ΓΕΦΥΡΑ

eviahistοry.gr

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2020

EVIA HISTORY


MANIKA
The early foundation of Halkida is located 5km northeast, in Manika. The area flourished between 2900 and 2300BC, due to the fashioning of metal. The enormity and the organization of the settlement is surprising. Latter settlements developed and after a time, they were united to make the city of Halkida at the location where it still lays.
CITIES OF EVIA
Halkida and Eretria were two of the most significant cities of Evia. The important locations of North Evia are considered to be Oreoi and Istiaea. Homer describes Istiaea as ‘rich in vines’, due to the fertile plain Kalada (Ksirias). There are two theories about these cities. The first is that Istiaea and Oreoi are the same city during different periods, while others talk about two different cities. Close to them there flourished another city, Athinae-Diades, which – according to tradition – was built by Kekropas.







Kirinthos is mentioned by Homer as one of the Greek cities that sent a fleet to the Trojan War. Close to Kirinthos, three other cities prospered: Methoni, Trihi and Orovies. The last one was known for the oracle of Apollo the Cellery-bounded.

Also, Elymnion and Aeges were known for the significant temple of Poseidon.
In South Evia, we find Amarinthos with the temple of Artemis the Amarisias and farther down lay Tamynae, Dystos and Kimi. The latter’s ancient location is not found; it is suggested that there lays the legendary Oehalea. In the area of Karystia, there flourished Karystos, Styra dna Geraestos.
THE END OF THE KINGS
After the death of king Amfidamantas of Halkida on the early 8th century, the establishment of kingship ends and oligarchy takes over. The power comes to the hands of Ippovotes – rich landowners. The same phenomenon occurs in Eretria. That period, with the co-operation of the two cities, we have the first wave of massive colonization.
COLONIZATION



On the 11th century, Avades settled on Chios and the shores of Minor Asia. From the 8th century, it is evident that the two largest cities of Evia co-operated in order to make a successful settlement in their new establishment. The cape of Pallini (Kassandra) was colonized by the Eretrians. The Halkideans colonized on Sithonia, with thirty establishments, the most important of which was Olythos.
The oldest settlement of Evia on the Italian peninsula dates back to the Mycenaean era. Between 775 and 750BC, Kimi was founded. The people of Kimi colonized on the three islands that lay on the cape of Napoli and created the settlements of Kaprea, Pontia and Pandateira. On 730BC, they created Rigio in Calambria, the southest edge of Italy, from where they became able to control the commercial routes of the Western Mediterranean. At the same period, settlers from Halkida along with the Kimeans of Campagna and other settlers from Evia founded Xagli. During the end of the 6th century, the dwellers of Rigio and Xagli created Ipponio on the Tyrrinean shores. Later, the settlers of Xagli were established at Imera, which became a great commercial center and rivaled Carthagena.
On 734BC, the Chalkideans founded Naxos on the eastern shore of Sicily. Six years later the dwellers of Naxos founded Leontinous and then Catane. Colonies were also created on the shores of Africa and Eastern Mediterranean.
THE ALPHABET



The Euboeans who colonized on Kimi of Campagna gave to the people of N. Italy the Chalkidean or Evian alphabet, and also the art of working copper. It would not be an exaggeration to suggest that the presence of the settlers became the basis to the development of the Western European civilization.
LILANTION PEDION
The sources of the river Lilas come from the mountain of Dyrfis. The river transfers soil which settles on the Lilantion Pedion and therefore makes the area exceptionally fertile. This productive plain caused the rivalry of the two most important cities of Evia. Halkida and Eretria raged long-term wars which resulted to the destruction of both. Since then, no other city dared to claim the area. The long warfare for Lilantion Pedion seems a bit obscure. It is not yet clear if the victory belonged to the Halkideans or if there was indeed a victorious part after all. The war ended with a great fight of the cavalry, during which Kleomachos – an ally of Halkideans from Thessalia – was distinguished with his heroic death.
The historian Stravon speaks of a quite curious agreement between the two opponents which demonstrates the heroic spirit of that time. According to this agreement, there was only permitted physical involvement in battle. The use of weapons such as bows, arrows and catapults was banned.
HESIOD AND HOMER
During the fight for Lilantion Pedion, the Halkidean king Amphidamas fell. His sons and his brother, Panides, arranged a poetry contest between the poets Hesiod and Homer, to his memory. Hesiod won the prize, which he dedicated to the temple of the Muses that is found in Helikon. They say that Homer’s poem was better but it spoke of war. So the judges, tired of the long-term battles denied him the prize.
UNTIL BYZANTIUM
With the Lilantean Wars, the two cities, Halkida and Eretria begin to decline. During the Persian Wars, the Evian cities offered their help, while Eretria suffers ultimate destruction due to the aid she offered to the cities of Minor Asia against the Persians.
The alliance between Halkida, Thebes and Sparta against Athens also has destructive results for Halkida. This is the period when the class of ippovotes is lost.
There comes also a time of revolutions against Athens, and an alliance with Thebes during the battle at Leuktra.
In 334BC, Halkida grows bigger and acquires a fort.
The Macedoneans become its rulers and the Romans follow. During the time of Justinian, a bridge and its fortification is mended. It is probably at that time that the Old-Christian church of Aghia Paraskevi is built.
In 880BC, the general Oeneates defeats the Saracens of Osman Amira, using the Greek Fire.
VENETIAN OCCUPATION




In 1204, after the fall of Constantinople with the IV Crusade, the Flemish knigh, Zacques d’ Avence acquires the government of Evia. After his death during a battle in 1209, Evia passes to the power of Bonifatio
Momferaticus. Evia is divided in three parts and is given to three barons from Verona, who call themselves Tritimores. Evia and Halkida are named ‘Negroponte’. That period, there appears of the most mysterious men of history, a knight called Lycarios. He was the one to free all Evia for a short time in the name of Byzantium.
The history of Evia at that time is ultimately connected to the family adventure of the Tritimores who ruled from 1205 until 1470, until the island was conquered by Mohamed the Conqueror.
TURKISH OCCUPATION
In 1470, after a 28-day resestance, Mohamed the Conqueror takes control of Halkida, losing 77.000 soldiers. Halkida drowns in its blood and the Venetian ruler meets his death by sawing at the bridge.
Halkida becomes the headquarters to the administration of ‘Egriboz’. Murozini attempts to regain control, but he fails.
In 1821, Evia revolts but four years later the revolution is brought to an end. However, the city is liberated in 1833. Great figures that are distinguished in battle are Aggelis Govios from Limni and
Kriezotis.
AFTER THE LIBERATION
In 1830, when the rest of Greece was already liberated from the Turkish occupation, there come the protocols of London. The Turks are recognized as the legal owners of the island, so the financially ruined Greeks have to pay for them in order to get them back. What’s more, they have to meet the standards of the rich Europeans who come to buy the wealthiest parts and become landowners. In 1833, Evia becomes a part of the Greek Government.
UNTIL TODAY
With the eradication of the Greeks from Minor Asia, many immigrants settle in Evia, they create new towns and villages and give a boost to the financial situation of the island. During World War II, the Evian people resist against the German conquerors. The end of the war finds Greece divided in two sides, and a civil war follows
PAPANIKOLAOU-KIMI



ΚΕΊΜΕΝΟ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:ΓΕΩΡΓΙΑ Κ.

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2020

Het eiland Evia



1/Situering
Het eiland Evia is het tweede grootste eiland van Griekenland. Het eiland ligt net naast het vaste land,
ten zuidwesten van de provincie Sterea Ellada. De oppervlakte van het eiland Evia bedraagt 3772,9 vierante kilometer, het is 175 kilometer lang en heeft een breedte van 8 kilometer tot maximum 50 kilometer. Het eiland heeft 215 316 inwoners. Ze heeft 678 kilometer aan stranden.
Het eiland Evia is verdeeld in meerdere provincies en verschillende eilanden waaronder ook het eiland Skyros.


2/Snelle bekendmaking
Het eiland Evia heeft een heel verschillend landschap en zit vol verrassingen. Het noorden en het centrum van het eiland zijn zeer groen en bevatten verschillende soorten fauna en flora. Het zuiden daarentegen is eerder ruw en dit landschap doet u denken aan de Cycladische eilanden. De grote verscheidenheid die in Evia tegenkomt zal u in vele opzichten verbazen. Bezoek het eiland en zijn verschillende musea en maak een beeld vertrekkend vanuit de prehistorie, gaande over de verschillende periodes in de geschiedenis tot op de dag van vandaag.
In Kerasia, gelegen in het noorden van Evia, kan u een bezoek brengen aan het paleontologisch museum. Nog noordelijker, bevindt zich het dorp Edipsos bekend voor zijn thermaalbronnen en sinds lang in het verleden bekend voor zijn medische kwaliteiten.
In het zuiden van Evia, komt u monumenten tegen van een eigenaardige architectuur, deze huizen worden "drakospitia" genoemd. Ze staan bekend voor hun originaliteit en voor hun mysterieuze afkomst.

Als we even het eiland rondrijden hebt u de mogelijkheid archeologische sites en musea te bezoeken in Halkida, Eretria, Skyros, Karystos, Edipsos, Oreii en Limni waar u tentoonstellingen vindt van de geschiedenis en de voorgeschiedenis van het eiland. Bovendien vindt u niet alleen byzantijnse monumenten en Venitiaanse torens verspreid over heel het eiland maar ook verschillende volkskunde musea. Voor de avonturiers raden wij u aan de kleine dorpjes door te wandelen om op die manier de locale bevolking te leren kennen en hun totaal verschillende manier van leven.
Het landschap van het eiland Evia bestaat uit een combinatie van bergen en zee. Er zijn veel nog onaangeroerde stranden waar de dennen tot aan het appelblauw zeegroene water rijken om u zo tegen de zon te beschermen. Er zijn lange en korte stranden, met fijn zand en met keien, verlaten stranden en voor de toeristen goed georganiseerde stranden met ligstoelen, watersportmogelijkheden etc. Ze zijn allemaal even mooi en aantrekkelijk. De bergen van Evia bevatten een grote verscheidenheid aan vegetatie en zijn ideaal om er te wandelen, klimmen, mountainbike rijden en zelfs aan alpinisme doen. Bewonderenswaardige grotten en imposante valleien maken dit eiland tot een echt paradijs.
Na een uitputtende rit op het eiland, kan u genieten van de Griekse culinaire verscheidenheid in de vele restaurants. Bevindt het restaurant zich aan de zeezijde dan moet u beslist haar visspecialiteiten uitproberen. Is het restaurant in de bergen gelegen dans geniet u van de locale vleesspecialiteiten klaargemaakt op traditionele wijze. Wat het uitgaansleven betreft, eender waar u gaat, u kan er dansen en feesten tot in de vroege uurtjes.
Vanuit Kymi kan u overvaren gedurende 2uur tot aan de provincie Skyros, waar ook hier traditie en gewoonten nog goed bewaard gebleven zijn.

3/ Hoe het eiland bereiken
De afstand van Halkida, de hoofdstad van het eiland, tot in Athene bedraagt ongeveer 80 kilometer en er bestaan verschillende transportmogelijkheden.
Het plaatselijk verkeer en de metro brengen u van de luchthaven El Venizelos tot aan het bus of treinstation. Hebt u een auto gehuurd op de luchthaven dan volgt u de Attiki odos, en u slaat rechtsaf richting Lamia, zo komt u op de Ethniki odos en na het 2e tolstation slaat u rechtsaf richting Halkida waar u na 15 km aanbelandt.
Een andere mogelijkheid is de Ferryboot er zijn in totaal 8 overzetmogelijkheden om het eiland te bereiken: Rafina-Marmari, Rafina-Karystos, Agia Marina-Almyropotamos, Agia Marina-Styra, Oropos-Eretria, Arkitsa-Edipsos, Agios Konstantinos-Agios georgios Lichada et Agio Kampos-Glyfa. Vanaf de haven van Kymi kan u Skyros bereiken

ΓΛΑΥΚΟΣ

      
ΓΛΑΥΚΟΣ



ΓΛΑΥΚΟΣ ΚΑΙ ΣΚΥΛΛΑ


Ο Γλαύκος τρώει το μαγικό χόρτο και μεταμορφώνεται σε θαλάσσιο θεό.

Cornelis Bloemaert (II), Pierre Mariette (I), Pierre Mariette (II), περίπου 1630-1692, γκραβούρα. Άμστερνταμ, Rijksmuseum, RP-P-1985-458
 Μια ενδιαφέρουσα μυθολογική φιγούρα που αναδύεται στην περιοχή της Ανθηδόνας είναι αυτή του θαλασσινού Γλαύκου. Οι εκδοχές για την καταγωγή του τον αναφέρουν άλλοτε ως απόγονο του ήρωα Ανθηδόνος και της Αλκυόνης, άλλοτε του Πόλυβου και της Εύβοιας κι άλλοτε του Ποσειδώνα και κάποιας Ναϊάδας. Σε ορισμένους μύθους, ο Γλαύκος είναι δάσκαλος του Απόλλωνα και πατέρας της Σιβύλλας της Κύμης (Λάμιας) και συχνά παρουσιάζεται να φλερτάρει με ποικίλες μυθολογικές προσωπικότητες όπως τη Σκύλλα, τον Μελικέρτη, τη Σύμη και την Αριάδνη. Οι ερωτικές του απόπειρες, όμως, δεν έχουν ποτέ αίσια έκβαση.

Ο Γλαύκος πέφτει στη θάλασσα και γίνεται θαλασσινός θεός.

Le Brun, Charles, 1676, από έκδοση των Μεταμορφώσεων του Οβίδιου, Παρίσι, 1676, γκραβούρα. University of Virginia



Αντίθετα με τις ιδιότητες που του αποδίδονται αργότερα, ο Γλαύκος ήταν ένας πολύ απλός και πολύ θνητός ψαράς στην αρχή της πολυτάραχης καριέρας του. Μια σημαντική πηγή αναφοράς του βρίσκεται στα κείμενα του Οβιδίου. Ο ποιητής διηγείται ότι ο ήρωας, χρησιμοποιώντας τις

« Η Λάμια του μύθου , του θρύλου, της παράδοσης».

Τοιχογραφία της Δελφικής Σίβυλλας από τον Μικελάντζελο στην Καπέλα Σιξτίνα

« Η Λάμια του μύθου , του θρύλου, της παράδοσης».

(Απόσπασμα από την ανέκδοτη υπο τίτλο «Λεπουραϊκά» Ιστοριολαογραφική εργασία του Κ. Μπαϊρακτάρη.


 Αναζητώντας την καταγωγή του περί Λάμιας μύθου, ο οποίος μας έτερπε, αλλά και μας τρόμαζε κατά την παιδική μας ηλικία, αντλήσαμε πληροφορίες από διάφορα συγγράμματα καθώς και την αποτυπωμένη λαϊκή μνήμη - των χιλιετιών που προηγήθηκαν – στο πρόσωπο ηλικιωμένων συμπατριωτών μας της περιοχής Λεπούρων, κάποιοι εκ των οποίων πλέον δε βρίσκονται στη ζωή .
Η έρευνα και η καταγραφή αυτών των στοιχείων ξεκίνησε προ δεκαετίας περίπου και

Οι Σίβυλλες: Η Δελφική Σίβυλλα, η Λιβυκή, η Φρυγική, η Σαμία, η Ευρωπαία, Περσική και άλλες. 
Έκδοση
SCHEDELL, Hartmann. Liber cronicarum, Νυρεμβέργη, Anton Koberg/ Sebald Schreyer/ Sebastian Kammermeister, 1493.

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2020

ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΡΙΕΖΩΤΗΣ˙ ΕΥΒΟΕΥΣ, ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ

  ΝΙΚΟΛΑΣ  ΚΡΙΕΖΩΤΗΣ˙  ΕΥΒΟΕΥΣ, ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ

   «Αυτός, κατά τον Αθανάσιο Χρυσολόγη, ην ο Κριεζώτης: Στρατηγέτης του Αγώνος. Ήρως του Ανηφορίτου και φρουρός του Παρθενώνος. Μεταξύ Οδυσσέως και Γκούρα έδραν έχει και τ’ όνομά του θέλει τους αιώνας διατρέχει. Εις την Εύβοιαν πατάξας Όθωνος την τυραννίαν, επροτίμησεν γενναίως την σκληράν αειφυγίαν
   Αειφυγία; Μα γιατί ο Νικόλας Χαραχλιάνης, ο επιλεγόμενος Κριεζώτης, από τα μικράτα του (στις γειτονιές και τους λόγγους των Κριεζών, όπου το 1785 γεννήθηκε) κι ως το πέρας του βίου του (στο χωριό Γωνιά της ιωνικής Σμύρνης) τον δρόμο της διαρκούς φυγής επέλεξε, νυχτοήμερα παίζοντας με τη φωτιά και τον θάνατο;
Ο Νικόλας Κριεζώτης δια χειρός Στέλλας Γίγα
  Ήταν μια κρυφή εσωτερική του ανάγκη, που ριζοβολούσε στους Μαραθώνες και τις Θερμοπύλες, ήταν η παρορμητικότητα και το ανυπότακτο του χαρακτήρα του, ήταν το πάθος και ο προς την  ελευθερία έρως, ήταν το υψιπετές πατριωτικό του φρόνημα και

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2020

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΒΟΥΔΟΥΡΗ




  ΔΙΑΔΡΟΜΟΙ ΣΤΟ ΑΣΤΥ


Μια περιδιάβαση ασφάλτου….στη σφαίρα του τώρα και του χθές.



ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΒΟΥΔΟΥΡΗ



Οδός ονείρων με μαζικότητα προτίμησης...εκεί που βρέχει ομορφιά στην πόλη. Η πιο τουριστική αναφορά στην πόλη δεν χρειάζεται γεωγραφική προσδιορισμό χρήζει όμως η ιστορική αναδρομή και η γνώση του προσώπου με το οποίο βαπτίστηκε ο παραλιακός δρόμος της πόλης με τους περισσότερους πεζούς και την μηδενική εμφάνιση σχημάτων.
Το σχόλιο κατ’ ανάγκη οικολογικό.
Το 1900 ακριβώς (Κε Μπερτολούτσι) ονομάσθηκε η Λεωφ. Βουδούρη έτσι (όχι τοιουτοτρόπως) από τον γόνο της οικογένειας των Βουδούρηδων ή Μπουντούρηδων, τον Βασίλειο Βουδούρη. Ο παππούς του και συνόνοματός του βρέθηκε στην Χαλκίδα καταφεύγοντας για να γλυτώσει από τους Ενετούς οι οποίοι κατέλαβαν την Πελοπόνησσο επί Μοροζίνη και στην συνέχεια αντιστάθηκαν και κατά των Τούρκων και διασκορπίστηκαν σε ‘Υδρα, σε Ολυμπία και σε Χαλκίδα όπου συνέχισαν την

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2020

Ο ΟΣΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ

Ο Μητροπολίτης Ρόδου Ιωάννης, στο έργο του «Βίος καὶ Πολιτεία τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἠμῶν Χριστοδούλου» εξιστορεί την διαμονή και την κοίμηση του Οσίου Χριστοδούλου στον Εύριπο, που συνέβη το έτος 1093 μ.Χ., όπως και την ανακομιδή του ιερού λειψάνου του και τη μεταφορά του στην Πάτμο, αναγράφοντας τα εξής:

«Και φθάνουν εκεί ο Όσιος μαζί με την αδελφότητα, εκεί όπου το νερό της θάλασσας εισρέει προς τα έξω και πάλι οπισθοχωρώντας

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2020

Ο εφευρέτης του μύλου




Ο εφευρέτης του μύλου   ( Δημ.Χρ. Σέττα)

Ο λαός πιστεύει , ότι στο μύλο κατοικούν διάβολοι, ξωτικά , καλλικάντζαροι κι΄άλλα λογής-λογής δαιμονικά. Έχει πλάσει με την πρωτόγονη κ΄αχαλίνωτη φαντασία του πολλές σχετικές ιστορίες. Η παράδοση στην Αγι-Άννα και στα γύρω χωριά για την εφεύρεση του νερόμυλου λέει τα παρακάτω:

Πάνε αρκετά χρόνια που είχα πάει στ΄Αργύρη το μύλο για ν΄αλέσω. Εκεί βρέθηκε και ένας γέρος μυλωνάς,  απ΄το γειτονικό χωριό , την Κεράμια. Συζήτησα μαζί του για διάφορα ζητήματα σχετικά με το μύλο. Και πήρα αρκετές πληροφορίες , που μ΄ενδιέφεραν.
Για μια στιγμή ο γερο-μυλωνάς με κοίταξε κατάματα και μ΄ερώτησε  .» Συ πούσαι γραμματσμένος  και ξερς πολλά. Ξέρς ποιός πρωτόφκιαξε το μύλο; »

Σάββατο 1 Αυγούστου 2020

ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΟ ΒΟΛΕΡΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΥΓΡΟΒΙΟΤΟΠΟΥ ‘ΛΙΒΑΔΙ’ (Κωλοβρέχτης) ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ




Εύη Σαραντέα, Συγγραφέας, Ζωγράφος

Απόσπασμα απο ομιλία στη δημόσια συζήτηση για την προστασία και ανάδειξη του υγροβιότοπου Κωλοβρέχτη στο Θέατρο Παπαδημητρίου στη Χαλκίδα, την Παρασκευή 7/4/2017. Ομιλία συνοδευόμενη από προβολή 40 εικόνων, στο πλαίσιο της συζήτησης.




Το παλαιολιθικό Βολέρι κηρύχθηκε αρχαιολογικός χώρος το 1985 και σημειώνεται στους αρχαιολογικούς χάρτες σαν μία από τις σημαντικές επιφανειακές παλαιολιθικές θέσεις στον ελλαδικό χώρο. Λίθινα εργαλεία που βρέθηκαν άφθονα στην επιφάνεια του εδάφους στη θέση αυτή της Ν. Αρτάκης, έχουν εξετασθεί από Έλληνες και ξένους προϊστοριολόγους. Ο αρχαιολόγος - προϊστοριολόγος Δρ. Χρ. Ματζάνας, ο οποίος μελέτησε στατιστικά τα ευρήματα το 2002, έχει συμπεράνει μεταξύ άλλων και τα εξής:



Η θέση Βολέρι της Ν. Αρτάκης υπήρξε ένας προνομιούχος τόπος για προϊστορικούς κυνηγούς και νομάδες.

Τα παλαιότερα δείγματα ανθρώπινης δραστηριότητας ανάγονται πριν περίπου 300.000 χρόνια. Το Βολέρι κατοικήθηκε επί μακρόν, ίσως περισσότερο από 100.000 χρόνια από νομάδες - φορείς ενός Ανωαχελαίου πολιτισμού, που μετέδιδαν πιστά από γενιά σε γενιά το στίγμα του προνομιούχου αυτού τόπου. Η θέση αναγνωρίζεται ως ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, διότι ορισμένες κατηγορίες λίθινων εργαλείων καλύπτουν περιόδους, που δεν έχουν μέχρι τώρα εντοπισθεί σε άλλες ελληνικές θέσεις.

Το Βολέρι απέχει περί τα 250 μ. από τον Υγροβιότοπο Λιβάδι. Η ιδιαιτερότητα και η σπανιότητα αυτής της παλαιολιθικής θέσης έχει την κύρια αιτία της στην παρουσία μεγάλων βράχων πυριτολίθων (τσακμακόπετρας δηλαδή, μιας πολύ σκληρής πέτρας), που κατά τους προϊστορικούς χρόνους αποτελούσε πηγή πολύτιμης πρώτης ύλης για κατασκευή ανθεκτικών λίθινων εργαλείων.

         Οι πυριτόλιθοι, η σκληρότατη αυτή καστανή πέτρα που βρίσκεται στο Βολέρι και στη Φανερωμένη της Ν. Αρτάκης έχει ηφαιστειακή προέλευση. Προέρχεται από μάγμα που ανέβηκε από τα έγκατα της Γης στην επιφάνεια, πριν 100 εκατομμύρια χρόνια, περίπου.

Οι πυριτόλιθοι (τους λέμε και στουρνάρια ή τσακμάκια και

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2020

«Ανδρέας Σ. Ιωάννου «Ανθολογία Ευβοέων Ποιητών»

Ένα ενδιαφέρον απάνθισμα ποιημάτων
«Ανδρέας Σ. Ιωάννου «Ανθολογία Ευβοέων Ποιητών» Έκδοση της Βιβλιοθήκης Χαλκίδας, Μάιος 2008
Αφοσιωμένοι στον τόπο τους οι Ευβοείς, αυτόχθονες και ετερόχθονες, όπως δείχνουν και οι δραστήριες ενώσεις τους, αποφάσισαν την επανέκδοση μιας παλαιάς και σήμερα πλέον δυσεύρετης ανθολογίας, που κατέγραφε το ποιητικό γίγνεσθαι κατά την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία. Το Εφορευτικό Συμβούλιο της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Χαλκίδας, σε συνεργασία με την Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών, το Σύνδεσμο

ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ


HISTORY












MANIKA
The early foundation of Halkida is located 5km northeast, in Manika. The area flourished between 2900 and 2300BC, due to the fashioning of metal. The enormity and the organization of the settlement is surprising. Latter settlements developed and after a time, they were united to make the city of Halkida at the location where it still lays.

CITIES OF EVIA
Halkida and Eretria were two of the most significant cities of Evia. The important locations of North Evia are considered to be Oreoi and Istiaea. Homer describes Istiaea as ‘rich in vines’, due to the fertile plain Kalada (Ksirias). There are two theories about these cities. The first is that Istiaea and Oreoi are the same city during different periods, while others talk about two different cities. Close to them there flourished another city, Athinae-Diades, which – according to tradition – was built by Kekropas.
Kirinthos is mentioned by Homer as one of the Greek cities that sent a fleet to the Trojan War. Close to Kirinthos, three other cities prospered: Methoni, Trihi and Orovies. The last one was known for the oracle of Apollo the Cellery-bounded.
Also, Elymnion and Aeges were known for the significant temple of Poseidon.
In South Evia, we find Amarinthos with the temple of Artemis the Amarisias and farther down lay Tamynae, Dystos and Kimi. The latter’s ancient location is not found; it is suggested that there lays the legendary Oehalea. In the area of Karystia, there flourished Karystos, Styra dna Geraestos.

THE END OF THE KINGS
After the death of king Amfidamantas of Halkida on the early 8th century, the establishment of kingship ends and oligarchy takes over. The power comes to the hands of Ippovotes – rich landowners. The same phenomenon occurs in Eretria. That period, with the co-operation of the two cities, we have the first wave of massive colonization.

COLONIZATION
On the 11th century, Avades settled on Chios and the shores of Minor Asia. From the 8th century, it is evident that the two largest cities of Evia co-operated in order to make a successful settlement in their new establishment. The cape of Pallini (Kassandra) was colonized by the Eretrians. The Halkideans colonized on Sithonia, with thirty establishments, the most important of which was Olythos.
The oldest settlement of Evia on the Italian peninsula dates back to the Mycenaean era. Between 775 and 750BC, Kimi was founded. The people of Kimi colonized on the three islands that lay on the cape of Napoli and created the settlements of Kaprea, Pontia and Pandateira. On 730BC, they created Rigio in Calambria, the southest edge of Italy, from where they became able to control the commercial routes of the Western Mediterranean. At the same period, settlers from Halkida along with the Kimeans of Campagna and other settlers from Evia founded Xagli. During the end of the 6th century, the dwellers of Rigio and Xagli created Ipponio on the Tyrrinean shores. Later, the settlers of Xagli were established at Imera, which became a great commercial center and rivaled Carthagena.

On 734BC, the Chalkideans founded Naxos on the eastern shore of Sicily. Six years later the dwellers of Naxos founded Leontinous and then Catane. Colonies were also created on the shores of Africa and Eastern Mediterranean.

THE ALPHABET
The Euboeans who colonized on Kimi of Campagna gave to the people of N. Italy the Chalkidean or Evian alphabet, and also the art of working copper. It would not be an exaggeration to suggest that the presence of the settlers became the basis to the development of the Western European civilization.

LILANTION PEDION
The sources of the river Lilas come from the mountain of Dyrfis. The river transfers soil which settles on the Lilantion Pedion and therefore makes the area exceptionally fertile. This productive plain caused the rivalry of the two most important cities of Evia. Halkida and Eretria raged long-term wars which resulted to the destruction of both. Since then, no other city dared to claim the area. The long warfare for Lilantion Pedion seems a bit obscure. It is not yet clear if the victory belonged to the Halkideans or if there was indeed a victorious part after all. The war ended with a great fight of the cavalry, during which Kleomachos – an ally of Halkideans from Thessalia – was distinguished with his heroic death.
The historian Stravon speaks of a quite curious agreement between the two opponents which demonstrates the heroic spirit of that time. According to this agreement, there was only permitted physical involvement in battle. The use of weapons such as bows, arrows and catapults was banned.

HESIOD AND HOMER
During the fight for Lilantion Pedion, the Halkidean king Amphidamas fell. His sons and his brother, Panides, arranged a poetry contest between the poets Hesiod and Homer, to his memory. Hesiod won the prize, which he dedicated to the temple of the Muses that is found in Helikon. They say that Homer’s poem was better but it spoke of war. So the judges, tired of the long-term battles denied him the prize.
UNTIL BYZANTIUM
With the Lilantean Wars, the two cities, Halkida and Eretria begin to decline. During the Persian Wars, the Evian cities offered their help, while Eretria suffers ultimate destruction due to the aid she offered to the cities of Minor Asia against the Persians.

The alliance between Halkida, Thebes and Sparta against Athens also has destructive results for Halkida. This is the period when the class of ippovotes is lost.

There comes also a time of revolutions against Athens, and an alliance with Thebes during the battle at Leuktra.

In 334BC, Halkida grows bigger and acquires a fort.
The Macedoneans become its rulers and the Romans follow. During the time of Justinian, a bridge and its fortification is mended. It is probably at that time that the Old-Christian church of Aghia Paraskevi is built.

In 880BC, the general Oeneates defeats the Saracens of Osman Amira, using the Greek Fire.

VENETIAN OCCUPATION
In 1204, after the fall of Constantinople with the IV Crusade, the Flemish knigh, Zacques d’ Avence acquires the government of Evia. After his death during a battle in 1209, Evia passes to the power of Bonifatio Momferaticus. Evia is divided in three parts and is given to three barons from Verona, who call themselves Tritimores. Evia and Halkida are named ‘Negroponte’. That period, there appears of the most mysterious men of history, a knight called Lycarios. He was the one to free all Evia for a short time in the name of Byzantium.

The history of Evia at that time is ultimately connected to the family adventure of the Tritimores who ruled from 1205 until 1470, until the island was conquered by Mohamed the Conqueror.

TURKISH OCCUPATION
In 1470, after a 28-day resestance, Mohamed the Conqueror takes control of Halkida, losing 77.000 soldiers. Halkida drowns in its blood and the Venetian ruler meets his death by sawing at the bridge.
Halkida becomes the headquarters to the administration of ‘Egriboz’. Murozini attempts to regain control, but he fails.
In 1821, Evia revolts but four years later the revolution is brought to an end. However, the city is liberated in 1833. Great figures that are distinguished in battle are Aggelis Govios from Limni and Kriezotis.

AFTER THE LIBERATION
In 1830, when the rest of Greece was already liberated from the Turkish occupation, there come the protocols of London. The Turks are recognized as the legal owners of the island, so the financially ruined Greeks have to pay for them in order to get them back. What’s more, they have to meet the standards of the rich Europeans who come to buy the wealthiest parts and become landowners. In 1833, Evia becomes a part of the Greek Government.

UNTIL TODAY
With the eradication of the Greeks from Minor Asia, many immigrants settle in Evia, they create new towns and villages and give a boost to the financial situation of the island. During World War II, the Evian people resist against the German conquerors. The end of the war finds Greece divided in two sides, and a civil war follows.
more......

Χρονολόγιο Γιάννη Σκαρίμπα




1893: Γέννηση του Σκαρίμπα στις 28 Σεπτεμβρίου, στην Αγία Ευθυμία Παρνασσίδος από τον Ευθύμιο Σκαρίμπα και την Ανδρομάχη Σκαρτσίλα. Ο πατέρας του ήταν απόγονος του Σουλιώτη Φήμου Μαζγάκη, ο οποίος υπηρέτησε στην αυλή του Αλή Πασά· η μητέρα του «παραδοσιακή αρχοντοπούλα και γλωσσομάθισα», κατά την έκφραση του ίδιου, είχε αποκτήσει καλή μόρφωση.
1900-1910: Ακολουθώντας τις μετακινήσεις της οικογένειας (ο πατέρας του αρχικά ήταν ράφτης και αργότερα διορίστηκε τελωνειακός δεκάρχης στο Αίγιο), κάνει τις εγκύκλιες σπουδές του σε διαφορετικά μέρη: τελειώνει το δημοτικό σχολείο (τέσσερις τάξεις) στην Ιτέα Σαλώνων, το Σχολαρχείο στο

Η ΧΑΛΚΙΔΑ ΤΟΥ ΣΚΑΡΙΜΠΑ



ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ της στενής σύνδεσης λογοτεχνών με μια συγκεκριμένη πόλη ή περιοχή, που αποτελεί είτε τον χώρο γέννησης και βίωσης των παιδικών χρόνων του λογοτέχνη είτε το μόνιμο ή και περιστασιακό χώρο διαμονής του, παρατηρείται και στο νεοελληνικό χώρο, με διασημότερες περιπτώσεις τη Σκιάθο και το παπαδιαμαντικό έργο, την Αλεξάνδρεια και τον Καβάφη, τη Θεσσαλονίκη και τον Γιώργο Ιωάννου. Το φαινόμενο αυτό, που οφείλεται είτε στη λειτουργική και ενεργητική παρουσία του συγκεκριμένου τόπου στο λογοτεχνικό δημιούργημα είτε στην επιμονή του λογοτέχνη να ζει και να δημιουργεί στον συγκεκριμένο τόπο είτε σε εξωλογοτεχνικές -συχνά τοπικιστικές- συνιστώσες, μένει να μελετηθεί συνθετικότερα.

Ο Σκαρίμπας της Χαλκίδας ή η Χαλκίδα του Σκαρίμπα;







ΠΩΣ ΘΑ ήταν η Σκιάθος δίχως τον Παπαδιαμάντη, η Θεσσαλονίκη δίχως τον Ιωάννου, η Χαλκίδα χωρίς τον Σκαρίμπα; Ασφαλώς η ύπαρξή τους θα ήταν ηπιότερη και η ιστορία τους φτωχότερη, εφόσον η γραφή στοιχειοθετεί για το χώρο και το χρόνο τρόπο ύπαρξης. Αν έρθουμε στον Σκαρίμπα, που μας ενδιαφέρει εδώ, και αντιστρέφουμε το παραπάνω

Τρίτη 28 Ιουλίου 2020

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΥΛΩΝΟΣ





ΤΟΥ ΚΏΣΤΑ ΣΓOΎΡΟΥ


Οι πρώτες εκλογές (δημοτικές) στην πατρίδα μας έγιναν το Μάρτη του 1835. Με το διάταγμα της 27/9-1-1834 «περί σχηματισμού και διαιρέσεως των Δήμων» ορίζεται ότι «οι δημοτικοί σύμβουλοι εκλέγονται από τους «μάλλον φορολογουμένους» δημότας υπό τον όρον ότι ούτοι δεν θα είναι ολιγώτεροι του 1/3 του συνόλου των κατοίκων...». «Οι δημοτικοί σύμβουλοι και ισάριθμοι «μάλλον φορολογούμενοι» δημόται (το δημαιρεσιακόν συμβούλιον) εκλέγουν τρεις υποψηφίους δημάρχους, εκ των οποίων εκλέγει τον ένα ο Βασιλεύς ή ο Νομάρχης...». «Η Κυβέρνησις έχει δικαίωμα να παύη ανά πάσα στιγμήν τους Δημάρχους, παρέδρους και δημοτικούς συμβούλους».
Όπως μπορεί λοιπόν να βγει ’πό τούτο το διάταγμα στις τότε «εκλογές» δεν ψηφίζανε όλοι οι Έλληνες πολίτες, αλλά μόνον οι «μάλλον φορολογούμενοι» δηλαδή οι πλούσιοι. Οι φτωχοί Έλληνες κι ανάμεσά τους τ’ απομεινάρια του ιερού αγώνα για εθνική και κοινωνική λευτεριά, οι ήρωες του 1821, δεν είχανε ψήφο. Βέβαια κι η ψήφος των «μάλλον φορολογουμένων» ήτανε «μάλλον» τυπική γιατί την ουσιαστική «ψήφο» είχε ο βασιλιάς ή ο Νομάρχης.

EUBÖA


EUBÖA


Euböa ist mit einer flache von 3.772,9 km 2  und einer Bevölkerung von 215.316 Einwobnern die zweit größte  griechische  Insel. Sie hat eine Gesamtküstenlänge von  678 km und ist etwa 175 km lang und 8 bis 50 km breit. Zum Verwaltungsbezirk Euböa gehört auch die Insel Skyros, ein Kleiner Teil des Festandes sowie eine große Anzahl von Felseninseln.
Eböa ist die Insel der Vielfalt und der Überraschungen. Der nördliche und der zentrale Inselteil ist  grüm mit üppiger Vegetation und vielen endemischen Pflanzen. Der Südteil ist trocken und feslig und erinert stark an die Zykladen. Euböa überrascht mit der Vielfalt und der Menge der Möglichkeiten, die sie bietct.  Wenn man die Insel selbst sowie  ihre Museen besucht,reist man durch die historische und prähistorische Zeit. In Nordeuböa, in Kerassia Kann man das Paläontologische Museum besuchen. In den Archäologischen Museen von Chalkis  von  Eretria und Skyros sind Funde aus der historischen  und prähistorischen Zeit zu besichtigen.  Byzantinische  Monumente und venezianisch

L''île d'Eubée


L''île d'Eubée


1/La situation

L'île d'Eubée est la deuxième plus grande île de la Grèce.  L'île se trouve à coté du continent, au sud-est du département de Steréa Ellada.  La surface de l'île d'Eubée est de 3772,9 km2, elle a une
longueur de 175 km et une largeur entre 8 et 50 km, elle compte 215 316 habitants.  Elle a 678 km de plages.
L'île d'Eubée est divisée en plusieurs départements et en différentes îles dont Skyros en fait partie.

ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΦΟΡΕΣΙΕΣ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ ΑΠΟ ΞΕΝΟΥΣ ΠΕΡΙΗΓΗΤΕΣ





Τίτλος
Πανηγύρι στην Αγία Άννα στην Εύβοια.
Πρωτότυπος τίτλος
Danse à Hagia-Anna.
Χρονολογία έκδοσης
1881
Έκδοση
BELLE, Henri. Trois années en Grèce, Παρίσι, Librairie Hachette, 1881.
Σελίδα
94
Τίτλος
Γυναίκα από το Μαντούδι, Εύβοια.
Πρωτότυπος τίτλος
Femme de Mantoudi.
Χρονολογία έκδοσης
1881
Έκδοση
BELLE, Henri. Trois années en Grèce, Παρίσι, Librairie Hachette, 1881.
Σελίδα
91

Nεαρη αλβανιδα
Έκδοση
BARTHOLDY, Jakob Ludwig Salomo. Voyage en Grèce fait dans les années 1803 et 1804, par J. L. S. Bartholdy; Contenant les détails sur la manière de voyager dans la Grèce et l’Archipel; la descrition de la vallée de Tempé; un tableau pittoresqe des sites les plus remarquables de la Grèce et du Levant; un coup-d'oeil sur l'état actuel de la Turquie et de toutes les branches de la civilization chez les Grecs modernes; un voyage de Négrepont, dans quelques contrées de la Thessalie, en 1803, et l'histoire de la guerre de Souliotes contre Ali-Vesir, aven la chute de Souly en 1804, Traduit de l'Allemand par A. du C, τ. IΙ, Παρίσι, Dentu, M.D.CCC.VII [=1807].



Τίτλος
Γυναίκα από το Μαντούδι Ευβοίας με παραδοσιακή ενδυμασία.
Πρωτότυπος τίτλος
A Greek woman of Mantoudi in the national dress.
Χρονολογία έκδοσης
1890
Έκδοση
MAHAFFY, John Pentland. Greek Pictures, drawn by Pen and Pencil, by J. P. Mahaffy, M.A., D.D. Fellow of Trinity College, Dublin, author of ‘Social Life in Greece,’ ‘Greek Life and Thought,’ ‘Rambles and Studies in Greece,’ etc., Λονδίνο, The Religious Tract Society, 1890.