποχή αναπτύσσονται στην ευρύτερη περιοχή του Πισσώνα , των Καθενών, των Ψαχνών, του Δύστου,

μέρη ακόμα και σήμερα εύφορα και γεωργικά.

Επίσης αυτή την εποχή στην Εύβοια παρατηρείται στροφή στη θάλασσα και αρχίζει η πρώτη επαφή των κατοίκων της νήσου με το Αιγαίο και την Αττική. Έντονη κινητικότητα παρατηρείται στα ανατολικά παράλια και ιδιαίτερα στην Κύμη.

                                                         Η ΜΑΝΙΚΑ

Στην περιοχή της Μάνικας, λίγο έξω από την  Χαλκίδα στον δρόμο για Νέα Αρτάκη Πέντε χιλιόμετρα βορειοανατολική της Χαλκίδας  στην περιοχή Μάνικα  είναι η πρώτη πόλη . Η περιοχή έφτασε στην ακμή της ανάμεσα στο 2900π.Χ. έως το 2300π.Χ.και όπως φαίνεται η ανάπτυξη της οφείλεται στην κατεργασία των μετάλλων. Προκαλεί έκπληξη το μέγεθος του οικισμού ο οποίος καταλαμβάνει έκταση 800 στρεμμάτων και έχει χαρακτήρα πόλης.

Ίσως από αυτή την πόλη και την κατεργασία του χαλκού η πόλη πήρε το όνομά της.

Μεταγενέστερα αναπτύχθηκαν διάσπαρτοι οικισμοί οι οποίοι συνενώθηκαν και απετέλεσαν την πόλη της Χαλκίδας στην σημερινή της θέση.

                   

ΕΥΒΟΙΑ ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

                                                  ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

                                        Οι δε κατοικούντες την Εύβοια, Ανδρείοι Άβαντες

                                        και την Χαλκίδα και την Ερέτρια και την πολυστάφυλη Ιστιαία

                                        ηγεμόνευε ο Ελεφήνωρ, ο τρομερός πολεμιστής,

                                        γιος του Χαλκόδωντα , αρχηγός των μεγαλόκαρδων Αβάντων

                                        αυτόν λοιπόν ακολούθησαν οι ταχείς και μακράν κόμην έχοντες Άβαντες.

Αυτή η αναφορά του Ομήρου (Ιλιάδα Β, 534-542) αφορά τις πόλεις που συμπλέουν εναντίον της Τροίας. Οι Άβαντες φύλο πολεμικό και ένδοξο συνήθιζαν μόνο την μάχη σώμα με σώμα. Μπροστά στο  κουρεμένο τους μέτωπο έβαζαν κερί, μια εικόνα τρομερή όταν ήταν απέναντι από τον εχθρό και τους χτυπούσε ο ήλιος, ενώ πίσω άφηναν μακριά κώμη για μην γυρίζουν ποτέ την πλάτη στον εχθρό. Αυτή την συνήθεια όπως φαίνεται την πήραν από τους Κουρήτες ένα φύλο που υπέταξαν για να επιβληθούν στη κεντρική Εύβοια.

                                                     ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ                                                      

Πρώτοι κάτοικοι της Εύβοιας φέρονται οι Πελασγοί. Η θεωρία των Πελασγών  ήταν μια ονομασία ανάγκης για τους ιστορικούς μιας και σε αυτούς περιέχονται όλα τα προελληνικά φύλα που ίσως ήταν και οι αυτόχθονες και δεν μετακινήθηκαν ποτέ. Σύμφωνα με πολλές απόψεις Πελασγοί είναι η μίξη

παλαιότερων στοιχείων που έζησαν από το 10.000 έως το 6.000 π.Χ. Αυτούς λοιπόν υπέταξαν οι Κουρήτες ένας λαός μπλεγμένος με τον μύθο και το μυστήριο. Σύμφωνα με την μυθολογία μετά από εντολή είχαμε δυο κύματα εγκατάστασης. Στο πρώτο με τον Δία βρέφος εγκαταστάθηκαν στην Β.Κ. Εύβοια και στο δεύτερο με εντολή  του Κρατηγενή Δία να φυλάσσουν το ιερό της Ήρας στην Δίρφυ. Είναι η εποχή της παντοδυναμίας των βασιλέων της Κρήτης. Ο Μίνωας συγκέντρωνε στα χέρια του εξουσίες θείες και ανθρώπινες θεωρούταν η ενσάρκωση του Κρητικού Δία. Πίσω από τον μύθο ίσως κρύβεται η ιστορία. Είναι η εποχή  που οι άποικοι επικαλούντο διάφορους λόγους για να κατακτήσουν μια περιοχή. Γύρω στα 1450 π.Χ. οι Ίωνες λαός με ανώτερο πολιτισμό θα εγκατασταθεί κατ’ αρχάς στην Βόρειο Εύβοια με αρχηγούς τους γιούς του βασιλιά των Αθηνών Ξούθου. Ο Έλλοπας έχτισε την Ιστιαία και Ελλοπία, ο Κόθος την Κήρυνθο γνωστή από την Αργοναυτική εκστρατεία. Ο Κόθος θα κατακτήσει την Χαλκίδα ειρηνικά και θα συγχωνευθούν με τους προηγούμενους Αιολείς και Κουρήτες. Πρώτος βασιλιάς ο γιός ή ο αδελφός του Κόθου, Άλκωνας. Γιός αυτού ο Άβαντας ο οποίος έδωσε και το όνομα στον λαό του βασιλείου του. Οι Άβαντες θα εγκαταστήσουν δυναστεία για 150 με 200 χρόνια ώσπου μετά τον Τρωικό πόλεμο χάνονται τα ίχνη τους. Εκείνη την εποχή στην νότια Εύβοια κατοικούν οι Δρύοπες, οι Λέλεγες, οι Κάρες. Ένας από αυτούς τους  λαούς φέρονται σαν δημιουργοί  των περίφημων δρακόσπιτων.

                                                                                                                                                                                         

                                       

Από τους πρώιμους ιστορικούς χρόνους η Εύβοια ήταν ανεπτυγμένη οικονομικά λόγω της θέσης της για εμπόριο αλλά και λόγω των εύφορων εδαφών της. Πρώτοι κάτοικοι στους ιστορικούς χρόνους αναφέρονται οι Άβαντες.

ΟΙ ΦΟΙΝΙΚΕΣ

Σύμφωνα με τον Στράβωνα  οι Φοίνικες  εγκαταστάθηκαν στην Εύβοια,  ενώ σύμφωνα με την παράδοση είναι αυτοί που έχτισαν την πόλη της Χαλκίδας

                                                                    ΟΙ ΚΟΥΡΗΤΕΣ

 Κάπου ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα  βρίσκουμε την παρουσία των Κουρητών. Αναφερόμαστε στην περίοδο όπου παντακρότορας και κυρίαρχος του   Ελλαδικού χώρου ήταν ο βασιλιάς Μίνωας της Κρήτης. Λόγω της δύναμης τους οι βασιλείς της Κρήτης απέκτησαν θεϊκή υπόσταση και τον θεώρησαν Δία. Ο θεός λοιπόν αυτός έστειλε εφτά Κουρήτες να φυλάξουν τον ναό του που ήταν κτισμένος στη Δίρφη.

Αυτός είναι ο μύθος, η πραγματικότητα ήταν ότι οι Κουρήτες ήρθαν στην Β.Κ. Εύβοια

ΧΑΛΚΙΔΑ

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ

Λόγω της επίζηλης γεωγραφικής της θέσης η Χαλκίδα έπαιξε  σημαντικό ρόλο σε όλη την ιστορική διαδρομή του ελληνισμού. Πέντε χιλιόμετρα βορειοανατολική της Χαλκίδας  στην περιοχή Μάνικα  είναι η πρώτη πόλη . Η περιοχή έφτασε στην ακμή της ανάμεσα στο 2900π.Χ. έως το 2300π.Χ.και όπως φαίνεται η ανάπτυξη της οφείλεται στην κατεργασία των μετάλλων. Προκαλεί έκπληξη το μέγεθος του οικισμού ο οποίος καταλαμβάνει έκταση 800 στρεμμάτων και έχει χαρακτήρα πόλης.

Ίσως από αυτή την πόλη και την κατεργασία του χαλκού η πόλη πήρε το όνομά της.

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΒΟΥΔΟΥΡΗ

  ΔΙΑΔΡΟΜΟΙ ΣΤΟ ΑΣΤΥ

Μια περιδιάβαση ασφάλτου….στη σφαίρα του τώρα και του χθές.

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΒΟΥΔΟΥΡΗ

Οδός ονείρων με μαζικότητα προτίμησης...εκεί που βρέχει ομορφιά στην πόλη. Η πιο τουριστική αναφορά στην πόλη δεν χρειάζεται γεωγραφική προσδιορισμό χρήζει όμως η ιστορική αναδρομή και η γνώση του προσώπου με το οποίο βαπτίστηκε ο παραλιακός δρόμος της πόλης με τους περισσότερους πεζούς και την μηδενική εμφάνιση σχημάτων.

Το σχόλιο κατ’ ανάγκη οικολογικό.

Το 1900 ακριβώς (Κε Μπερτολούτσι) ονομάσθηκε η Λεωφ. Βουδούρη έτσι (όχι τοιουτοτρόπως) από τον γόνο της οικογένειας των Βουδούρηδων ή Μπουντούρηδων, τον Βασίλειο Βουδούρη. Ο παππούς του και συνόνοματός του βρέθηκε στην Χαλκίδα καταφεύγοντας για να γλυτώσει από τους Ενετούς οι οποίοι κατέλαβαν την Πελοπόνησσο επί Μοροζίνη και στην συνέχεια αντιστάθηκαν και κατά των Τούρκων και διασκορπίστηκαν σε ‘Υδρα, σε Ολυμπία και σε Χαλκίδα όπου συνέχισαν την

Ο ΟΣΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ

Ο Μητροπολίτης Ρόδου Ιωάννης, στο έργο του «Βίος καὶ Πολιτεία τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἠμῶν Χριστοδούλου» εξιστορεί την διαμονή και την κοίμηση του Οσίου Χριστοδούλου στον Εύριπο, που συνέβη το έτος 1093 μ.Χ., όπως και την ανακομιδή του ιερού λειψάνου του και τη μεταφορά του στην Πάτμο, αναγράφοντας τα εξής:

«Και φθάνουν εκεί ο Όσιος μαζί με την αδελφότητα, εκεί όπου το νερό της θάλασσας εισρέει προς τα έξω και πάλι οπισθοχωρώντας

Ο εφευρέτης του μύλου

Ο εφευρέτης του μύλου   ( Δημ.Χρ. Σέττα)

Ο λαός πιστεύει , ότι στο μύλο κατοικούν διάβολοι, ξωτικά , καλλικάντζαροι κι΄άλλα λογής-λογής δαιμονικά. Έχει πλάσει με την πρωτόγονη κ΄αχαλίνωτη φαντασία του πολλές σχετικές ιστορίες. Η παράδοση στην Αγι-Άννα και στα γύρω χωριά για την εφεύρεση του νερόμυλου λέει τα παρακάτω:

Πάνε αρκετά χρόνια που είχα πάει στ΄Αργύρη το μύλο για ν΄αλέσω. Εκεί βρέθηκε και ένας γέρος μυλωνάς,  απ΄το γειτονικό χωριό , την Κεράμια. Συζήτησα μαζί του για διάφορα ζητήματα σχετικά με το μύλο. Και πήρα αρκετές πληροφορίες , που μ΄ενδιέφεραν.

Για μια στιγμή ο γερο-μυλωνάς με κοίταξε κατάματα και μ΄ερώτησε  .» Συ πούσαι γραμματσμένος  και ξερς πολλά. Ξέρς ποιός πρωτόφκιαξε το μύλο; »

ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΟ ΒΟΛΕΡΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΥΓΡΟΒΙΟΤΟΠΟΥ ‘ΛΙΒΑΔΙ’ (Κωλοβρέχτης) ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

Εύη Σαραντέα, Συγγραφέας, Ζωγράφος

Απόσπασμα απο ομιλία στη δημόσια συζήτηση για την προστασία και ανάδειξη του υγροβιότοπου Κωλοβρέχτη στο Θέατρο Παπαδημητρίου στη Χαλκίδα, την Παρασκευή 7/4/2017. Ομιλία συνοδευόμενη από προβολή 40 εικόνων, στο πλαίσιο της συζήτησης.

Το παλαιολιθικό Βολέρι κηρύχθηκε αρχαιολογικός χώρος το 1985 και σημειώνεται στους αρχαιολογικούς χάρτες σαν μία από τις σημαντικές επιφανειακές παλαιολιθικές θέσεις στον ελλαδικό χώρο. Λίθινα εργαλεία που βρέθηκαν άφθονα στην επιφάνεια του εδάφους στη θέση αυτή της Ν. Αρτάκης, έχουν εξετασθεί από Έλληνες και ξένους προϊστοριολόγους. Ο αρχαιολόγος - προϊστοριολόγος Δρ. Χρ. Ματζάνας, ο οποίος μελέτησε στατιστικά τα ευρήματα το 2002, έχει συμπεράνει μεταξύ άλλων και τα εξής:

Η θέση Βολέρι της Ν. Αρτάκης υπήρξε ένας προνομιούχος τόπος για προϊστορικούς κυνηγούς και νομάδες.

Τα παλαιότερα δείγματα ανθρώπινης δραστηριότητας ανάγονται πριν περίπου 300.000 χρόνια. Το Βολέρι κατοικήθηκε επί μακρόν, ίσως περισσότερο από 100.000 χρόνια από νομάδες - φορείς ενός Ανωαχελαίου πολιτισμού, που μετέδιδαν πιστά από γενιά σε γενιά το στίγμα του προνομιούχου αυτού τόπου. Η θέση αναγνωρίζεται ως ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, διότι ορισμένες κατηγορίες λίθινων εργαλείων καλύπτουν περιόδους, που δεν έχουν μέχρι τώρα εντοπισθεί σε άλλες ελληνικές θέσεις.

Το Βολέρι απέχει περί τα 250 μ. από τον Υγροβιότοπο Λιβάδι. Η ιδιαιτερότητα και η σπανιότητα αυτής της παλαιολιθικής θέσης έχει την κύρια αιτία της στην παρουσία μεγάλων βράχων πυριτολίθων (τσακμακόπετρας δηλαδή, μιας πολύ σκληρής πέτρας), που κατά τους προϊστορικούς χρόνους αποτελούσε πηγή πολύτιμης πρώτης ύλης για κατασκευή ανθεκτικών λίθινων εργαλείων.

         Οι πυριτόλιθοι, η σκληρότατη αυτή καστανή πέτρα που βρίσκεται στο Βολέρι και στη Φανερωμένη της Ν. Αρτάκης έχει ηφαιστειακή προέλευση. Προέρχεται από μάγμα που ανέβηκε από τα έγκατα της Γης στην επιφάνεια, πριν 100 εκατομμύρια χρόνια, περίπου.

Οι πυριτόλιθοι (τους λέμε και στουρνάρια ή τσακμάκια και